لذا همه امید و انتظار دارند که در حوزه صنعتی تحول چشمگیری صورت پذیرد و تهدیدها به فرصت تبدیل شود. طبیعی و بدیهی است که پیشرفت صنعتی باید مبتنی بر علم و دانش بومی باشد وگرنه صنعت در حد مونتاژ باقی می‌ماند. صنعت مونتاژ استقلال ندارد، وابستگی شدید دارد، خط تولید محدود دارد، کارگر محور است نه مهندس و طراح‌محور.
وقتی می‌توانیم مدعی شویم پیشرفت صنعتی تحقق یافته است که میزان سهم صنعت و معدن در تولید ناخالص ملی به بیش از 40درصد برسد. نظر به‌وجود معادن فراوان و متنوع در کشور و نیروی انسانی تحصیلکرده فراوان و نیازمندی بخش کشاورزی به صنعتی شدن هرچه بیشتر و نیاز کشاورزان به دانش فنی سر مزرعه، این مطالبه هم طبیعی است و هم عملی. در این راستا چند نکته قابل توجه است:
اتکا به تولید فناوری داخلی و خروج از حلقه نامناسب استخراج، مصرف و صدور خام: کشور به‌دلایل مختلف و خصوصاً شرایط بین‌المللی نیازمند تولید کالاهای با ارزش افزوده است. تولید ثروت از طریق تولیدات متنوع با ارزش افزوده تحقق می‌یابد. فناوری‌های داخلی را باید ارج نهاد و گسترده‌تر کرد. حلقه‌ها و خوشه‌های صنعتی را باید پررنگ‌تر و مستحکم‌تر کرد. همه منتظرند ببینند دولت یازدهم در این فرایند چه تغییرات بنیادی‌ای به نفع منافع ملی انجام خواهد داد.
پیشرفت صنعتی با آمایش سرزمینی و با رویکرد عدم‌تمرکز: صنعت و توسعه آن نیازمند آمایش سرزمینی است. این رویکرد نیاز جامعه است و کاری است علمی و فنی. بسیاری از مشکلات صنعتی امروز، به‌دلیل نپرداختن به مسئله آمایش سرزمینی است. این رویکرد بسیاری از فشارها و دخالت‌های عوامل وابسته به کانون‌های ثروت و قدرت را کاهش می‌دهد و نتیجه را به نفع منافع ملی ختم می‌کند. سرمایه‌گذاری‌ها را پررونق و سودآور و کار آمد می‌کند. عدم‌پرداختن دولت یازدهم به این امر مهم و کلیدی به معنی آن است که فرمان این حوزه به‌دست رانت‌خوارها، عوامل وابسته به کانون‌های ثروت و قدرت، نورچشمی‌ها، اطرافیان پرخور خود مدعی است.
خروج روحیه قبیله‌گرایی و باندگرایی از صنعت: یکی از معضلات اساسی صنعت ایران حاکم بودن روحیه قبیله‌گرایی و باندگرایی در بعضی حوزه‌هاست. این معضل خود عمدتاً موجب رکود، افزایش بیکاری، افزایش گرانی و گاهی ورشکستگی شده است. صنعت باید متکی به اندیشه، همت، کار و سرمایه ایرانی باشد تا تولید ملی رونق یابد. به صحنه آمدن مردم باید مولد باشد و نه مصرفی و شعاری. کارهای صنعتی و اقتصادی باید برای عموم باشد و نه برای افراد خاص و معدود.
ایمن‌سازی تولید در برابر تحریم‌ها: اکنون که دشمن دارد فشار هوشمند وارد می‌کند، ضرورت دارد در حوزه صنعتی از این فرصت نهایت بهره برده شود و نسبت به ایمن‌سازی صنایع در مقابل تحریم‌ها اقدامات جدی و حساب‌شده به‌عمل آید. تجربه نشان داده با اراده مسئولین و به‌کارگیری متخصصین و استعدادهای کشور می‌توان تحریم‌ها را دور زد و در کوتاه‌مدت پیشرفت را جهشی کرد.
خروج طرح‌های نیمه تمام صنعتی از حبس و اسارت: در طول سالیان بعد از انقلاب اسلامی انواع شهرک‌های صنعتی و خوشه بندی صنایع انجام شده است و سرمایه‌گذاری‌های زیادی با استفاده از تسهیلات بانکی صورت گرفته، ولی متأسفانه درصد قابل‌توجهی از این طرح‌ها به‌صورت نیمه تمام به‌دلایل مختلف باقی مانده است. تلاش برای تکمیل این طرح‌ها و به‌عبارتی رها‌سازی این طرح‌ها از حبس و اسارت مطمئناً جهشی فوق‌العاده نصیب پیشرفت صنعت می‌کند.
*نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی
