به گزارش خبرگزاری مهر، به اتمام رسیدن نیتروژن بارور سازها، موجب شکل گیری مناطق مرده ساحلی شده است.
یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران به سرپرستی دانشگاه مک گیل، اکنون نخستین مطالعه جهانی را از تغییراتی که در یکی از مولفه‌های حیاتی شیمی اقیانوسی موسوم به چرخه نیتروژن در پایان عصر یخبندان جدید، به اتمام رسانده‌اند.
نتایج تحقیقات آنها تایید می‌کند که اقیانوس‌ها در تعادل چرخه نیتروژن در مقیاس جهانی خوب عمل می‌کنند. اما این داده‌ها همچنین نشان می‌دهد این فرایند کندی است که ممکن است چندین قرن یا حتی هزاره طول بکشد و از این رو نگرانی‌ها در مورد تاثیرات این مقیاس و سرعت تغییرات کنونی در اقیانوس‌ها را افزایش داده است.
پروفسور اریک گالبریت از دانشکده علوم زمین و اقیانوسی دانشگاه مک کیل و مجری این تحقیقات گفت: برای نخستین بار می‌توانیم چگونگی واکنش نشان دادن اقیانوس‌ها به گرم شدن کند و طبیعی اقلیم را همان طور که جهان از آخرین عصر یخبندان شکل گرفت، کمیت گذاری کنیم.
آنچه که واضح است این است که حساسیت اقلیمی شدیدی در چرخه نیتروژن اقیانوسی وجود دارد.
چرخه نیتروژن مولفه مهمی از سوخت و ساز جهانی اقیانوس است. مانند پروتئین‌ها که برای سلامت انسان ضروری‌اند، نیتروژن نیز برای سلامت اقیانوس حیاتی است. و درست همان طور که پروتئین‌ها توسط خون حمل شده و در سراسر بدن جریان دارند، تعادل نیتروژن نیز در اقیانوس‌ها توسط باکتری‌های دریایی و یک چرخه پیچیده که سلامت اقیانوس‌ها را حفظ می‌کند، تامین می‌شود.
فیتوپلانکتون‌ها که اورگانیسم‌های میکروسکوپی و پایه زنجیره غذایی هستند، نیتروژن را در آب‌های کم عمق و آفتاب گیر اقیانوس تنظیم می‌کنند و پس از آنکه مردند و در دریا غرق شدند، نیتروژن نیز در اعماق تاریک و بدون اکسیژن اقیانوس حذف می‌شود.
محققان با استفاده از رسوب‌های جمع آوری شده از بستر اقیانوس‌ها در نقاط مختلف جهان، توانستند تایید کنند که در پایان عصر یخی جدید در 18 هزار سال پیش، همان طور که صفحات یخی ذوب شدن را آغاز کرده‌اند و اقلیم گرم شد، چرخه نیتروژن دریایی نیز تسریع یافته است.
اما اقیانوس‌ها از حدود هشت هزار سال پیش خود را در این وضعیت جدید و گرم‌تر تثبیت کردند؛ وضعیتی که در آن چرخه کلی نیتروژن سریع‌تر حرکت می‌کند.
با مشاهده سرعت کنونی و چشمگیر تغییرات در چرخه نیتروژن اقیانوسی دانشمندان از اینکه چه قدر طول می‌کشد اکوسیستم دریایی خود را سازگار کند، مطمئن نیستند.
گالبریت می‌گوید: ما در حال تغییر سیاره به شیوه‌هایی هستیم که اصلا از آخر و عاقبت آنها اطلاعی نداریم. ممکن است ندانسته باشیم که آزاد سازی دی اکسید کربن چگونه می‌تواند میزان نیتروژن در دسترس ماهی‌های اقیانوسی را تغییر دهد اما به وضوح می‌بینیم این امر روی داده است. اکنون مهم است و باید دریابیم که چگونه همه چیز در این سیاره به هم مرتبط است.
