قائم‌مقام وزیر در مصاحبه‌ای با روزنامه همشهری مورخه 19تیرماه در این زمینه دیدگاه‌هایی را مطرح کرده که بی‌نیاز از نقد و توضیح نیست.نگاهی به سرنوشت شیر در اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها نشان می‌دهد که دولت در اجرای این قانون چشم خود را به جایگاه مهم شیر بسته و با سیاستی مشابه حامل‌های انرژی، به حذف کامل یارانه این ماده ارزشمند غذایی اقدام کرده است.
از تیرماه سال90 یارانه شیر خانوار قطع شد و طی 2سال گذشته طرح مهم شیر مدرسه دچار مشکل و نقصان شد تا جایی که در سال تحصیلی گذشته این طرح مهم با تأخیر و حداکثر با پوشش 30درصدی به اجرا گذاشته شد. قیمت شیر خام و به‌دنبال آن فراورده‌های لبنی به‌دلیل افزایش هزینه‌های تولید و عدم‌جبران آن توسط دولت بارها دستخوش افزایش شد و همانگونه که قائم‌مقام وزیر در این مصاحبه اشاره کرده‌اند می‌توان تصور کرد که با حذف یارانه شیر برخی اقشار جامعه قادر به مصرف این محصولات نخواهند بود.
جناب آقای مفتح، در پاسخ به سؤال خبرنگار همشهری در زمینه میزان کاهش مصرف شیر اعلام کرده که آماری رسمی از کاهش سرانه مصرف یا تولید شیر و لبنیات وجود ندارد. سؤال از ایشان این است که آیا اهمیت شیر آنقدر نبود که طی دوسال‌ونیم اجرای قانون هدفمندی، دولت به ارزیابی عملکرد خود در این زمینه پرداخته تا نتایج کمی آن را در اختیار افکار عمومی قرار دهد؟ آیا پسندیده است که مقامی در جایگاه ایشان به راحتی بگوید اینکه آیا حذف یارانه شیر در سرانه مصرف و سلامت جامعه تأثیر داشته یا خیر را نمی‌دانم؟ این عذری بدتر از گناه به‌نظر می‌رسد! بررسی‌ها حاکی از کاهش 22درصدی مصرف شیر طی سال‌های 90 و 91 است که به استناد 2مطالعه جامع طی سال‌های مذکور در حدود 50شهر بزرگ کشور انجام شده است.
جناب آقای مفتح، شما البته حق دارید این آمارها را نپذیرید اما پذیرفته نیست که در چنین موضوع مهمی اظهار بی‌اطلاعی کنید. همین امروز آستین بالا بزنید و به دستگاه‌های مطالعاتی تحت امر خود دستور دهید تا در قالب یک طرح پژوهشی آمار و ارقام را به سمع و نظر شما و سایر مقامات دولت محترم برسانند. قبل از آن اگر ساعتی را در میان مردم و مغازه‌داران بگذرانید، همه آنان به شما خواهند گفت که چگونه شیر به‌تدریج از سبد غذایی آنان هجرت کرده است؟ این موضوع روشن است که هزینه‌های تولید شیر خام و تولید فراورده‌های لبنی طی این سال‌ها به‌شدت افزایش یافته، اما آیا افزایش قیمت تنها راه‌حل این مشکل است؟ آیا قدرت خرید مردم این اجازه را می‌دهد که بار افزایش هزینه‌ها تماما به‌دوش مردم باشد؟
جناب آقای مفتح، شیر غذایی بدون جایگزین است. مرکز تحقیقات روماتولوژی کشور گزارش داده که سالانه 36هزار سال عمرمفید تنها به‌دلیل عارضه هولناک پوکی استخوان در کشور از دست می‌رود. اگر آمار وزارت بهداشت مبنی بر وجود 2دندان پوسیده برای هر ایرانی را بپذیریم و تنها برای ترمیم هر دندان 200هزار تومان هزینه منظور کنیم رقمی بالغ بر 30هزار میلیارد تومان را به‌خود اختصاص می‌دهد.
وزارت متبوع شما با چنین اعتباری چند فرصت شغلی در بخش صنعت یا کشاورزی می‌تواند ایجاد کند؟با بیان عباراتی چون «آماری وجود ندارد» یا «ذهنیتی ندارم» تنها صورت مسئله به ظاهر پاک می‌شود، اما جامعه در لایه‌های عمیق‌تر دست به گریبان عوارض خطرناک و پرهزینه‌ای است که دامن دولت و ملت را توامان می‌گیرد. هنوز هم دیر نیست، این گره با دست باز می‌شود.
افزایش دگرباره قیمت این ماده حیاتی فقط مردم را بیشتر از این ماده غذایی ارزشمند دور می‌کند. دولت با تخصیص یارانه به تولید و کاهش هزینه تولید شیر خام می‌تواند کمک بزرگی به ارتقای سلامت جامعه انجام دهد. اگر نگاهی به سیاست کشورهای توسعه‌یافته در زمینه حمایت از تولید و مصرف شیر بیندازید، شما هم باور خواهید کرد که اختصاص یارانه به شیر نه‌تنها خجالت ندارد، بلکه یک ضرورت ملی است.
