حالا دیگر «چه‌کسی می‌آید»ها تمام‌شده و همه از هم می‌پرسند چه‌کسی می‌ماند یا چه‌کسی تأیید می‌شود؟ هرچند ساعاتی پس از ثبت نام هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم موجی خبری از کناره گیری‌های کاندیداهای اصلاح طلب به نفع ایشان شروع شده بود اما با گذشتن ساعاتی چند و روشن شدن هوا مشخص شد که کاندیداهای اصلاح‌طلب هم خیلی علاقه ای برای کنارکشیدن ندارند. حتی حسن روحانی هم که گفته شده بود به نفع هاشمی کنار رفته دیروز از طریق سخنگوی ستادهای مردمی‌اش این موضوع را تکذیب کرد.
عجله ای نیست
محمدباقر نوبخت در اظهاراتی که فحوای کلامش این می‌شد «حالا چه عجله‌ای است» گفت: با توجه به وحدت گفتمانی و برنامه‌های مشابهی که این دو شخصیت برای خروج کشور از شرایط فعلی و نجات اقتصادی و انسجام نیروهای شایسته دارند، هماهنگی کافی بین ستادهای مردمی آقای دکتر روحانی و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی وجود خواهد داشت. بنابراین آقای دکتر روحانی به برنامه‌های خود از جمله سفرهای استانی جهت تبیین برنامه‌ها و دیدار با مردم با قوت بیشتر ادامه خواهند داد .
بر این اساس تا حالا فقط شریعتمداری است که گفته می‌شود به نفع آیت‌الله کنار کشیده و باقی اصلاح طلبان هنوز در برابر کناره‌گیری مقاومت می‌کنند.
حتی پزشکیان هم که در کنفرانس خبری پس از ثبت نامش تلویحا موضوع انصراف از کاندیداتوری‌اش درصورت کاندیداتوری هاشمی یا هر کاندیدای حداکثری دیگر از جناح اصلاح طلب سخن گفته بود حالا به‌نظر می‌رسد که از انصراف منصرف شده و خیال رفتن ندارد و با کلامی کنایه آمیز گفته: «فعلا که هستم»! اصغرزاده هم که صراحتا از ثبت‌نام‌اش درصورت کناره‌گیری هاشمی سخن گفته بود حالا دیگر نشانی از آن استواری در کلامش دیده نمی‌شود و می‌گوید که با هاشمی همکاری می‌کند و دیگر در سخنانش حرفی از کناره‌گیری نیست.
او البته در همین سخنان سعی کرد تا با زبان بی‌زبانی به هاشمی حالی کند که «نزدیکی، همکاری و ائتلاف یک قواعد کلاسیکی دارد که هاشمی از همه ما این مسائل را بهتر می‌داند»! عارف هم کناره‌گیری یا عدم‌کناره گیری‌اش را به پس از اعلام تأیید صلاحیت‌ها موکول کرد.
پا فشاری بر تصمیم قبلی
این طرف و در میان کاندیداهای اصولگرا هم هنوز وضعیت مشخصی وجود ندارد و برخی جریانات سیاسی که سعی داشتند تا خودشان را به جلیلی گره بزنند، حالا با آمدن ناگهانی او هنوز نتوانسته‌اند موضع روشنی اتخاذ کنند. اعضای جبهه پایداری که تا مدت‌ها تلاش داشتند تا باقری لنکرانی را در کنار سعید جلیلی - که تقریبا مطمئن بودند نمی‌آید - به‌عنوان کاندیدای خود معرفی کنند و در نهایت هم نیامدن جلیلی را بهانه کاندیداتوری لنکرانی اعلام کردند حالا در این اندیشه‌اند که چگونه می‌توانند هم از جلیلی حمایت کنند و هم لنکرانی را به‌عنوان کاندیدای گفتمانی‌شان حفظ کنند؛ هرچند هفته نامه 9دی، ارگان منتسب به پایداری با چاپ عکسی بزرگ از جلیلی نوشت:
«مردم کاندیدای محبوب خود را پیدا کردند»، اما ظاهرا خود پایداری‌ها هنوز کاندیدای محبوب خودشان را پیدا نکرده‌اند که حسینیان به خانه ملت گفته: «آمدن جلیلی آرایش‌های انتخاباتی جریان اصولگرا را تغییر نمی‌دهد، بنابراین جبهه پایداری همچنان بر تصمیم قبلی خود پابرجاست و نظرش را تغییر نمی‌دهد».
خود باقری لنکرانی هم دیگر از کناره‌گیری به نفع جلیلی حرف نمی‌زند و فقط به گفتن این جمله بسنده می‌کند که «رقابت درون گفتمانی نداریم». کامران باقری لنکرانی با این جمله که در دولت آینده از جلیلی ، فتاح و میر‌کاظمی مشورت می گیرد، نشان داده که قصد کناره گیری ندارد. حتی زاکانی هم که فقط از ائتلاف با وی حرف می‌زند اما بلافاصله با معرفی نادران به‌عنوان رئیس ستاد خود نشان داد که برای ماندن جدی است.
آن طرف‌تر در ائتلاف سه‌گانه اما اوضاع کمی آرام‌تر است و حتی حداد عادل سعی کرد با گفتن این جمله که «با حضور این آقایان مصمم‌تر از گذشته در صحنه انتخابات حاضر خواهیم بود و در شرایط حساس فعلی احساس تکلیف بیشتری می‌کنیم» جدیت اعضای ائتلاف سه‌گانه برای رقابت در انتخابات 92را نشان دهد.اسفندیار رحیم مشایی هم همانگونه از قبل پیش‌بینی می‌شد؛ شیخ الاسلامی - که احمدی‌نژاد روز استیضاح او را به یکشنبه سیاه مجلس تبدیل کرده بود - را به‌عنوان رئیس ستادش معرفی کرد و البته خیلی زود اعلام کرد که ما اصلا ستادی نداریم!
