همان میهمانی‌هایی که بچه‌های فامیل دور هم جمع می‌شدند و هوس قدرت‌نمایی می‌کردند. البته فقط بچه‌ها مچ نمی‌انداختند، بزرگترها هم که برای تشویق دور بچه‌ها حلقه می‌زدند، کم کم قاتی بازی می‌شدند؛ بازی‌ای که هیجانش از فینال جام جهانی اگر بیشتر نبود، کمتر هم نبود. البته آن روزها مسابقات فقط جنبه تفریحی و خانوادگی داشت ولی حالا همه چیز فرق می‌کند.
شاید هیچ‌کس هم تصور نمی‌کرد که مچ‌اندازی به عنوان یک مسابقه رسمی برگزار شود و کلی هم داور و شرکت کننده و اسپانسر و طرفدار داشته باشد. مسئولان المپیک چراغ سبز به این ورزش خانوادگی نشان داده‌اند و حتی ممکن است از المپیک 2012 سروکلة مچ‌اندازها در بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا پیدا شود. ایرانی‌ها هم برای اینکه از قافله عقب نباشند، برای اولین بار یک دوره مسابقه مچ‌اندازی برگزار کردند.
اولین دوره این مسابقات توسط فدراسیون پرورش اندام و بدنسازی در 3 روز برگزار شد تا بهترین مچ‌اندازهای ایران به تیم ملی دعوت شوند.
«من که خیلی جوگیر شده بودم». رضا زرگر نفر اول مچ‌اندازی 85 کیلویی‌ها از اینکه در یک مسابقه رسمی شرکت کرده خیلی خوشحال است.
او می‌گوید: «همیشه مسابقات مچ‌اندازی دیگر کشورها را که تماشا می‌کردم، خودم را جای یکی از آنها می‌گذاشتم، از بس که هیجان داشت. هیچ وقت فکر نمی‌کردم در ایران هم چنین مسابقه‌ای برگزار شود. وقتی به من خبر دادند، باورم نمی‌شد».
رضا زرگر یک مچ‌انداز حرفه‌ای است. از همان بچه‌های میهمانی‌های آخر هفته است؛ «من همیشه برنده می‌شدم. هیچ کس حریفم نبود. البته آن زمان مبتدی بودم ولی حالا کارم مچ است؛ یعنی بیشتر روی مچم کار می‌کنم».
مسئولان فدراسیون پرورش اندام هم اصلا انتظار چنین استقبالی را از این مسابقه نداشتند. ناصر پور علیفرد رئیس فدراسیون می‌گوید: «وقتی می‌خواستیم برای اولین بار یک مسابقه رسمی مچ‌اندازی برگزار کنیم، فکر نمی‌‌کردیم، ورزشکاران چنین استقبالی بکنند. واقعا غافلگیر شدیم، از نوجوان 14-13 ساله تا مچ‌اندازهای بالای 40 سال در این دوره حضور داشتند».
نفرات برتر این مسابقه به تیم ملی دعوت می‌شوند تا برای اولین بار در یک رقابت آسیایی مچ بیندازند.
او ادامه می‌دهد: «این مسابقات قرار است هفته اول خردادماه در قرقیزستان برگزار شود. نفرات اول هر وزن به اردوی تیم ملی دعوت می‌شوند تا با قدرت در این رقابت‌ها شرکت کنند».
«بچه‌های باشگاه به من مچ فولادی می‌گویند چون مچم خیلی قوی است».
محسن عیوض‌خانی نفر اول مچ‌اندازهای 70 کیلویی است که حالا بعد از خواباندن مچ 2 نفر از حریفانش به تیم ملی دعوت شده؛ «خیلی جالب است. اصلا فکر نمی‌کردم ملی‌پوش شوم آن هم مچ‌اندازی».
مچ‌اندازی قدیمی هیچ آداب و ترتیبی نداشت، ولی حالا کلی قانون دارد که باید رعایت کنی. قبل از اینکه داور سوت شروع مسابقه را بزند، مچ‌ها باید صاف باشد؛ البته دستی که در دست حریف است.
دست آزاد که معمولا دست چپ است باید به میله‌ای باشد که روی میز مسابقه نصب شده. شانه چپ نباید از شانه راست عقب‌تر باشد، فاصله شانه دست درگیر تا مچ هم نباید بیشتر از یک مشت باشد.
اگر این قوانین درست اجرا شد مچ‌اندازها مسابقه را شروع می‌کنند و هرکه زودتر مچ حریف را خواباند، برنده می‌شود. درست مثل قدیم برنده مشخص می‌شود ولی آن زمان نه رده سنی وجود داشت نه گروه‌‌بندی وزنی. البته بچه‌ها همیشه برنده می‌شدند، نوجوانان جسوری که برای حریفان 20 سال بزرگ‌تر از خودشان هم کری می‌خواندند.
