به گزارش ایرنا، در سال‌های اخیر از کشف سیارات در اطراف سایر ستارگان زیاد شنیده‌ایم. صدها عدد از این سیارات پیدا شده‌اند.
فاصله این سیارات از ما اغلب دهها سال نوری است. یعنی اگر پنج سال نوری از ما فاصله دارد به این معنی است که پنج سال طول کشیده تا نور آن به زمین برسد.
از این فاصله حتی ستارگان بزرگ مثل یک نقطه جلوه می‌کنند. اما منجمان می‌توانند با رصد ستارگان هرگونه کاهش نور آن را ردیابی و وجود سیاره در اطراف آن را کشف کنند.
دکتر جیم زیبلمن زمین شناس، در موزه هوا و فضای واشنگتن در پاسخ به این سوال که آیا منجمان قبلا هم موفق به مشاهده مستقیم سیارات در اطراف سایر ستارگان شده‌اند یا نه می‌گوید: قبلا هم داشته‌ام اما نه خیلی. تا جایی که من می‌دانم پیشتر در سال جاری سیاره دیگری مستقیما عکسبرداری شد اما هر دو مورد عکسبرداری در طیف فروسرخ انجام شد یعنی در طیف حرارتی یا طول موج بلند.
نکته جالب دیگر در مورد این سیاره این است که رنگش ترکیبی از صورتی، عنابی و سرخ آبی است. و این درحالیست که ستاره مرکزی آن خیلی با خورشید ما فرق نمی‌کند.
این سیاره به اندازه مشتری است اما جرم آن چهار برابر سیاره مشتری است. دمای سطح آن ۴۶۰ درجه فارنهایت است و با معیار سیارات هنوز یک نوزاد است، یعنی فقط ۱۶۰ میلیون سال پیش تشکیل شده است.
دکتر زیمبلمن: دو مساله برای من هیجان انگیز است. نه فقط این سیاره با عکسبرداری مستقیم رؤیت شده بلکه خیلی دورتر از ستاره مرکزی قرار دارد و این غیرمنتظره است.
به نظر می‌رسد که مدار این سیاره نه بار پهناورتر از مشتری باشد و از این فاصله زیاد با یک نظریه سنتی مهم در زمینه چگونگی تشکیل سیارات جور در نمی‌آید.
نظریه موسوم به انباشت هسته می‌گوید که سیارات در دیسک گاز و غباری که در اطراف ستاره‌های جوان قرار دارد تشکیل می‌شوند.
در این صفحه است که سیارک‌ها و دنباله دارها هسته سیاره را تشکیل می‌دهند و همانطور که این هسته حجیم‌تر می‌شود قوه جاذبه آن افزایش می‌یابد و شروع به جذب گاز از دیسک می‌کند و سیاره تشکیل می‌شود.
مارکوس جاسنونز از دانشگاه پرینستون و از اعضای تیم کاشف این سیاره گفت که توضیح این سیاره در چهارچوب نظریه‌های سنتی بسیار دشوار است.
به گفته او این کشف منجمان را به فکر می‌اندازد نظریه‌های آلترناتیو را به طور جدی مد نظر قرار دهند یا در بعضی از فرضیات اساسی نظریه سنتی تشکیل انباشت هسته تجدید نظر کنند.
