براساس گزارش تلگراف، در این مطالعه که با همکاری محققان بریتانیایی و آمریکایی انجام گرفته، جزئیات سناریویی آشکار شده‌است که بر اساس آن کمبود انتقال دهنده‌های الکتریکی یا ترانسفورماتورها به دلیل کمبود وقت برای جایگزینی آنها، کشورهای غربی را برای ماه‌ها از برق محروم خواهد کرد.
توفان خورشیدی زمانی رخ می‌دهد که میدان‌های مغناطیسی از میان لکه‌های خورشیدی به بیرون فوران کرده و انرژی زیادی از خود آزاد می‌کنند. این فوران‌های پلاسمایی، گازهای ابرداغ باردار الکتریکی، می‌توانند وارد میدان مغناطیسی زمین شده و شبکه‌های برقی زمین را مختل سازند.
سیلی از جریان الکتریکی غیرمنتظره در میان خطوط تلفن، شبکه برق و شبکه‌های حمل و نقل می‌تواند آنها را از کار انداخته و منجر به بروز اختلال گسترده‌ای در سیستم انرژی کشورها شود.
هزینه کلی خسارت‌های ناشی از وقوع چنین سناریویی به مدت پنج ماه در اروپا و آمریکا 2.6 تریلیون دلار تخمین زده شده‌است. به گفته محققان زمین برای وقوع چنین حادثه‌ای به زمان موعود نزدیک می‌شود، زیرا زمان چنین رویدادی معمولا هر 150 سال یکبار است. براساس آمار به ثبت رسیده،هر 150 سال یکبار توفان خورشیدی شدیدی زمین را هدف می‌گیرد از این رو احتمال می‌رود خطر توفان ژئومغناطیسی در سال 2015 که اوج فعالیت‌های خورشیدی است، به حداکثر خود برسد.
ثبت اطلاعات درباره لکه‌های خورشیدی و فعالیت‌های مغناطیسی خورشید که می‌تواند منجر بروز توفان‌های خورشیدی شوند به سال 1775 باز‌می‌گردد. این تاریخ به عنوان آغاز چرخه‌های 11 ساله خورشیدی در نظر گرفته شده‌است و زمین هم‌اکنون درحال نزدیک شدن به اوج بیست و چهارمین چرخه خورشیدی است. احتمال توفان‌های خورشیدی در زمانی که خورشید در اوج چرخه فعالیتش به سر می‌برد، بسیار زیاد است.
مدلی که از آن برای مجسم ساختن تاثیرات یک توفان خورشیدی استفاده می‌شود، رویداد کرینگتون نام دارد که در سال 1859 رخ داده‌است. در آن سال توفانی خورشیدی خطوط تلگراف را در آمریکای شمالی و اروپا تخریب کرد، گردانندگان خطوط را دچار برق‌گرفتگی کرد و شبکه‌های تلگرافی را تا مسافت‌های دور، یعنی تا استرالیا و آسیا به مدت دو روز مختل ساخت. البته این رویداد پیش از آغاز دوران وابستگی شدید و روزمره به برق بود.
براساس این مطالعه جدید، مدت زمان چنین اختلال فاجعه‌باری تا حدود زیادی به میزان دسترسی ترانسفورماتورهای یدکی برای جایگزین شدن بستگی دارد زیرا اگر ترانسفورماتورها آماده نباشند، سفارش دادن و تولید آنها مدت زمان زیادی صرف خواهد کرد.
تحت چنین شرایطی، صرف‌نظر از اغتشاشات اجتماعی که برای دسترسی به منابع اولیه به وجود خواهد آمد، کنترل مسیرهای هوایی امکان‌ناپذیر شده و تمامی پروازها متوقف خواهند شد. ماهواره‌هایی که شبکه‌های ارتباطاتی زمین را پوشش می‌دهند از کار افتاده و همچنین فعالیت بیمارستان ها نیز مختل خواهد شد.
براساس این گزارش، دولت‌ها باید به موضوع محدود بودن تعداد ترانسفورماتورهای قابل دسترس را به عنوان مشکلی ملی و بین‌المللی بررسی کنند تا از وجود تعدادی از آنها به عنوان پشتوانه اطمینان حاصل شود. دولت کانادا پس از توفان خورشیدی سال 1989 که برای دو دقیقه سیستم برق این کشور را مختل کرد، برای تامین خازن‌هایی که از قدرت متوقف کردن تشدید ناگهانی بار الکتریکی برخوردار بودند، 1.2 میلیارد دلار هزینه کرد، زیرا دو دقیقه قطعی برق برای این کشور خسارتی برابر 13.2 میلیارد دلار کانادا به بار آورد.
