«خوابم میاد»، «همه‌چی آرومه»، «زندگی با چشمان بسته»، «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه»،«چک»، «روزهای زندگی»، «بی‌خداحافظی» و «پرسه در مه» از جمله فیلم‌هایی هستند که در ماه‌های اخیر وارد شبکه نمایش خانگی شده‌اند و نسخه‌های غیرمجازشان کنار پیاده‌روها مشاهده می‌شود، به خصوص اینکه چندسالی است عرضه‌کنندگان محصولات غیرمجاز چند فیلم را روی یک دی‌وی‌دی رایت می‌کنند.به این ترتیب با پرداخت مبلغی که کمتر از بهای خرید یک فیلم راه یافته به شبکه نمایش خانگی است می‌توان کپی غیرمجاز چند فیلم سینمایی را روی یک دی‌وی‌دی خریداری کرد.
فقط قدری کیفیت فیلم‌ها افت می‌کند که ظاهرا این مسئله هم برای خریداران کم‌توقع نسخه‌های غیرمجاز اهمیت چندانی ندارد. موضوع هم منحصر به فیلم‌های سینمایی نیست و سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی هم به راحتی به شبکه قاچاق راه می‌یابند. مثلا بلافاصله پس از پایان تعطیلات نوروزی، سریال‌های «کلاه‌قرمزی92» و «پایتخت2» به عنوان آثار پرمخاطب تلویزیون در ایام نوروز، در نسخه‌های غیرمجاز کنار پیاده‌روها عرضه شدند. نکته تاسفبار اینکه این کپی‌های غیرمجاز حتی در برخی از فروشگاه‌های رسمی عرضه محصولات مجاز فرهنگی و هنری نیز به راحتی عرضه می‌شوند. به طوری که کنار سریال «پایتخت» که توسط شرکت سروش عرضه شده، نسخه غیرمجاز پایتخت2 هم به فروش می‌رسد. همانطور که در برخی از سنیماهای پایتخت، محلی برای عرضه محصولات فرهنگی در نظر گرفته شده، به صورت علنی کپی‌های غیرمجاز فیلم‌ها و سریال‌ها به فروش می‌رسد؛ اتفاقی که به سختی می‌توان پذیرفت مسئولان ذیربط در جریانش قرار ندارند. متاسفانه هنوز فرهنگ استفاده‌نکردن از محصولاتی که به صورت غیرمجاز عرضه می‌شوند نیز چنانکه باید جانیفتاده و همین امر و استقبالی که مخاطب از کپی‌های غیرقانونی می‌کند مبارزه با این پدیده مذموم را دشوار کرده است.
بماند که برخی از شبکه‌های فارسی زبان هم اغلب ساعاتشان را با نمایش بدون اجازه آثاری که به شبکه نمایش خانگی راه یافته‌اند پرمی‌کنند. جالب اینکه یکی از این شبکه‌ها که تقریبا به هیچ فیلم و سریالی رحم نمی‌کند، در مورد مستندی که درباره یکی از خوانندگان قدیمی ساخته شده فقط اقدام به پخش تیزری طولانی می‌کند و هنوز این مستند را که به تازگی به شبکه نمایش خانگی راه یافته روی آنتن نبرده است. البته کپی این فیلم مستند در بساط فروشندگان محصولات غیرمجاز فرهنگی قابل مشاهده است. در روزگاری که دانلود کردن فیلم و سریال از دید بسیاری از مردم کار نادرستی محسوب نمی‌شود و در شرایطی که هنوز با فرهنگ جدی گرفتن و احترام گذاشتن به کپی رایت فاصله زیادی داریم، انتظار اینکه مشکل اکران پیاده‌رو و شبکه منسجم و فعال شبکه زیرزمینی قاچاق فیلم‌ها و سریال‌ها حل شود، توقع بیجایی است. به خصوص اینکه باوجود تلاش‌های صورت گرفته از سوی ستاد حمایت از محصولات فرهنگی و هنری، هنوز شاهد اقدامی جدی برای رفع این مشکل نبوده‌ایم. در چنین شرایطی طبیعی است که تیراژ فیلم‌ها هنگام ورود به شبکه نمایش خانگی نسبت به چندسال پیش ریزش قابل توجهی کرده باشد. شرکت‌های ویدئو رسانه حاضر نیستند فیلمی را با تیراژ بالا منتشر کنند و چندروز بعد به شکل‌های مختلف شاهد قاچاق شدن محصولاتشان باشند. در نتیجه هم تیراژها پایین آمده و هم از مبلغی که به صاحبان فیلم‌ها برای ورود به شبکه نمایش خانگی پرداخت می‌شود کاسته شده است؛ اتفاقی که به زیان سینمای ایران تمام می‌شود و در صورت تداوم این روند، باید چشم‌انتظار روزهای بدتری هم بود.
