معدن مینستر اشتاین، یکی از قدیمی‌ترین معادن زغال سنگ آلمان است که در شهر دورتموند و در قلب منطقه رور قرار دارد. در گذشته سالانه دو میلیون و دویست هزار تن زغال سنگ آنتراسیت از این معدن استخراج می‌شد اما امروزه این بنای صنعتی به بنایی تاریخی تبدیل شده است. این معدن در ۳۱ مارس سال ۱۹۸۷ تعطیل شد.
در گذشته منطقه رور مرکز صنایع سنگین آلمان محسوب می‌شد و بخش عمده فولاد و زغال سنگ کشور از این مکان تامین می‌گردید و موتور معجزه اقتصادی آلمان نامیده می‌شد. اما امروزه این منطقه یکی از فقیر ترین مناطق آلمان است و درجایی که متوسط بیکاری درکشور آلمان ۶،۸ درصد است، میزان بیکاری در این منطقه به ۱۱ درصد رسیده است. گزارش دولت آلمان درباره فقر در سال ۲۰۱۲ نیز می‌گوید که در سراسر این کشور بیش از ۱۵ درصد جمعیت در خطر فقر قرار دارند.
برجیت زورنر، رئیس اداره کار و امور اجتماعی و بهداشتی این شهر می‌گوید: این منطقه تحت تاثیر تغییرات ساختاری قرار گرفته است. این تغییرات ساختاری باعث نوسازی کامل صنایع آلمان گردید و نتیجه این تغییرات این بود که تمام بخش‌های غیر ماهر صنایع حذف شدند و این موضوع باعث افزایش نرخ بیکاری در منطقه رور شد. به نظر من دلیل اصلی افزایش فقر در منطقه این موضوع بوده است.
گونتر نی یرمن، مسئول خیریه در منطقه دورتموند می‌گوید: فقر به این معناست که مردم نمی‌توانند مشارکت اجتماعی داشته باشند. البته در سطح اروپا تعاریف مختلفی از فقر وجود دارد مثلا اینکه اگر مردم درآمدی کمتر از ۸۵۰ یورو داشته باشند فقیر هستند. اما تنها موضوع این نیست بلکه موضوع مشارکت یا عدم مشارکت و حتی شانس مشارکت نیز مطرح است. در آلمان شاید فرصت‌های برابر وجود داشته باشد اما شانس‌های برابر وجود ندارد.
اشتفان کانیتز، مدیر دفتر اتحادیه دموکرات مسیحی در منطقه دورتموند و نامزد پارلمان آلمان است. او با موضوع پرداخت حداقل دستمزد برای مبارزه با فقر که این روزها در آلمان مطرح است مخالف است و می‌گوید: پرداخت حداقل دستمزد، از فقر جلوگیری نمی‌کند. برای اثبات این ادعا می‌توان به فرانسه نگریست. زیرا در آن کشور نیز حداقل دستمزد پرداخت می‌شود که حدود ۹،۵ یورو در ساعت است اما با این وجود میزان فقر در فرانسه بیش از آلمان است. واقعیت این است که آلمان از موقعیت اقتصادی خوبی بویژه در ایجاد فرصت‌های شغلی برخوردار است. مشکل این است که منطقه رور از دیگر مناطق آلمان جدا مانده است.
پروفسور یوت فیشر، از دانشگاه علوم کاربردی و هنر دورتموند ایده نوینی دارد و طرفداران ایده او به تدریج رو به افزایش هستند. ایده او حداقل دستمزد بدون قید و شرط نام دارد و معتقد است باید به هر نفر مبلغ ۸۰۰ یورو بدون هیچ قید و شرطی پرداخت شود. او می‌گوید: پرداخت حداقل دستمزد سرمایه گذاری خوبی برای آینده است و نسبت به دیگر راه‌هایی که ما در گذشته برای کمک به مردم استفاده می‌کردیم موثرتر است. کمک‌های اجتماعی که اکنون وجود دارند مثل حقوق بیکاری، همیشه با یک استثناهایی همراه هستند. تعریف امروز از یک شهروند عادی، شهروندی است که قادر به رقابت در بازار کار باشد و به این موضوع در آخرین گزارش دولت درباره فقر نیز اشاره شده است. اما به نظر من کلمه رقابت، یک کلمه بدبینانه است و در این گزارش از شهروند به عنوان کارگر یاد شده است که تعریف درستی نیست. به نظر من ایده پرداخت حداقل دستمزد آنهم بدون هیچ استثنایی، یک نوع سرمایه گذاری برای آینده است و پیامدهای مثبتی به همراه خواهد داشت و به همه نیز بصورت برابر می نگرد. ایده من می گوید: شما ارزش دارید و این خوب است که شما اینجایید. کاری برای زندگی تان انجام دهید و نقش تان را در جامعه بازی کنید.
برجیت زورنر، مدیر شورای شهر دورتموند روش حذف بیکاری‌های بلند مدت را برای مبارزه با فقر ترجیح می‌دهد. او می‌گوید: ما می‌توانیم بیکاری‌های بلند مدت را به کمک اشتغال عمومی حذف کنیم و این سیاست نیز باید در مقیاس بزرگی اجرا شود. ما به یک توافق عمومی در سطح جامعه نیاز داریم و من امیدوارم بتوانیم به این توافق عمومی برای لغو بیکاری‌های طولانی مدت دست یابیم.
منبع: یورونیوز
