به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام پناهیان در برنامه خورشید هشتم درشبکه قرآن و معارف سیما گفت: الگوی رفتاری امام رضا(ع) بیانگر این است که تأثیرگذاری سیاستمداران در جامعه به حدی است که می تواند سبک زندگی مردم و ارزش ها را در جامعه تعیین کند.
وی اظهار کرد: امام رضا(ع) مأموریت ویژه ای در دوران حیاتشان داشتند و آن مأموریت این بود که ایشان فریادگر ولایت بودند ایشان به گونه ای درباره امامت سخن می‌گفتند که هیچ کدام از امامان قبل از ایشان، نتوانستند به این صراحت و گستردگی و این چنین عمیق درباره امامت صحبت کنند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: ما هر گاه که به یاد امام حسین(ع) می افتیم بلافاصله کربلا به ذهنمان می آید و هرگاه که از امام حسن(ع) یاد می کنیم یاد صلح ایشان می افتیم و وقتی نام امام رضا(ع) می آید باید اولین چیزی که به ذهنمان خطور کند مفهوم امامت و ولایت باشد ایشان نه تنها معلم بلکه مبلغ امامت بوده اند بنابراین می توان گفت امام رضا سیاسی ترین امام هستند زیرا موضوع امامت موضوعی سیاسی است.
وی با اشاره به این مطلب که مردم تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی هستند که حاکمیت برای آنها تعیین می کند گفت: با این که فرهنگ از دل مردم می جوشد و نهایتا سبک زندگی را آنها تعیین می کنند اما مهم ترین عامل اصلاح سبک زندگی، اصلاح عرصه سیاست است اگر سیاستمداران شایسته باشند سبک زندگی نیز اصلاح خواهد شد این ساختارهای حکومتی هستند که مردم را مستقیم و غیر مستقیم به رفتارهای خاص سوق می دهند.
حجت الاسلام و المسلمین پناهیان تصریح کرد: هرچند تأثیرگذاری سیاستمداران بر جامعه کمی با فاصله است و یک دومینو ایجاد می شود تا این تأثیرات به مردم و جامعه برسد اما این تأثیرات به حدی بالاست که امام علی (ع) می فرمایند مردم به امرا و حاکمان خود شیبه تر هستند تا به پدران و مادران خود.
وی افزود: وقتی امام رضا(ع) برای نماز عید فطر می رفتند مأمون می خواست جلو حضرت را برای رفتن بگیرد زیرا احساس کرد به دلیل تواضع و افتادگی و سلوک خاصی که امام رضا داشتند بعد از این نمازحکومتش از بین خواهد رفت چرا که این افتادگی با حکمت متکبرانه مأمون سازگار نبود.
وی ادامه داد: این الگوی رفتاری امام رضا نشان دهنده یک قاعده کلی است و آن این که نشان می دهد ساختارها و روش مدیریتی و سلوک شخصی و رفتاری مدیران سبک زندگی را تغییر خواهد داد.
حجت الاسلام و المسلمین پناهیان افزود: یک وجوه تأثیر گذاری سیاستمداران برمی گردد به رفتار و سلوک شخصی آن ها اما جدا از این رفتارها نحوه حکومت سیاستمداران است که برای جامعه ارزش ها را تعیین می‌کند.
وی در پایان با تأکید براین که نباید مقوله مدیریت را از اخلاق جدا کرد گفت: معلمان اخلاق در جامعه حرمت دارند اما نباید استادان اخلاق ما منزوی باشند به گونه ای که کار مدیران یک چیز باشد و معلمی اخلاق کار دیگر، اگر زمانی سیاستمداران و مدیران اصلاح نشوند معلمان اخلاق باید مردم را برای اصلاح بر انگیزند و بعد به امورات دیگر چون اخلاق بپردازند.
