این انتخابات به‌عنوان گامی مهم در مسیر انتقال این کشور از حکومت نظامی به حکومت غیرنظامی، مورد ستایش جهان قرار گرفت. اقتصاد میانمار هم در این مدت و در دوران ریاست‌جمهوری تین سین، رشد و تحول قابل‌ملاحظه‌ای نشان داد. اما وقتی کشوری نتواند مناقشات طولانی‌مدت قومی‌اش را حل کند، همه این پیشرفت‌ها می‌تواند بی‌اثر و بی‌نتیجه باشد.
مناقشه و درگیری دولت میانمار با اقلیت‌های قومی‌اش، مانع مهمی در مسیر حرکت این کشور به سمت ثبات و کامیابی است. این در حالی است که تاریخ اخیر میانمار پر است از خشونت‌های قومی و درگیری میان نیروهای دولتی با اقوام؛ به‌ویژه در مناطقی چون کارن، شان یا کاچین. بسیاری از اقلیت‌های قومی میانمار که اعضایشان تقریبا 40درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند، مدت‌هاست که هدف پیگرد قضایی و بدرفتاری هستند. در نتیجه چنین تاریخی است که این اقلیت‌های قومی نسبت به دولت خشم و مقاومت دارند و حتی بعضی علیه دولت سلاح به دست می‌گیرند. این خطر واقعا وجود دارد که مخالفان دوران انتقال دمکراتیک میانمار، از این تحولات و خشونت‌های قومی استفاده کرده و مناقشات و درگیری‌های قومی را دامن بزنند تا بتوانند جلوی اصلاحات و تغییرات را بگیرند.
اگرچه سین، رئیس‌جمهور میانمار، از زمان به‌دست گرفتن قدرت، با 10گروه از اقوام اقلیت این کشور پیمان آتش‌بس امضا کرده اما برای تضمین صلح پایدار در این کشور توافقنامه‌های محکم‌تر و پایدارتری نیاز است. در میانه این تحولات، 2مناقشه خونین و طولانی و پرخشونت قومی این کشور، شامل هیچ توافقنامه و آتش‌بسی نشده و همچنان ادامه دارد. استان شمالی کاچین میانمار که غنی از منابع طبیعی است و مسیر رفت‌وآمد و انتقالی مهمی برای چین محسوب می‌شود، در سال‌های اخیر شاهد درگیری‌های شدید بوده‌است. این درگیر‌ی‌ها از سال 2011 ، وقتی شدت گرفت که توافقنامه 17ساله میان ارتش میانمار و ارتش مستقل کاچین دچار فروپاشی شد. در ماه ژانویه امسال، ارتش کشتی‌های جنگی و جت‌های جنگنده‌اش را در این منطقه مستقر کرد تا مقرهای ارتش مستقل کاچین را هدف قرار داده و آنها را تعطیل کند. این مناقشه باعث بی‌خانمان‌شدن بیش از 75هزار نفر در این منطقه شده‌است.
درحالی‌که مذاکرات قبلی میان دولت و رهبران گروه‌های قومی منطقه در ماه‌های فوریه و مارس ناموفق بوده‌اند، 2 طرف توافق کرده‌اند تا مذاکراتشان را این ماه دوباره از سربگیرند؛ اما موانع زیادی در این راه وجود دارد. اگر این مذاکرات دوباره شکست بخورد، آتش درگیری‌های داخلی شعله‌ور می‌شود و همه امیدهای باقیمانده برای آشتی از بین می‌رود.
تنش‌های قومی همچنین در استان غربی راخین شدت دارد. رابطه میان اکثریت بودایی راخین و قوم اقلیت مسلمان روهینگیا مدت‌هاست که جریان داشته و هنوز هم ادامه دارد. قوم مسلمان روهینگیا اصلا در قوانین میانمار به‌رسمیت شناخته نمی‌شود و رسما و قانونا با تبعیض و بدرفتاری روبه‌رواست. شهروندی آنها اساسا به رسمیت شناخته نمی‌شود و با آنها همچون کارگران اجباری برخورد می‌شود.
تابستان گذشته، تنش در این منطقه میان این دو قوم بالا گرفت و به کشتار عده زیادی از مسلمانان منجر شد. خشونت به سرعت در سراسر این منطقه و استان گسترش یافت و به بی‌خانمان شدن هزاران نفر انجامید. دولت توانست بعد از مدتی اوضاع را تحت کنترل درآورد اما رویکرد تبعیض‌آمیز همین دولت علیه قوم مسلمان روهینگیا دورنمای صلح را کاملا تضعیف کرده‌است.
