این مسجد در حدود سال ۱۳۰۰ در جنوب‌غربی پالایشگاه آبادان و در کنار اروند‌رود و نقطه صفر مرزی همجوار با کشور عراق ساخته شده است. گویا مسجد یاد‌شده با تقاضای عده‌ای از مسلمانان شبه قاره هند که بیشتر آنها مهاجر و از اهالی رانگون پایتخت میانمار و در پالایشگاه نفت آبادان مشغول به‌کار بوده‌اند، احداث شده است به همین دلیل نام مسجد رانگونی‌ها گذاشته شده است.
مسجد رانگونی‌ها، به سبک معماری شبه قاره هند با گچبری‌هایی زیبا و برجسته ازاره‌های سیمانی و بی‌نظیر شبستان، حیاط اصلی و مأذنه و در پیشانی بنا نقشینه‌ای منقش به آیه بسم‌الله الرحمن الرحیم است. تزیینات مسجد رانگونی‌ها شباهت زیادی به گچبری برهشته دارد با این تفاوت که با سیمان انجام گرفته و در واقع سیمان‌بری است. گفته می‌شود بعضی از مصالح ساختمانی، خاصه رنگ‌های به‌کار رفته اولیه در نقش و نگاره‌ها از هندوستان تأمین شده است.
یکی از ویژگی‌های بارز مسجد محراب گلگونه‌ای است که به شیوه خاصی ایجاد شده است. محراب در میان انبوهی از اشکال هندسی و نقوش اسلیمی تزیین شده، رنگ‌های گوناگون و طرح‌های نقش بسته بر دیوارهای محراب نمادی از بهشت برین است. در این موزه نسخه‌هایی از قرآن‌های خطی و همچنین اسناد تاریخی مربوط به اواسط دوره قاجار تا پهلوی اول شامل مکاتبات مالی و تجاری تجار ایرانی مقیم هندوستان و انگلستان با ایران و همچنین انواع سفته، برات، صورت ریز معاملات و نامه‌های تجاری نگهداری و نمایش داده می‌شود. این مسجد به نشانی: آبادان، خیابان امام خمینی(ره)، روبه‌روی انبار دارویی پالایشگاه در جوار اروند‌رود در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
