این محققان مدعی‌اند که بیش از 70 درصد تخمهای گذاشته‌شده در تعدادی از لانه‌ها حاصل لقاح با پرنده نر غریبه و نه پرنده نر و اولین ساکن و محافظت‌کننده لانه بوده است.
این امر برای پرندگان ماده دو مزیت به دنبال دارد: نخست تنوع ژنتیکی بیشتر در میان جوجه‌ها و بنابراین مقاومت بیشتر در مقابل بیماری و دوم این که جفت نر آن‌ها پشتیبانی لانه را صورت می‌دهد بدون این که بداند جوجه‌ها در واقع به خودش تعلق ندارند.
به گفته محققان دانشگاه ایست آنگلیا، چکاوک‌های ماده ساکن جزیره سیشل ترجیح می‌دهند که تخم‌هایشان نتیجه لقاح با یک پرنده نر و نه جفت اجتماعی‌شان باشد.
محققان نمونه‌های دی ان ای 97 درصد چکاوک‌های ساکن جزیره کوچک کازین واقع در سیشل را گرفتند تا عادات جفت‌گیری آن‌ها را بررسی کنند.
این دانشمندان سپس به مدت 10 سال بر سرنوشت 160 پرنده که بین سال‌های 1997 و 1999 تخم‌گذاشته بودند، نظارت کردند و دریافتند که 40 درصد نوزادان از لقاح پرنده ماده با یک پرنده نر غریبه و نه جفت خود مادر حاصل شده بودند.
مطالعه دیگر در دانشگاه ملبورن استرالیا و دانشگاه گورینگن هلند روی یک هزار و 732 تخم نشان داد که پرنده‌های مادر برای جوجه‌های نامشروعشان، شرایط زندگی بهتری را فراهم می‌کنند؛ زیرا جوجه‌های پرنده نر غربیه را زودتر از جوجه‌های جفت نر خود به دنیا می‌آورند.
این امر این جوجه‌ها را طی آن بازه زمانی اولیه قوی‌تر می‌کند و این موضوع برای مابقی عمرشان امتیاز بزرگی به شمار می‌آید.
جزئیات این مطالعه در مجله Molecular Ecology انتشار یافت.
منبع: ایسنا
