متن پیام به این شرح است:
با سلام و درودی گرم، شصتمین سالگرد روابط‌عمومی را در کشور کهنسال و عزیزمان ایران که مصادف با نخستین هفته گرامیداشت روابط‌عمومی و اجرای برنامه‌های علمی، حرفه‌ای و صنفی ارزشمند از جمله رونمایی از سردیس دوست و همکار فرهیخته، پروفسور کاظم معتمد‌نژاد است، از صمیم قلب تبریک می‌گویم و یقین دارم که امسال نیز همایش روابط‌عمومی الکترونیک و کنفرانس روابط‌عمومی و صنعت با درخششی بیشتر و محتوایی پربارتر از همیشه برگزار خواهد شد و مشعل دوستی، همکاری، همفکری، و توسعه علمی را همچنان بر افروخته و پاسداری خواهند کرد.
همانطور که می‌دانید و بارها نوشته‌ایم و گفته‌ایم، در این دنیای پر تلاطم و به شدت در هم تنیده و پیچیده، روابطعمومیها می‌توانند با برنامه‌ریزی‌های حساب شده علمی و هدفمند، نقش برجسته‌ای در حل مسائل و مشکلات کشور ایفا کنند و در راه پیشرفت و توسعه فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، و انسانی این مرز و بومِ متنوع، چه از نظر جغرافیایی و چه از دیدگاه قومی، و سرفرازی آن، نقشی اساسی و ماندگار داشته باشند. بی‌‌تردید روابطعمومیها می‌توانند علاوه بر نهادینه کردن علم ارتباطات و روابط انسانی مطلوب، چالش‌های فرهنگی را شناسایی و در ترمیم آنها مصمم و کوشا باشند.
روابطعمومیها باید از خود شروع کنند و با اعتقادی راسخ، مستمر و استوار به اصطلاح معمول «طرحی نو در اندازند» و در راه ترمیم ارتباطات میان‌فردی، میان فرهنگی و بین‌المللی کوشا باشند. به عبارت دیگر، روابطعمومیها باید ضمن انجام وظایف تخصصی، الگوی اخلاقی و رفتاری در سطح جامعه باشند. به عنوان مثال، موارد زیر در عین اینکه ساده و تکراری به نظر می‌رسند، می‌توانند به عنوان مدل اخلاقی روابطعمومیها، مورد تمرین و توجه آنها قرار گیرند:
- خوشبینی را جایگزین بدبینی
- همفکری را جایگزین تک فکری
- همکاری را جایگزین تفرقه
- خودمحوری را جایگزین همگرایی
- خصومت را جایگزین دوستی
- عمل را جایگزین شعار
- عشق را جایگزین نفرت
- کوته‌فکری را جایگزین بلندفکری
- اعتماد را جایگزین بی‌اعتمادی و
- انتقاد پذیری را جایگزین پرخاشگری کنیم.
از این فرصت استفاده می‌کنم و به همه دست‌اندرکاران برگزاری این هفته و دوستان ارتباطاتی، فرهنگی، فعالان روابط‌عمومی و رسانه‌‌ای تبریک می‌گویم.
امیدوارم که همچنان در پیشبرد علم ارتباطات و روابط‌عمومی مصمم و در اراده گروهی خود شکست‌ناپذیر باشید. اگرچه دوست داشتم که در میان شما باشم و دست‌های مهربان شما را از نزدیک بفشارم، اما به همین مقدار نیز قناعت می‌کنم که توانستم از طریق این یادداشت کوتاه با شما عزیزان همصدا و همگام شوم.
خدا یار و نگهدار شما همکاران پرتلاش، دلسوز و پاسداران علم و فرهنگ ایران زمین.
