برادر کاپیتان هواپیمای مسافربری ایرباس جمهوری اسلامی ایران که در سال 67 توسط ناو آمریکایی «وینسنس» مورد هدف دو فروند موشک قرار گرفت به تشریح این حادثه تروریستی پرداخت.
از تهران تا بندرعباس
امیر رضائیان برادر کاپیتان شهید «محسن رضائیان» که مسئولیت هدایت هواپیمای مسافربری ایرباس جمهوری اسلامی ایران را در سال 1367 از بندرعباس به دبی برعهده داشت در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن تشریح این حادثه تروریستی به بیان خاطراتی درباره برادرش پرداخت و گفت: در روز دوازدهم تیرماه سال 1367 برادرم ساعت هفت صبح، تهران را به مقصد بندرعباس ترک کرد.
او که کاپیتان هواپیمای مسافربری ایرباس بود؛ ساعت 8:30 در فرودگاه بندرعباس به زمین نشست تا مسافران خود را تخلیه کند.
سفر ناتمام
تا ساعت 10:5 در باند فرودگاه بندرعباس منتظر ماند تا مسافران خود را به مقصد «دبی» سوار کند. بعد از سوار شدن کامل مسافران، هواپیما چند دقیقه بعد بندرعباس را به مقصد دبی ترک کرد.
براساس قوانین هوایی، این هواپیما موقعیت و مشخصات خود را به برج مراقبت فرودگاه دبی اعلام کرد اما در حین پرواز در دالان هوایی قانونی، ناو آمریکایی «وینسنس» این هواپیما را هدف می‌گیرد و دو فروند موشک به سمت آن شلیک می‌کند که یکی از موشک‌ها به بال و دیگری به کابین هواپیما برخورد می‌کند و هواپیما منفجر می‌شود.
بر اثر این انفجار، بیش از 290 مسافر بی‌گناه این هواپیما به شهادت می‌رسند. پیکرهای آن مسافرانی که موشک در نزدیکی آنها منفجر شده بود نیز پودر می‌شود و هیچ اثری از آنها باقی نمی‌ماند.
نکته قابل توجه در این حادثه تروریستی آن است که آمریکا به هیچ عنوان نمی‌تواند خود را بی‌گناه بداند و افکار عمومی را به سمتی که در این حادثه بی‌تقصیر بوده است،منحرف کند چون با توجه به ارتباطی که برادرم با برج مراقبت دبی داشته است هواپیمای مسافربری ایرباس ارتفاعش را از 17 هزار به 20 هزار «پا» افزایش داده بود.
این موضوع را فرودگاه دبی هم تأیید کرده است. علاوه بر این، ناو آمریکایی در داخل آبهای ایران بوده است. بنابراین اینکه از سوی مقامات آمریکایی گفته می‌شود هواپیمای مسافربری قصد داشته خود را به ناو بزند کاملا کذب است چون آن زمان هواپیمای مسافربری ایرباس ایران در حال اوج گیری بوده است.
شایعه یا توجیه؟
همچنین بعد از سقوط هواپیمای ایران،برخی مقامات کشور آمریکا این شایعه را ساختند که یک هواپیمای جنگنده ایرانی پشت ایرباس مسافربری در حال پرواز بوده و قصد حمله به ناو وینسنس را داشته است که این نیز درست نیست چون سیستم راداری و پدافندی این ناو بسیار دقیق و پیشرفته است به گونه‌ای که می‌تواند در کمترین زمان ممکن 200 هدف را همزمان مورد هدف قرار دهد.
اهدای مدال شجاعت به یک تروریست
مقامات آمریکایی با اهدای مدال افتخار به «ویلیام راجرز» کاپیتان ناو وینسنس چهره واقعی و خوی غیرانسانی خود را به جهان ثابت کردند. باید بگویم این نشان‌های شجاعت باید به جوانان رزمنده ما در دوران جنگ تحمیلی اهدا شود که در میدان نبرد با دشمن جنگیدند نه آن کاپیتان آمریکایی که با فشردن یک شاسی مسافران بی‌گناه را شهید کرد.
از ایرباس تا افغانستان
دنیا با شنیدن خبر سرنگونی هواپیمای ایران تکان خورد و همه کشورها این اقدام آمریکا را محکوم کردند. علاوه بر این، دادگاه لاهه نیز آمریکا را محکوم کرد. با این وجود آمریکا همچنان در کشورهای عراق، پاکستان و افغانستان با هواپیماهای بدون سرنشین دست به چنین اقداماتی می‌زند. این نیز نمونه‌ای از سند تروریست بودن آمریکا محسوب می‌شود.
محسن از تولد تا شهادت
محسن در سال 1329 متولد شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی با وجود اینکه کمک خلبان بود، اما به همراه برخی از دوستانش مراقبت فیزیکی فرودگاه را هم برعهده گرفت تا مبادا ضدانقلاب و منافقین دست به اقدامات خرابکارانه بزنند.
در دوران انقلاب اسلامی نسبت خلبانان ایرانی به خارجی 40 به 60 بود. به این معنی که 40 درصد خلبانان ایرانی بودند و 60 درصد آنها خارجی. برای همین محسن به همراه دیگر خلبانان عنوان کردند: خلبانان ایرانی می‌توانند همه پروازها را انجام دهند. از آن موقع به بعد 100 درصد خلبانان ایرانی شدند.
اعلام این بی‌نیازی سبب شده بود که کار خلبانان چند برابر شود به گونه‌ای که حتی برخی مواقع مانند ایام حج او را به مدت یک ماه نمی‌دیدیم و دائم در حال خدمت‌رسانی به کشور بود.
