ائتلافی که اکنون تحت نام ائتلاف مخالفان سوریه می‌شناسیم، بیش از همه‌‌چیز، نسخه الگوبرداری شده از نسخه لیبیایی است که در اواخر روزگار معمر قذافی و برای برانداختن او شکل گرفت. در آن زمان به‌علت ضعف سیستم نظامی قذافی و شرایط داخلی کشور، ائتلاف مخالفان لیبی به سرعت در شهر بنغازی یعنی در داخل کشور شکل گرفت و به سرعت هم توانست ضمن کسب مقبولیت و نفوذ در میان لیبیایی‌ها و انقلابیون، ارکان حاکمیت قذافی را متزلزل و در نهایت ساقط سازد.
با تکیه بر این تجربه موفق و 6ماه پس از درگرفتن بحران در سوریه (اکتبر 2011)، طرف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی کوشیدند چنین مدلی را درباره سوریه هم اعمال کنند و از این رو، 2 کشور قطر و ترکیه تمام توان خود را به‌کار بستند تا مخالفان دچار اختلاف سوریه را در استانبول دور هم جمع کنند؛ اختلافات اما چنان شدید و زیاد بود که مقام‌های ترکیه و قطر به مخالفان هشدار دادند تا زمان اجماع درباره ایجاد یک شورا، حق خروج از هتل را ندارند و بدین‌ترتیب خشت اول این شورا کج نهاده شد. پس از رایزنی‌ها و اعمال فشارهای فراوان، سرانجام برهان غلیون نخستین رئیس شورا شد.
غلیون روشنفکری سکولار و مقیم فرانسه بود و انتخاب او بیشتر با هدف دادن رنگ و بویی لیبرالی به شورا و رفع نگرانی غربی‌ها درباره غلبه اخوان المسلمینی‌ها بر ساختار و ترکیب این شورا صورت گرفت. 3ماه بعد اختلافات در شورا باعث شد تا برهان غلیون استعفا کند و این بار، عبدالباسط سیدای کرد تبار ریاست را به‌دست گرفت. سیدا بیشتر برایند اختلافات درونی شورا، انتقادات مخالفان داخل سوریه و متهم شدن شورا به حذف تبار کرد از معادلات سیاسی بود. ریاست او اما بیش از 6ماه نپایید و به‌علت اختلافات شدید درونی که از همان ابتدا بر همگان عیان بود، عملا این شورا از هم پاشید و شورایی که با انگیزه رویارویی با نظام سوریه شکل گرفته بود، بیشتر به میدانی برای رویارویی مخالفان با همدیگر بدل شد.
پس از این ماجرا، این بار آمریکا خود دست به‌کار ساختن ائتلافی جدید برای مخالفان سوریه شد و فرانسه، انگلیس، آمریکا از یک سو و قطر، ترکیه و عربستان از سوی دیگر این بار در دوحه قطر مخالفان را در نوامبر 2012دور هم جمع کردند و با تهدید قطع سلاح و پول از مخالفان آنان را وادار به ایجاد ائتلافی جدید کردند. در این ایام، بحران سوریه شکل و شمایلی اسلامگرایانه داشت و بیشتر گروه‌های اسلامگرا، سردمدار جنگ و خونریزی در سوریه بودند و طبعا چنین افرادی نمی‌توانستند با ائتلافی به ریاست یک لیبرال تعامل داشته باشند. از این رو، این بار یک واعظ درس خوانده غرب یعنی احمد معاذ الخطیب در جایگاه رهبری این ائتلاف نشانده شد تا رضایت دوطرف غرب و اسلامگرا را فراهم سازد اما 4ماه از ریاست خطیب بر ائتلاف نگذشته، وی از سمت خود استعفا کرد. علت استعفای خطیب مخالفت با سیطره قطری‌ها بر ائتلاف و زورآزمایی طرف‌های منطقه‌ای در داخل ائتلاف و مخالفت با تشکیل دولت در تبعید بود.
2 روز پیش بود که به‌علت جابه‌جایی قدرت در قطر، تحولات ترکیه و حذف مرسی از قدرت در مصر، این بار احمد الجربا مهره عربستان و شخصیت قبیله‌ای شانس ریاست ائتلاف را پیدا کرد تا بدین‌ترتیب ائتلافی که با یک روشنفکر ایجاد شده بود، اکنون رهبر یک قبیله را برای ریاست خود برگزیند. شورای مخالفان سوریه جز تعیین رهبر در 2 سال گذشته کار دیگری انجام نداده‌است.
