به گزارش خبرگزاری مهر، "تقوا" دستور خداوند متعال به بندگان است، اما تقوای الهی گذشته از اجر اخروی، نتایج دنیوی هم دارد. یکی از دستآوردهای تقوا "وجاهت اجتماعی" است. انسان با تقوا در نظر افراد خوب و بد جامعه دارای عظمت و عزت است. فرد متقی در دل مردم، آبرومند و با فضیلت است، گرچه ابراز نکنند.
بر اساس قرآن مجید در داستان زندانی شدن حضرت یوسف (ع)، دو نفر با ایشان وارد زندان شدند، آن گونه که از مکالمه حضرت یوسف (ع) با آنها بر می آید، از ایمان بی بهره بودند در عین حال تقوای حضرت یوسف (ع) توجه آنان را جلب کرد، آنها نزد یوسف (ع) آمدند و خواب خود را بیان کردند و از او تعبیر خواستند. به این خاطر که یوسف در نظر آنها نیکوکار بود. به تصریح قرآن، تقوای یوسف و نیک بودن او، آنان را متوجه خود ساخت و آن مقام بزرگ یعنی خزانه داری که به یوسف واگذار شد نتیجه تقوای او بود.
قرآن کریم در این باره می فرماید: (فرعون) گفت یوسف را نزد من بیاورید تا او را از زندان آزاد و از خاصان خود گردانم، چون با یوسف ملاقات کرد و از هر دری سخن به میان آمد، به یوسف گفت؛ تو امروز نزد ما امین و صاحب منزلت هستی. یوسف گفت؛ پس مرا به خزانه داری کشور نصب کن که من در حفظ دارایی دانا و بصیرم ،ما در حقیقت یوسف را در زمین به این منزلت رساندیم که هر گونه که بخواهد مقام انتخاب کند و هر کس را که بخواهیم از لطف خویش بهره مند می سازیم و پاداش هیچ نیکوکاری را ضایع نمی گردانیم.
قرآن کریم بعد از آنکه برخورد و ملاقات های یوسف با برادرانش را که برای خرید گندم آمده بودند، نقل می کند که گفت من یوسفم و این بنیامین که از مادر هم با یوسف یکی بودند برادر من است. به تحقیق خدا بر ما منت نهاد که البته هر کس اهل تقوا باشد و صبر پیشه کند، نیکوکار است و خدا اجر نیکان را ضایع نمی کند.
البته اینکه انسان به پست و مقام دنیایی برسد یا نرسد خیلی مهم نیست، اما این مهم است که شخص در نظر دیگران کوچک نباشد و دارای منزلت باشد و اگراهل تقوا و عمل صالح باشد.بدون تردید از این منزلت بر خوردار خواهد بود.
محبوبیت اجتماعی
یکی دیگر از آثار دنیوی تقوا و عمل صالح، محبوبیت اجتماعی است که بالاتر از وجاهت اجتماعی است. محبوبیت اجتماعی به این معناست که افراد جامعه یا عده ای از افراد جامعه او را دوست بدارند. قرآن کریم در این باره در آیه 66 سوره مریم می فرماید: به زودی خدا بر اهل ایمان و عمل صالح، دوستی در دل دیگران قرار می دهد.
مرحوم علامه طباطبایی می فرماید؛ آیه مطلق است و دلیلی بر تقیید به آخرت نیست. بنابراین، اهل ایمان و عمل صالح،هم در دنیا محبوب دلها هستند و هم درآخرت.در این زمینه روایاتی هم قابل ذکر است:
-پیامبر اکرم(ص) فرمود: هیچ بنده ای قلب و دلش متوجه خدا نمی شود، مگر اینکه خدا دلهای مومنین را متوجه او می کند تا دوستی و رحمت آنها را روزی کند.1
-همچنین آن حضرت فرمود؛ هرگاه خدا بنده مومنی را دوست بدارد،جبرئیل نیز او را دوست می دارد سپس درآسمان ندا می دهد که ای اهل آسمان خدا فلانی را دوست دارد، شما هم او را دوست داشته باشید، آنگاه در میان اهل زمین هم مقبولیتی برای او قرار می دهد.
امام خمینی (ره) کتاب ارزشمند چهل حدیث می نویسد؛ پس ای عزیزم، نام نیک را از خداوند بخواه، قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش کن که با تو باشد. تو کار را برای خدا بکن، خداوند علاوه بر کرامت های اخروی و نعمت های آن عالم، در همین عالم هم به تو کرامت ها می کند، تو را محبوب می نماید، موقعیت تو را در قلوب زیاد می کند،تو را در دو دنیا سر بلند می فرماید.2
------------------------
1-منهج الصادقین، ج 5-6، ص 461
2- چهل حدیث، ص 41
