نوشتن احساسات همواره به عنوان ابزاری که موجب کمک به حل مشکلات روحی می‌شود، شناخته شده بود. اما حالا تحقیقات جدید نشان داده که حتی زخم‌های جسمانی با کمک نوشتن بهبود می‌یابند.
این پژوهش که به رهبری الیزابت برودبنت از دانشگاه اوکلند نیوزیلند بر روی 49 شهروند بزرگسال سالم بین سنین 64 تا 97 سال انجام شده، یکی از جدیدترین کاوش‌های ارتباط روان و جسم است که نشان می‌دهد بیان عواطف در خصوص یک تجربه تروماتیک به شیوه‌ای منسجم می‌تواند نه تنها برای سلامتی روان، بلکه برای سلامت جسمانی مهم باشد.
به گزارش ایسنا، پژوهش فوق نشان می‌دهد که نوشتن می‌تواند زمان التیام زخم جسمانی را تا نصف کاهش دهد.
در این تحقیق برای سه روز، به نیمی از شرکت‌کنندگان گفته شد که به مدت 20 دقیقه در روز در خصوص تروماتیک‌ترین رویدادی که تجربه کرده بودند، بنویسند.
این افراد تشویق شدند که در مورد آن‌چه دقیقا در آن زمان فکر و حس می‌کردند، صادقانه بنویسند.
همچنین از آن‌ها خواسته شد که در صورت امکان، تفکرات و احساساتشان را در مورد آن چه تجربه کرده و هرگز با دیگران مطرح نکرده بودند، به شراکت بگذارند.
از شرکت‌کنندگان دیگر نیز خواسته شد در همان بازه زمانی در خصوص برنامه‌هایشان برای روز بعد بنویسند و از ابراز احساسات، عقاید یا نظراتشان اجتناب کنند.
دو هفته پس از نخستین روز نوشتن، محققان تحت بیهوشی موضعی، بافت‌برداری کوچک پوست که زخمی را در بازوی تمامی شرکت‌کنندگان به جا گذاشت، انجام دادند. از این بافت پوستی برای مطالعه‌ای دیگر استفاده شد.
یک هفته بعد، برودبنت و همکارانش عکسبرداری از زخم‌ها را هر سه تا پنج روز یک بار، انجام دادند تا این که این زخم‌ها کاملا التیام یافتند.
11 روز پس از بافت‌برداری، 76 درصد از گروهی که در مورد ترومایشان نوشته بودند، کاملا التیام یافتند، در حالی که فقط 42 درصد از گروه دیگر التیام پیدا کرده بودند.
گفته می‌شود پژوهش مذکور، نخستین پژوهش برای نشان‌دادن این واقعیت است که نوشتن درباره مناسبت‌های ناراحت‌کننده شخصی می‌تواند سرعت التیام زخم‌ها را در جمعیت مسن‌تر که در معرض خطر التیام کمتر هستند، افزایش دهد.
