به گزارش مهر، «پایان کپرزدایی در جنوب کرمان» یادآور تیترهایی است که بارها رسانه‌ها از قول برخی از مسئولان روی آن مانور خبری داده‌اند اما اینکه، دیگر در جنوب کرمان پدیده کپرنشینی وجود ندارد هنوز تا واقعیت فاصله دارد. استان کرمان بزرگ‌ترین استان کشور است به‌طوری که از شمالی‌ترین نقطه این استان تا جنوب کرمان بیش از 800 کیلومتر فاصله است با وجود این، این استان بزرگ که از مرکز تا شرق و جنوب شرق کشور امتداد دارد شاهد جمعیتی متناسب با وسعتش نیست. پراکندگی جمعیت در این استان خدمات‌رسانی را با مشکلاتی مواجه کرده است و این مسئله در جنوب استان کرمان نمود بسیار پررنگ‌تری دارد.
جنوب استان کرمان منطقه‌ای محروم و در عین حال دارای پتانسیل‌های اقتصادی غنی و دست نخورده است. منطقه‌ای که تا چندی قبل تنها شامل دو شهرستان بود اما طی سال‌های اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و به جیرفت، عنبرآباد، کهنوج، فاریاب، قلعه‌گنج، رودبار و منوجان تقسیم شده است. با نگاهی گذرا بر وضعیت کنونی این شهرستان‌ها در مقایسه با 10سال قبل می‌توان پیشرفت و توسعه را در این مناطق به‌خوبی دید اما اوج بی‌توجهی به جنوب کرمان که ریشه در خان‌محوری زمان طاغوت در این منطقه دارد آنقدر زیاد است که گویی سرمایه‌گذاری و رفع محرومیت در این منطقه به سرانجام نمی‌رسد.
ایجاد ستاد راهبردی جنوب کرمان جرقه‌ای بود برای رفع محرومیت در این مناطق، اما گویی در نهایت این ستاد نیز نتوانسته است به اهداف خود برسد.اساسی‌ترین وعده مسئولان در جنوب کرمان کپرزدایی از جنوب کرمان بود.داستان کپرهای جنوب کرمان از آنجا آغاز شد که نماینده وقت یکی از شهرهای جنوب کرمان از وجود منطقه‌ای به نام پیدنکوئیه و زندگی ابتدایی و بسیار سخت مردم این منطقه خبر داد.
در آن زمان هضم اینکه برخی مردم خانه‌هایشان را از برگ درختان خرما می‌سازند برای اقشار مختلف جامعه سخت بود اما کپرنشینی در جنوب کرمان حقیقتی انکارناپذیر بود و در نهایت طرحی در راستای کپرزدایی در جنوب کرمان طراحی و در دستور کار قرار گرفت. مسئولان می‌گویند در قالب این طرح بیش از 100هزار خانه در جنوب کرمان ساخته شده و در حقیقت مشکل کپرنشینی در جنوب کرمان رفع شده است.
اگر به جنوب کرمان به‌خصوص روستاهای دورافتاده سفر کنید کپرها را می‌بینید و مردم محروم جنوب کرمان سقفی جز برگ‌های درختان خرما ندارند که ریشه‌یابی این مسئله امری ضروری است. هر چند گفته می‌شود دیگر کپرنشینی در جنوب کرمان وجود ندارد اما خبر آتش سوزی روز چهارشنبه گذشته نشان داد که هنوز کپر‌نشین و کپر در جنوب کرمان هست. خبر از این قرار بود که 15 خانه در روستایی در سعدآباد در آتش سوخت و خاکستر شد اما نکته مهم این بود که تمامی این خانه‌ها کپری بوده‌اند. علت بروز این حادثه نیز از سوی مسئولان اتصالی برق عنوان شده است.
اسماعیل کمالی، جانشین ستاد حوادث شهرستان عنبرآباد اظهار داشت: در این حادثه که عصر چهارشنبه بر اثر بی‌احتیاطی هنگام پخت غذا و شعله‌ور‌شدن آتش رخ داد، بیش از یک‌میلیارد ریال به صاحبان این خانه‌ها خسارت وارد شد. کمالی با بیان اینکه در این سانحه به کسی آسیب جانی نرسیده است، خاطرنشان کرد: افراد حادثه‌دیده به اسکان و نیازهای اولیه زندگی نیازمند هستند. این خبر بار دیگر نشان داد در جنوب استان کرمان همچنان کپر وجود دارد و حتی وجود کپرها را در زمینه‌های کاربردی از قبیل کلاس‌های درس هم می‌توان دید. اما مسئولان دستگاه‌های مربوط در این خصوص توضیحی جالب دارند و آن اینکه به هر کس که برای کپرزدایی درخواست تسهیلات کرده در اختیاروی قرار گرفته‌و اگر کسی همچنان در کپر است به این دلیل این است که خودش تمایلی برای ترک کپر نشینی ندارد. از سوی دیگر باید به این نکته نیز اشاره کرد که در طرح کپرزدایی جنوب کرمان معماری سنتی و اقلیم منطقه در نظر گرفته نشده است و صدها خانه در این منطقه ساخته شده اما همچنان مردم منطقه به دلیل شرایط جوی تمایل دارند در کپر زندگی کنند و در برخی موارد مردم بومی خانه‌ها را به انبار تبدیل کرده‌اند و خود با ساختن کپر در آنها زندگی می‌کنند.کارشناسان عقیده دارند که باید از ابتدا معماری و طراحی خانه‌ها در جنوب کرمان تلفیقی از کپر و خانه در نظر گرفته می‌شده تا در کنار صرفه‌جویی مطابقت بیشتری هم با زندگی بومی و سنتی مردم داشته باشد.
