براساس گزارش میل‌آنلاین، حرکت این سنگ‌ها که گاه وزن آنها به بیش از 300 کیلوگرم نیز می‌رسد ردی از خود برروی شن‌ها به جا می‌گذارد که حرکت مرموز و غیرقابل توضیح آنها را به اثبات می‌رساند. طول برخی از این ردها به 182 متر نیز می‌رسد. راز نهفته در حرکت این سنگ‌های متحرک بیش از یک قرن است که ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده‌است. اما اکنون زمین‌شناسی از سازمان ناسا معتقد است پاسخ این معمای مرموز را یافته است.
رالف لورنز دانشمند سیاره‌شناس معتقد است این سنگ‌ها در طول زمستان از لایه‌ای از یخ پوشانده می‌شوند و سپس با گرم‌تر شدن و گل‌آلود شدن بستر دریاچه این یخ سنگ را برروی گل شناور ساخته و به آنها امکان می‌دهد در دست باد به این سو و آن سو حرکت کنند. به گفته وی این سنگ‌ها مشابه تکه‌های یخی شناور هستند با این تفاوت که برروی گل نرم از خود ردی به جا می‌گذارند.
دانشمندان تا به امروز توانسته‌اند حرکت فیزیکی سنگ‌ها را به ثبت برسانند اما هرگز کسی نتوانسته حرکت آنها را به چشم ببیند. لورنز نظریه جدید خود را پس از انجام آزمایشی کوچک برروی میز آشپزخانه‌اش ارائه کرده‌است. وی تکه سنگی را به شکلی منجمد کرد که بخشی کوچک از سنگ به تکه‌ای یخ بچسبد. سپس آن را درون مخزنی از آب که کف آن از ماسه پوشانده شده بود قرار داد به و مشاهده کرد یخ سنگ را به شکلی در آب شناور می‌کند که سنگ با بستر ماسه‌ای نیز در تماس است. وی در نهایت مشاهده کرد که به راحتی می‌تواند سنگ را با دمیدن به جهات مختلف هدایت کند.
وی معتقد است سنگ‌ها تحت شرایطی درست می‌توانند با به واسطه یک نسیم سبک نیز به حرکت دربیایند زیرا یخ باعث می‌شود میزان اصطکاک آنها با زمین کاسته شده و به راحتی برروی گل شناور شوند.
باوجود مطالعات علمی فراوانی که برروی این سنگ‌ها و حرکت مرموزشان انجام گرفته، بسیاری از بازدید‌کنندگان حرکت سنگ‌های دره مرگ را کار مغناطیس، فضایی‌ها، و میدان‌های انرژی مرموز می‌دانند و حتی برخی باور دارند این سنگ‌ها جادویی هستند، باوری که باعث شده از تعداد سنگ‌های متحرک بستر دریاچه کاسته شود.
