به گزارش ایسنا، این سحابی هزار و 500 سال نوری از زمین فاصله دارد و در درون ناحیه "شمشیر اوریون" قرار گرفته است.
این ناحیه در بخش زیرین سه ستاره اصلی واقع شده و ستاره‌های کمربند "مجمع‌الکواکب اوریون" را تشکیل می‌دهند.
در نمای ارائه‌شده، سحابی اوریون با درخشان‌ترین ناحیه در مرکز تصویر متناظر است، یعنی جایی که توسط گروه ستارگان Trapezium شفاف می‌شود.
صحنه ارائه‌شده لبریز از شکل‌گیری ستاره‌ای بوده که این فرایند در واقع، تشعشع مافوق‌بنفش از ستارگان عظیم تازه متولدشده‌ای است که پیله‌های ابری احاطه‌کننده را کنار می‌زنند و اشکال آسمانی را در درون گاز و غبار حکاکی می‌کنند.
پیچک‌های باریک همچون شعله‌هایی، از تعدادی از شدیدترین نواحی ستاره‌ساز برمی‌خیزند، در حالی که ستون‌های ماده متراکم‌تر شعله سوزان را برای مدت طولانی‌تر تحمل می‌کنند.
آغوش‌های بزرگ گاز و غبار از "سحابی اوریون" برای شکل‌گیری یک حلقه باز می‌شوند، در حالی که ستونی از ماده خنک‌تر از خلال این صحنه، به هاله‌ای از ماده ستاره‌ساز در بخش بالاتر ایجاد می‌شود.
در درون رشته‌های زرد و سرخرنگ مشتی از منابع نقطه‌مانند قرار دارند. این منابع نطفه‌های ستارگان جدید هستند که به زودی مشتعل می‌شوند و شروع به جاری‌شدن سیلاب‌گونه به اطراف با تشعشع شدید می‌کنند.
نواحی تاریک در بخش فوقانی تصویر و سمت راست پایین ممکن است مانند گسست‌هایی به نظر برسند اما در واقع، حاوی نشانه‌های انتشار بسیار ضعیف‌تری هستند که در تصویر مورد تمرکز واقع نشده‌اند.
جزایر"قرمزرنگ، در قسمت پایین سمت راست ترفندهای زیرکانه تصویر هستند زیرا توسط انتشارات ضعیف‌تر به ابر اصلی متصل شده‌اند.
"چشم‌های" شفاف در مجزاترین دو ابر نشان می‌دهد که نوک هر ستون از پیش واژگون شده و در حال تشکیل ستاره است.
