به گزارش ایسنا، محمدرضا سعیدآبادی، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران، به‌عنوان اعتراض به این عملکرد، نامه‌ای به گونای افندیه‌وا، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در آذربایجان نوشت. در نامه دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو به همتای آذری خود آمده است: «سازمان جهانی یونسکو با درک دستاوردهای ارزشمند تقارب فرهنگ‌ها و شناخت تبعات ویرانگر تقابل فرهنگ‌ها، برای ساختن جهانی مهربان‌تر، دوستانه‌تر و همدلانه‌تر سال2010 را که به نام سال «تقارب فرهنگ‌ها» نامیده شده بود، به دهه تقارب فرهنگی 2013-2022 تبدیل کرد تا از رهگذر آن، دولت‌ها و ملت‌ها رایحه خوش همکاری را اشاعه و ارتقا بخشند. با توجه به این اقدام ارزشمند یونسکو، کمیسیون‌های ملی یونسکو در کشورهای عضو مانند بازوهای اجرایی این بزرگ‌ترین سازمان فرهنگی جهان عمل می‌کنند؛ چرا که متولیان بسترسازی نزدیکی و تقارب هرچه بیشتر ملت‌ها هستند.
سعیدآبادی نوشت: وجود مشاهیر در هر حوزه جغرافیایی، بستری برای تعامل و تقارب فرهنگ‌هاست. تمدن و فرهنگ ایران زمین یکی از 4حوزه تمدنی جهان است که دستاوردهای شگرفی در حوزه‌های مادی و معنوی تمدن بشری به ارمغان آورده است. یکی از دستاوردهای دیرینه و ارزشمند تمدن ایران، زایش و پرورش شخصیت‌ها و مفاخر جهانی است که همواره برای بشریت قابل احترام و ستایش بوده‌اند. در این نامه آمده است: مولانا، حافظ، سعدی، خیام، عطار، فردوسی، نظامی، ابن سینا، ابوریحان بیرونی، جامی، رودکی، ناصرخسرو و ده‌ها شخصیت فرهنگی ممتاز این تمدن دیرپا، رایحه خوش دوستی و همدلی را از دامن فرهنگی ایران‌زمین به دورترین نقاط جهان پراکنده‌اند و ما افتخار می‌کنیم که وجود این مفاخر، آغوش ملت‌ها را به روی یکدیگر باز کرده است.
دیدن تصاویر تخریب کاشی‌های مقبره نظامی، شاعر پرآوازه و پارسی‌گوی ایران‌زمین و از بینبردن هویت اصیل این شخصیت برجسته ادبی، به هیچ روی از منظر اصول تقارب فرهنگ‌ها که ما اصحاب یونسکو مدعی آن هستیم، قابل درک و پذیرش نبوده و نیست. در نامه سعیدآبادی آمده است: شاید بتوان با حذف اشعار فارسی کتیبه‌ها و کاشی‌های مقبره نظامی و جایگزین کردن اشعار به زبانی دیگر، تعریفی کاذب از شخصیت‌ها نزد جهانیان ارائه کرد، اما به هیچ وجه نمی‌توان روح حاکم بر هویت و جایگاه اصیل آن شخصیت را مخدوش کرد، زیرا تاریخ، خود قضاوت‌گری صادق و بی‌ریاست.
دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در نامه خود نظامی را شخصیتی خوانده که تمام آثارش را به زبان پارسی و در نهایت جمال و کمال آراسته است؛ پس اگر بنا به تغییر هویت ملی و تاریخی این شخصیت فرهنگی باشد، بهترین راهکار از بینبردن کلیه آثار اوست، زیرا همه آنها به زبان فارسی است. این نامه افزوده است: از بین بردن کاشی‌های چند صدساله به زبان پارسی مقبره نظامی، به منزله برهانی قاطع بر هویت اصیل این شاعر است و این اقدامی است غیرقابل درک و متأسفانه به مثابه رویکرد غیرفرهنگی از سوی دولت آذربایجان است.
