به هر دلیل روزگار پر از انس و الفت گذشته میان همسایه‌ها سپری شده است و امروز، عالم همسایگی ما خلاصه شده به مناسباتی که هم هست و هم نیست؛ چرا که تا می‌آییم به یک همسایه عادت کنیم اسباب‌کشی کرده و رفته است. اما همسایه آنلاین هم در این روزگار آپارتمان‌نشینی و در حسرت حیاط به سر بردن پدیده‌ای است که گاهی مفید واقع می‌شود؛ مثل پسر 22ساله یکی از همسایگان مجتمع 8واحدی ما که به همین نام شهره شده است. این جوان از وقتی که همراه خانواده‌اش به مجتمع ما اسباب‌کشی کردند به قول قدیمی‌ها بلندگوی کامپیوترش را کوک کرد و همه‌جور سروصدا از بلند گو شنیده می‌شد؛ از موسیقی دلنواز ایرانی و خارجی تا دیالوگ‌های پرشور فیلم‌های کلاسیک قدیمی و هیاهو و جنجال فیلم‌ها و سریال‌های معروف کارتونی!
اوایل صدای اعتراضاتی بلند شد و معترضین به صورت حضوری هم به آن آپارتمان مراجعه کردند که نتیجه این مراجعات تعدیل صدای بلندگوی کامپیوتر بود؛ هرچند هنوز عده‌ای با همان صدای متعادل هم مشکل داشتند. اواخر مرداد ماه امسال، ناگهان صدای کامپیوتر قطع شد و جالب اینجاست که بیشتر همسایه‌ها به این سکوت توجه کردند و معلوم شد جوان موصوف به مسافرت رفته است. در غیاب او شاهد اعتراضات عجیب و نوظهوری بودیم! یکی می‌گفت برنامه‌های کامپیوتر بسیار دقیق بود و من داروهایم را طبق آن برنامه می‌خوردم، دیگری می‌گفت موسیقی‌هایش چقدر گوشنواز و ملایم بودند بعضی‌ها هم می‌گفتند با شنیدن صدای دیالوگ فیلم‌های قدیمی یاد خاطرات شیرین گذشته می‌افتادند. روزی که آن جوان از مسافرت آمد و خبرش زود پخش شد، ناگهان حدود 10نفر از همسایه‌ها به آپارتمان آنها مراجعه کردند. جوان که هراسناک شده بود از دید پنهان شد! اما کم‌کم پی برد که در توصیف ابتکار او سخن گفته می‌شود و نه مذمت آن!
برنامه‌های همسایه آنلاین دوباره برقرار شد اما این‌بار بیشتر همسایه‌ها که به سکوت عادت کرده بودند درصدد اعتراض برآمدند لاجرم صدای بلندگو برای چاردیواری همان‌آپارتمان تنظیم شد اما آن همسایه‌ای که داروهایش را سر وقت و طبق برنامه کامپیوتر همسایه آنلاین می‌خورد هنوز هم مشتاق شنیدن آن برنامه‌هاست؛ به قول خودش دارو بهانه‌ای شده بود تا از لذت شنیدن موسیقی و فیلم برخوردار شود!
خوش خیال
