لیلا اقبالی درباره دیدار فینال فوتسال مقابل زاپن و کسب اولین مقام رسمی تیم ملی، به ایسنا گفت: احساس می کردم طلا حق ما بود. تیم ایران خیلی خوب ظاهر شد اما با بدشانسی ژاپنی ها گل برتری را زدند و ما بازی را واگذار کردیم.
وی ادامه داد: از روزی که تمرینات را شروع کردیم هدفمان قهرمانی در آسیا بود. ما خیلی خوب پیش رفتیم اما فینال، برد و باخت دارد. کشیدن بازی به وقت اضافه باعث شد که ناکام بمانیم. از نظر من بازیکنان زحمت کشیدند و مقام اولی یا دومی خیلی تفاوت نمی کند. خدا را شکر دوم شدیم و زحمات کادر فنی را پاسخ دادیم.
وی اضافه کرد: فکر نمی کنم این دومی با قهرمانی فرقی داشته باشد. اولین بار است یک تیم توپی بانوان از ایران در آسیا مقام می آورد.
وی درباره دیدار با ژاپن در فینال تصریح کرد: بازی خیلی خوبی بود. ژاپنی ها از ما ترسیده بودند و فکر نمی کردند که ما را شکست دهند. ما یک بار به ژاپن در تورنمنت پرتغال باختیم و یک بار هم آنها را بردیم. این بار هم موقعیت های زیادی داشتیم اما با بدشانسی گل نشدند.
وی که از سال 83 در تیم ملی عضویت دارد درباره خداحافظی اش از تیم ملی گفت: دوازده سال است که فوتسال کار می کنم و اکنون 32 سال سن دارم. می خواهم میدان را برای جوان ها خالی کنم. دلم برای بازیکنان، کادرفنی و تیم ملی تنگ می شود. خدا را شکر که بچه ها با دست پر من را بدرقه کردند.
وی در پایان گفت: از کنار رفتن از تیم ملی حس بدی دارم اما قطعا از تجربیاتم در آینده استفاده می کنم. من به فوتسال دین دارم، تیم ملی را رها می کنم اما در زمینه باشگاهی، همچنان فوتسال بازی خواهم کرد. دل و قلبم کنار تیم ملی است اما به هر حال باید پذیرفت که هر کسی باید روزی از تیم ملی کنار برود. در پایان هم می خواهم از مسئولان برای برگزاری اردوهای به موقع و مسابقات تدارکاتی تشکر کنم.
