ایسنا نوشت: مروری دارد بر برخی واژههای ورزشی مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
«واتر اسکینگ» (water skiing): «آبسُری» (ورزشی آبی که در آن ورزشکار به سرعت با یک قایق موتوری کشیده میشود)
«اسکی» (ski): «برفسُری»
«کیک بوکسینگ» (kick boxing):«پامشت» (نوعی ورزش که در آن ورزشکاران مجازند با دستهای دستکشدار و همه با پاهای برهنه ضربه بزنند)
«اسنوبُرد» (snow board): «تختهبرف» (نوعی برفسُره کوتاه و پهن که هر دو پا به شکل اریب بر روی آن قرار میگیرد)
«اسکیت» (skating): «چرخسُری» (ورزشی که در آن ورزشکار با استفاده از چرخسُره حرکت میکند)
«ژیمناستیک» (gymnastic): «چمورزی» (ورزشی بر پایهی مجموعهای از حرکات جسمانی بر روی زمین یا اسباب مخصوص که انعطافپذیری و قدرت هماهنگی و توازن و چالاکی بدن را افزایش میدهد)
«راکت» (racket): «دستاک» (ابزاری ورزشی متشکل از دسته و صفحهای معمولا گرد یا بیضی برای ضربه زدن به توپ یا پرتوپ)
«دمبل» (dumbbell): «دستوزنه» (وزنهای متشکل از میلهی کوتاه که وزنههای همانندی در دو سر آن به طور ثابت یا تعویضپذیر قرار دارد و برای تقویت عضلات دست و شانه به کار میرود)
«اسکواش» (squash): «کوبان» (ورزشی که در آن دو یا چهار بازیکن در چهار دیواری زمین مخصوص این ورزش بازی میکنند و به ترتیب توپ لاستیکی را با دستاک به دیوار میکوبند، به نحوی که در بازگشت توپ، حریف نتواند ضربهی مناسب و مؤثری به آن بزند).
این واژهها از دفتر دهم «فرهنگ واژههای مصوب» که در سال 1392 از سوی گروه واژهگزینی فرهنگستان منتشر شده، استخراج شده است.