به گزارش ایسنا، این تکنیک که فیتوماینینگ (phytomining) نام گرفته، از گیاهان برای استخراج ذرات این فلز ارزشمند از خاک استفاده می‌کند.
تعدادی از گیاهان دارای توانایی طبیعت برای جذب فلزاتی مانند نیکل، کادمیوم و روی و همچنین انباشت آن‌ها در برگ و ریشه‌هایشان هستند.
سال‌هاست که دانشمندان در حال کند و کاو چنین گیاهانی موسوم به "فوق‌انباشت‌کنندگان" (hyperaccumulators) برای برطرف‌کردن آلودگی هستند.
با این حال، تاکنون انباشت‌کنندگان طلا شناخته‌شده نبوده‌اند، زیرا طلا به آسانی در آب حل نمی‌شود و بنابراین هیچ راه طبیعی برای گرفتن این ذرات از طریق ریشه این گیاهان وجود ندارد.
به گفته کریس اندرسون از دانشگاه ماسی نیوزیلند، تحت شرایط شیمیایی خاصی، می‌توان حل‌پذیری طلا را اعمال کرد.
این فناوری چنین عمل می‌کند: باید ابتدا گیاهان دارای رشد سریع مانند خردل، آفتابگردان یا تنباکو را پیدا کرد که دارای انبوه برگی بالای زمین باشند.
این گیاه را باید در خاکی که حاوی طلاست کاشت. انباشت‌های اتلافی یا پس‌مانده‌های احاطه‌کننده معادن طلای قدیمی مکان مناسبی برای انجام این عمل هستند.
استخراج معدن به روش معمول 100 درصد طلا را از مواد معدنی استخراج نمی‌کند و مقداری از این مواد اتلاف می‌شوند.
زمانی که این گیاهان به ارتفاع کامل خود می‌رسند، باید ماده شیمیایی وارد خاک کرد که طلا را قابل حل می‌کند.
هنگامی که گیاه به درون خاک نفوذ و آب را از خلال روزنه‌های ریز حاضر بر روی برگ‌هایش جذب می‌کند، آب طلا را از خاک جذب کرده و آن را در توده زیستی‌اش انباشت می‌کند. گام بعدی در واقع برداشت طلاست.
طلای یافت‌شده در گیاهان نانوذره هستند و بنابراین پتانسیلی عالی برای صنعت شیمیایی به شمار می‌روند.
این صنعت از نانوذرات طلا به عنوان کاتالیزور‌هایی برای واکنش‌های شیمیایی بهره می‌برد.
مواد شیمیایی دخیل در حل‌پذیری طلا همچنین گیاهانه را ترغیب می‌کند که سایر آلاینده‌های خاک از قبیل جیوه، آرسنیک و مس را نیز جذب کنند.
این مواد آلاینده‌های معمول در اتلافات معدن هستند که می‌توانند برای انسان‌ها و محیط خطرآفرین باشد.
اندرسون هم‌اکنون در حال همکاری با محققانی از اندونزی جهت طراحی سیستم پایداری برای معدنچی‌های طلا در مقیاس کوچک است که از این تکنیک برای کاهش آلودگی جیوه ناشی از فعالیت‌شان استفاده می‌کنند.
