به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر آدرین مک دونالد استاد دانشگاه کانتربری طی بیانیه‌ای گفت: پروتکل مونترال که استفاده از کلروفلوئوروکربن‌ها را ممنوع کرده به کاهش اندازه حفره ازون کمک کرده است.
این پروتکل که در سال 1989 اجرایی شد، یک پیمان بین المللی برای خارج کردن موادی است که دانشمندان اعتقاد دارند عامل تخلیه ازون است.
مک دونالد گفت: اگر این توافق بین المللی به دقت دنبال می‌شد لایه ازون تا سال 2050 ترمیم می‌شد.
نکته عجیب این جاست تخلیه ازون به طور غیر مستقیم قطب جنوب را از گرمای گازهای گلخانه‌ای حفظ کرده است.
این استاد دانشگاه کانتربری گفت: با ترمیم لایه ازون، آینده تغییرات جوی قطب جنوب به طور کامل مشخص نیست، چرا که تعاملات پیچیده در اتمسفر در رابطه با تغییرات جوی موجب شده که پیش بینی آینده تغییرات جوی در این منطقه دشوار باشد.
وی اضافه کرد: لایه ازون که درحال گسترش یافتن بود تاکنون جریان هوای نیم کره جنوبی را به نحوی تغییر می‌داد که بادهای قوی چون جت استریم‌ها به سمت قطب حرکت می‌کردند. با ترمیم این حفره بار دیگر بادها به سمت استوا باز می‌گردند اما گازهای گلخانه‌ای ممکن است این تأثیر را روی جایگاه جت استریم‌ها خنثی کند.
پروتکل مونترال به علت پذیرش و اجرای گسترده به عنوان نمونه یک همکاری بین المللی استثنائی درنظر گرفته می‌شود.
لایه ازون لایه‌ای به ضخامت 3 میلی‌متر در لایه استراتوسفر جو زمین با غلظت بالایی از مولکول ازون است که در سال 1913 توسط دو فیزیکدان فرانسوی به نام‌های شارل فابری و هانری بویسون کشف شد. این لایه با جذب 99.9 تا 95 درصد پرتو فرابنفش خورشید، موجب ادامه زندگی بر روی کره زمین می شود. لایه ازون پرتوهای پرانرژی فرابنفش را جذب کرده و آن‌ها را به شکل پرتوهای فروسرخ در می‌‌آورند و به سطح زمین می فرستند.
در اوایل سال 1930 ترکیباتی به نام کلروفلوئوروکربن‌ها در ایالات متحده آمریکا اختراع شد و در صنعت و خانه مورد استفاده قرار گرفت. این ترکیبات به استراتوسفر راه یافتند و عناصر کلر و برم موجود در آن‌ها طی واکنش‌های شیمیایی موجب تخریب تدریجی لایه ازون شد و در نتیجه آن لایه ازون بر فراز قطب جنوب به شدت کاهش یافت.
