یونس شفیعی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان خاطرنشان کرد: مسعود بختیاری یکی از خوانندگان معروف قوم لر در شاخه بختیاری بود.
این شاعر افزود: علاءالدین از سال 1346 شروع به خوانندگی کرد. او آلبومی به نام "گل‌های کاغذی" را وارد بازار کرد که به زبان فارسی است. اگر ما این آلبوم را بررسی کنیم می‌بینیم که حزن و اندوهی که در تمام ترانه‌های علاءالدین است در این آلبوم نیز وجود دارد.
او ادامه داد: اما علاءالدین خواننده‌ای تجربه‌گرا است و با این که آلبوم‌اش شامل ترانه‌های فارسی است بعد از آن دیگر آلبوم‌هایی با گویش لری بیرون داد.
شفیعی بیان کرد: مسعود بختیاری توانسته است بیشتر آداب و رسوم، دردها و رنج‌های قوم لر و به ویژه قوم بختیاری را در آلبوم‌های خودش بیاورد و حتی در بعضی آلبوم‌ها ترانه‌های اعتراضی نیز وجود دارد.
او توضیح داد: علاءالدین در واقع خواننده بود اما شاعر نبود و بیشتر شعرهایی را که انتخاب می‌کرد برگرفته از ادبیات فولکلوریک زاگرس‌نشینان بود. در حقیقت او مواد خامی را که برای خوانندگی می‌خواست را از میان ترانه‌هایی که سینه به سینه نزد اقوام لرنشین بودند را به صورت ترانه درآورد.
وی همچنین با اشاره به ایرج رحمان‌پور به عنوان یک خواننده لر گفت: ایرج رحمان‌پور هم شاعر بود و هم خواننده. شاعر بودن او یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های میان رحمان‌پور و علاءالدین بوده است.
این پژوهشگر یادآوری کرد: شعرهایی که ایرج رحمان‌پور سروده ارتباط بسیار تنگاتنگی با تحولات سیاسی اجتماعی که بر کل ایران حاکم است دارد. اما مسعود بختیاری نسبت به یک قوم و یک جغرافیا حساسیت داشت و سخنگوی قوم خودش بود. ایرج رحمان‌پور با این که به گویش لری هم ترانه می‌گوید و هم ترانه می‌خواند به درد دل تمام ایران نیز می‌پردازد. به همین دلیل ایرج رحمان‌پور را به عنوان شاعر و خواننده متعهد به مسایل اجتماعی معرفی کرده‌اند چراکه تحولات امروزی نیازمند شاعر و نویسنده متعهد است تا درد دل همه مردم ایران را بازتاب دهد.
