باتوجه به آرمان‌های اصیل و بلند انقلاب اسلامی و ملت شریف ایران و با توجه به تهدیدها و تحریم‌ها و فشارهای خارجی، مسئله توسعه و پیشرفت صنعتی کشور امری حیاتی است. اما به راستی چگونه می‌توان به پیشرفت و توسعه صنعتی در شأن نظام مقدس ایران اسلامی دست یافت؟ از کجا باید شروع کرد، چه مشکلاتی پیش‌روی این هدفگذاری وجود داشته و چگونه باید مشکلات را از سر راه برداشت و بر آنها فائق آمد؟به‌نظر می‌رسد پاسخ به پرسش‌های مذکور نیازمند برخی الزامات است که به‌طور خلاصه به آن پرداخته می‌شود.
تکیه بر توسعه منابع انسانی و کارآمدکردن آنها
جایگاه بین‌المللی کشور ما در توسعه منابع انسانی در بین 182کشور جهان از رتبه 160در اول انقلاب اسلامی به رتبه حدود80 در حال حاضر رسیده است. ارتقای این جایگاه مطمئنا امکانپذیر است و باید در دستور کارباشد. نیروی انسانی جوان، پرتلاش و با‌انگیزه ایرانی که دارای استعدادهای خدادادی و علاقه‌مندی وافر است می‌تواند در توسعه صنعتی کشور نقش محوری و کلیدی بازی کند؛ مشروط به آنکه زمینه‌ها و بسترهای خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی قشر جوان کشور فراهم شود.
ارتقای جایگاه صنعتگران، مبتکران و نوآوران کشور
تکیه بر ظرفیت‌ها و استعدادهای بالقوه و بالفعل کشور در پیشرفت و توسعه صنعتی ضروری است. از آنجا که ظرفیت‌ها و استعدادهای کشور در لایه‌های مختلف اجرایی و اجتماعی، چه به‌صورت بالقوه و چه به‌صورت بالفعل از ظرفیت بالندگی قابل‌توجهی برخوردار است، ایجاد فرصت‌ها و شرایط لازم برای ظهور و بروز هر چه بیشتر آنها اجتناب‌ناپذیر است. از سوی دیگر برای توسعه و پیشرفت صنعتی کشور باید به این ظرفیت‌ها و استعدادها تکیه بیشتری کرد و در این مورد بیشتر عزم ملی را گسترش داد تا به استقلال صنعتی نزدیک‌تر شویم.اعتماد‌سازی و جلب سرمایه و مشارکت بخش‌های مختلف جامعه اعم از حقیقی و حقوقی، فردی و جمعی، تعاونی و عمومی در حوزه توسعه صنعتی کشور یکی از شرایط الزامی برای تحقق پیشرفت صنعتی کشور، جلب سرمایه و مشارکت همه بخش‌های کشور در این مقوله بوده و اعتماد‌سازی برای تحقق این امر اجتناب‌ناپذیر است. ایجاد و تقویت قطب‌های با محوریت ابتکار و پژوهش و مبتنی بر علم و دانش اکنون که در کشور‌مان برای برخی امور صنعتی وجهه مناسبی کسب و دستاوردهای مهمی ارائه شده است، ضروری است با ایجاد قطب‌هایی متکی بر ابتکار، پژوهش، علم و دانش، این پیشرفت‌ها پایدار و تثبیت نهایی شود. در عین حال می‌توان با استفاده از تجارب گذشته، با تشکیل قطب‌های صنعتی جدید و تقویت آنها، زمینه ایجاد دستاوردهای جدید را فراهم ساخت.
تقویت ارتباط صنعت و دانشگاه
باید توجه کرد که توسعه و پیشرفت صنعتی بدون وجود ارتباط جامع و درهم تنیده صنعت و دانشگاه امکانپذیر نبوده یا بسیار هزینه‌بر است. تعریف، تدوین و اجرای سرفصلی تحت عنوان ایجاد و استحکام ارتباط صنعت و دانشگاه، موجب طی‌کردن راه‌های میانبر و کم هزینه در توسعه صنعتی می‌شود. گرچه در گذشته تلاش‌هایی در این زمینه صورت گرفته اما به‌دلیل ناقص‌بودن تعاریف و چرخه‌های ارتباطی هنوز این امر به حدی تحقق نیافته که بتوان به آن بالید. چرخه تولید علم، تولید فناوری، تجاری‌سازی، عرضه به بازار و بازخورد تقاضاهای بازار برای ضرورت تولید علم جدید، نکاتی هستند که باید آنها را در توسعه و تحکیم ارتباط دانشگاه و صنعت دید. امروز دیگر دفاتر ارتباط صنعت و دانشگاه کفایت نمی‌کند بلکه کشور نیازمند حرکت و برنامه جامع و ارائه شیوه‌های بدیع، اجرایی و الزام‌آور است. بر این اساس باید کاری کرد که صنایع جایی در دانشگاه‌ها و دانشگاه‌ها حضوری مؤثر در صنایع داشته باشند. بدین‌منظور باید مشوق‌ها و الزامات خاص به‌کار گرفته شوند.
* نماینده مردم تهران، ری، اسلامشهر و شمیرانات در مجلس شورای اسلامی
