او گفت که برای ادامه تحقیقاتش نیاز به بودجه بیشتری دارد. همان موقع نوشتیم اساسا معجونی که بتواند همه سرطان‌ها را یکجا درمان کند، وجود ندارد و صدها تیم تحقیقاتی در دانشگاه‌های بزرگ دنیا روی سرطان‌های مختلف در حال کار هستند اما هنوز هیچ‌یک به نتیجه واقعی نرسیده‌اند و این بیماری تنها قابل کنترل است و تصور اینکه یک محقق شهرستانی بتواند به‌تنهایی به چنین دستاوردی برسد، کمی عجیب و دور از ذهن به‌نظر می‌رسد.
اخیراً خبرگزاری فارس خبری مخابره کرد که تیتر آن چنین است: «سفر به آینده از طریق ماشین زمان ایرانی». در متن خبر آمده است: «یک محقق ایرانی موفق به ساخت ماشین زمان برای پیش‌بینی وقایع در آینده شد. وی که رکورددار ثبت اختراع در کشور با ثبت 179طرح است، گفته: ماشین زمان دستگاهی به اندازه یک کیس کامپیوتر است که می‌تواند تمام اطلاعات افراد را برای پنج تا هشت سال آینده پیش‌بینی کند. وی افزوده: کشور آمریکا در حدود نیم قرن است که به‌دنبال این فناوری است. به‌عنوان مثال، در چهارسال گذشته برای دستیابی به چنین فناوری‌ای سالانه بیش از 10میلیارد دلار هزینه صرف کرده است اما کشور ایران توانست تنها با صرف 400 تا 500هزار تومان ماشین زمان بسازد.»
تصور می‌کنم همین خلاصه خبر کفایت می‌کند برای اینکه به میزان درستی این خبر و اختراع ماشین زمان پی ببریم. اگر دلار را با نرخ روز محاسبه کنیم به ادعای این محقق ایرانی، آمریکا با صرف بودجه‌ای معادل 140هزار میلیارد تومان نتوانسته به این فناوری دست یابد اما ایران با صرف 400 تا 500هزار تومان یعنی حدود 143دلار توانسته به این فناوری دست یابد!
شاید اگر این خبر دروغ اول آوریل یا همان سیزده خودمان بود، می‌شد کمی به آن خندید اما متأسفانه این خبر رسمی یک خبرگزاری است که به‌عنوان یک خبر علمی مخابره و البته روز گذشته از خروجی این رسانه حذف شده است. حتی تصور اینکه امروز کسی بتواند با 500هزار تومان یک کیس کامپیوتر جمع کند کمی مشکل است چه برسد به اینکه با این کیس بشود آینده را پیش‌بینی کرد.
نکته تأسف‌بارتر این است که این اختراع در اداره ثبت اختراعات ایران به ثبت هم رسیده و لابد در آمارهای مربوط به رشد علمی ایران چنین اختراعاتی نیز محاسبه شده است. کاش فهرستی از آن 179اختراع دیگر این مخترع نیز منتشر می‌شد تا بتوان قضاوت دقیق‌تری نسبت به آنها داشت اما می‌توان تصور کرد که آن 179اختراع دیگر نیز شاهکارهایی از جنس ماشین زمان باشند.
شاید اگر ژورنالیسم علمی در کشور رشد یافته بود این امکان وجود داشت که با جدل و بحث در ادعای چنین محققانی، آنها را به چالش کشید و هر مدعایی را به اسم خبر علمی از دروازه خبری رسانه‌ها عبور نداد.و سخن آخر با متولیان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری! لطفا سازوکاری اتخاذ کنید که «شبه‌علم» وارد «علم» نشود و مدعیان اختراع و ابداع و ابتکار با حیثیت علمی کشور بازی نکنند.
بار دیگر مروری دقیق به لیست اختراعات ثبت شده بیندازید و آنها را از منظر علمی بیازمایید و گواهینامه معتبری برای مخترعان صادر کنید که ارزش علمی داشته باشد. دلتان را به آمارهای دهن پر کن خوش نکنید و به جای افتخار به آمارهای مبتنی بر شبه‌علم، بر واقعیات علمی و یافته‌های معتبر دانشمندان و محققان تکیه کنید.
