روی سخن با این دسته از مدارس نیست، زیرا خود به خود از صحنه رویارویی با واقعیات اجتماعی حذف می شوند و دیگر جای سخنی را به خود اختصاص نمی دهند.
روی صحبت با دسته دوم مدارس غیرانتفاعی است که علاوه بر تحمیل هزینه های گزاف بر گرده والدین دانش آموزان، عبور از دالان پرپیچ و خم ثبت نام و تشریفات مربوط به آن را به همراه دارند که گاه موجب چنان اضطراب و اغتشاش فکری و نگرانی برای دانش آموز و والدین می شوند که، دانش آموز را تا مرحله ترک و عدم ادامه مراحل ثبت نام و انصراف از تحصیل نیز پیش می برد.
باید توجه داشت که بخش قابل توجهی از مراسم ویژه ثبت نام در این گونه مدارس صرفاً جنبه تبلیغاتی داشته و ربطی به ثبت نام و آیین نامه های آموزش و پرورش ندارد.
در مواردی مشاهده می شود، با آن که مدرسه غیرانتفاعی در همه دوره های تحصیل اعم از دبیرستان، راهنمایی و ابتدایی ظرفیت ثبت نام وجود دارد، اما برای بازار گرمی و کسب شهریه بالاتر به عنوان کمک به مدرسه و کسب شهرت، انجام تبلیغات پنهان و مستعد، مبادرت به وعده و وعید برای ثبت نام می کنند! و با بهانه هایی مثل موکول به جلسه بعد، مصاحبه با مدیر مدرسه، روانشناس مدرسه، آزمون ورودی و عنوان مواردی از آن جمله که در نوبت می باشید و فعلاً باید صبر کنید و اولویت با حائزین امتیازات بالاتر است، از ثبت نام بلافاصله خودداری می ورزند و والدین و دانش آموز مراجعه کننده را بلاتکلیف نگه می دارند و بدین ترتیب موجبات تشنج اعصاب و روان او و والدینش را فراهم می آورند.
این حالت عدم تعادل و بلاتکلیفی در ثبت نام، به خصوص در مواردی که هیچ مدرسه غیرانتفاعی و دولتی دیگری به جز مدرسه غیرانتفاعی مزبور در نزدیکی محل سکونت دانش آموز وجود نداشته باشد، تأثیرات ناهنجار روحی و روانی زیادی برای دانش آموز و خانواده به جای می گذارد.
این مسئله زمانی حائز اهمیت بیشتری است که مراجعه کننده تنها فرزند خانواده و کودکی ۷ ساله برای ورود به مدرسه ابتدایی باشد، که نه تنها، کودک ۷ ساله قایل به درک طی مراحل مصاحبه های مختلف و محک زدن های طولانی نیست، بلکه والدین نیز در حساسیت و توجه به امر تحصیل تنها فرزند خانواده خود، دچار اضطراب و گاه حتی افسردگی می شوند، چرا که برخورد های غیرتربیتی و ذکر کلمات و عناوین خاصی که بین پدر و مادر و مسئولین مدرسه، رد وبدل می شود و مبنی بر عدم ثبت نام و علل و احتمالات این امر است و با هدفی به جز تبلیغات برای مدرسه از سوی مسئولین مدرسه دنبال نمی گردد و خدا می داند چه تأثیرات مخربی بر روح و روان دانش آموز به جا می گذارد و او اولین خاطرات خوش روزهای ورود به کلاس اول دبستان را چگونه تجربه می کند.
این گوشه ای از تجربیات یک کودک ۷ساله ای است که برای ثبت نام در کلاس اول ابتدایی به اولین مدرسه نزدیک منزل برای ورود به دوران «لذت بخش» آموزش و مدرسه حرکت کرده است و جالب آنجاست که با علم به این که تحصیل حداقل در دوره آموزش عمومی رایگان است، حاضر هستند هزینه چند میلیون تومانی نیز برای تحصیل پرداخت کنند.
این وضعیت اسف بار تحصیل، به ویژه روزهای خاطره انگیز آغاز دوران ابتدایی نونهالی است که والدینش پرتلاش و کوشا در امر آموزش و تربیت او گام برداشته اند و سعی کرده اند، بیشترین زمینه های رشد آموزشی و تربیتی برای تک فرزند خانواده خود را تدارک ببینند و بیشترین هزینه مادی و معنوی را به این مسئله اختصاص دهند و معلوم نیست سرنوشت آن دسته از دانش آموزانی که در فقدان وجود چنین والدینی به سر می برند و همچنین توان و امکانات پرداخت هزینه های سنگین ثبت نام و مدارس غیرانتفاعی را ندارند به کجا خواهد انجامید.
این گوشه ای از خاطرات و تجربیات ثبت نام در کلاس اول ابتدایی است که تازه در آغاز راه پرمشقت تحصیل در سیستم آموزش رسمی است که اگر بخواهد فردی تحصیل کرده باشد، باید حداقل تا ۲۰سال دیگر، روز و شب انواع و اقسام چنین مواردی را تجربه کند و اما امروز که در آغاز مسیر تربیت رسمی است، این گونه خاطرات خوش جای خود را به خاطرات ناخوش داده است؛ چه رسد به فردا که نیازها پیچیده تر و گسترده تر و با ورود به دنیای ارتباطات همراه می شود. به راستی اگر فرزندان ما توان مقابله و مواجهه با چنین دنیایی را نداشته باشند، به چه سرنوشتی دچار خواهند شد و به کدامین راه خواهند رفت؟
امید است مسئولین و دل سوختگان تعلیم و تربیت حرکتی در جهت ایجاد حداقل زمینه های آموزش و تربیت صحیح و اسلامی بردارند تا نونهالان و نوجوانان این مرز و بوم را از گرفتاری در دام پرپیچ و تاب مشکلات دوران تحصیل و ادامه تحصیل رها سازند و آن دسته والدینی که دلسوزانه برای تحصیل و آموزش و تربیت فرزندان خود از هیچ تلاشی فروگذار نیستند، با دید روشن تر و صبر و حوصله بیشتر به واقعیات اجتماعی بنگرند و فرزند خود را برای رویارویی در فردای همین جامعه آماده کنند.
