دکتر ناصر قاسمزاده ،روانشناس و دبیر انجمن حمایت از سلامت و بهداشت روان جامعه در این یادداشت که علاوه بر مطلبی دیگر با عنوان" نزاع بر سر کشتیها/یک مقام بلندپایه دریایی علت توقیف کشتی ایرانی در هند را به «جهان صنعت» توضیح داد" چاپشده ،به این موضوع از دیگاه حقوقبشری و روانشناسی نگاهکردهاست:
"دریانوردان از آن دسته آدمهایی هستند که زندگی خودشان و خانوادهشان در حالت عادی هم بسیار پراسترستر از زندگی بقیه آدمهاست. زندگی افراد در اسارت هم این مشکلات را چند برابر میکند. این رفتار هند حتی از نظر معیارهای حقوق بشری هم یک عمل سختگیرانه و خشونتآمیز است. این یک عمل غیرانسانی است که حق آزادی و حق حضور در کنار خانواده را برای چندین ماه از این افراد سلب کردهاند.
در کشورهای پیشرفته دنیا در این شرایط در محاکم بینالمللی طرح شکایت میکنند. دستگاه دیپلماسی ایران هم باید از کارکنان این کشتی دفاع کند. این رفتار هند معادل شکنجه ملوانان ایرانی است و بحث صدمات جبرانناپذیر به سلامت روان این افراد میتواند موضوع یک شکایت حقوق بشری باشد؛ شکایتی که حداقل جریمه آن برای کشور متهم، پرداخت جریمههای نقدی به حبسشدگان است.
به نظر من ایران باید هرچه سریعتر این موضوع را در دادگاههای بینالمللی مطرح کند. اضطراب و افسردگی این افراد و خانوادههایشان در این مدت قابل توصیف نیست.
حتی احتمال این وجود دارد که بعضی از خدمه کشتی تا به حال خودکشی کردهباشند. وقتی چرخه حیاط طبیعی آدمها را از آنها بگیریم آن هم برای این مدت طولانی، وقتی آرامش و امنیت را از آدمها بگیریم هر اتفاقی ممکن است بیفتد. خدمه کشتی در حال حاضر در حالت هراس دائم هستند و این وحشت به این زودیها از بین نمیرود. از روز اول شاید فکر میکردند که این حبس چند روز هم طول نکشد اما حالا 9 ماه گذشته و ممکن است 9 سال هم طول بکشد.
دیانته فقط یک کشتی بازرگانی است نه یک کشتی جنگی. حبس 9 ماهه خدمه این کشتی یک موضوع انسانی است و ایران برای حل این بحران باید از سازمان صلیب سرخ جهانی و کمیته حقوق بشر سازمان ملل کمک بخواهد. ما با انسانهایی روبهرو هستیم که هیچ خلافی مرتکب نشدهاند. نهادهای ناظر بینالمللی که با شکنجه مبارزه میکنند، میتوانند برای حل این بحران انسانی به ایران کمک کنند.
اسفبار است که هند با وجود اینکه سالها زیر سلطه استعمارگران بوده، باز هم تن به خواسته غرب داده و بدون هیچ توجیهی چنین رفتار زشتی با خدمه کشتی ایرانی میکند اما آنچه همین امروز از دست دولتمردان ایرانی برمیآید، رسیدگی به وضعیت خانوادههای این ملوانان است. همین الان این خانوادهها باید از اورژانس روانپزشکی استفاده کنند تا حداقل بیش از این دچار آسیبهای روحی نشوند."