به گفته خودش نامش را در تاریخ کشتی ثبت کرد؛ اتفاقی که در رقابت‌های جهانی بوداپست مجارستان رخ داد و او که 2 سال به‌دلیل دوپینگ محروم شده بود، بازگشت پُرافتخاری به کشتی داشت. علی‌اکبری چندی پیش در مسابقات دانشجویان جهان مدال نقره گرفت ولی در مسابقات جهانی 2013 با اقتدار توانست قهرمان شود. او تنها کشتی‌گیر در اردوی تیم‌های ملی است که در 3وزن قهرمان جهان شده است؛ در وزن 84کیلوگرم قهرمان جوانان جهان شد، در مسابقات جهانی مسکو در وزن 96کیلوگرم مدال طلای بزرگسالان را به‌دست آورد و حالا قهرمان جهان در وزن 120کیلوگرم هم به‌حساب می‌آید. علی‌اکبری می‌گوید: «دیگر وزن که نمی‌توانم کم کنم، اگر می‌توانستم به عقب برمی‌گشتم اما اگر وزنی بالاتر از 120کیلوگرم بود در آن شرکت می‌کردم تا در وزن دیگری هم مدال جهانی داشته باشم». احتمالا به همین دلیل هدف بعدی این کشتی‌گیر، قهرمانی در المپیک است و با پتانسیلی که در این سال‌ها از خود نشان داده، مدال المپیک را دور از دسترس نمی‌بیند. گفت‌وگو با علی‌اکبری درباره مسابقات جهانی، المپیک، مشکلات مالی فدراسیون و... انجام شد.
- در 3ماه گذشته در 2مسابقه شرکت کردی و بعد از نایب قهرمانی در دانشجویان جهان طلای جهان را کسب کردی؟
طی 3ماه گذشته ابتدا در مسابقات دانشجویان جهان شرکت کردم، بعد در مسابقه انتخابی تیم ملی حضور پیدا کردم و بعد از اینکه دوبنده تیم ملی را به‌دست آوردم، به مسابقات جهانی مجارستان اعزام شدم. من 2سال نبودم اما در این 3ماه تمرینات پرفشاری راپشت سر گذاشتم و توانستم دل مردم را شاد کنم.
- در وزن 96کیلوگرم مدال طلای جهانی گرفته بودی، فکر می‌کردی در وزن 120کیلوگرم هم‌چنین موفقیتی به‌دست بیاوری؟
100درصد می‌دانستم که طلا می‌گیرم. به‌نظر من اگر کاری را پیگیری نکنی به نتیجه نمی‌رسی و من سعی کردم با تلاش بتوانم قهرمان جهان شوم. من از 20ماه پیش که برای حضور در وزن 120کیلوگرم استارت زدم، تمام هدفم این بود که طلای این وزن را هم بگیرم. خدا را 100هزار مرتبه شکر که توانستم موفق شوم.
- گرفتن طلای وزن 96کیلوگرم با 120کیلوگرم مطمئنا با هم فرق می‌کند؛ به‌خصوص اینکه تیم ملی کشتی فرنگی ایران هیچ‌گاه در وزن 120کیلوگرم مدال طلا نگرفته بود.
دقیقا همینطور است. اصلا وزن 120کیلوگرم با همه وزن‌ها فرق می‌کند و یک‌جورهایی داستان کشتی‌گرفتن در وزن 120کیلوگرم متفاوت است؛ یعنی باید بتوانی خودت را با شرایط این وزن وفق بدهی تا از بقیه کشتی‌گیران عقب نمانی. در 120کیلوگرم اجرای فن خیلی سخت است و کشتی‌گیر برای اجرای فن نیازمند قدرت بدنی بالاست، به همین دلیل به ندرت می‌بینیم که در این وزن کشتی‌گیران اجرای فن کنند. اگر بخواهی کشتی‌گیر موفقی در این وزن باشی باید زحمت زیادی بکشی.
- تیم ملی کشتی فرنگی برای نخستین‌بار در تاریخ خود رنگ مدال طلا را در 120کیلوگرم دید. اینکه قبل از مسابقات جهانی بوداپست هیچ ایرانی‌ای نتوانسته بود قهرمان جهان در این وزن شود، کار تو را سخت نمی‌کرد؟
بله، قبل از من هیچ‌کس نتوانسته بود مدال طلای جهان را کسب کند. من این موضوع را می‌دانستم و به همین دلیل کارم سخت‌تر بود. به این فکر می‌کردم که آیا من می‌توانم نخستین نفر باشم یا نه؟ از طرفی هم این موضوع انگیزه‌ام را بالا برده بود چون دوست داشتم نخستین طلایی ایران در وزن 120کیلوگرم باشم و با جان و دل تمرین می‌کردم تا این کار تاریخی را به نام خودم تمام کنم.
- با اقتدار هم توانستی به این عنوان برسی و جالب اینکه رضا کایالپ، نماینده ترکیه که در رقابت‌های دانشجویان جهان از او شکست خورده بودی را هم در رقابت‌های جهانی شکست دادی.
کشتی با رضا کایالپ از همه کشتی‌های من مهم‌تر بود چون در مسابقات دانشجویان جهان من را با ناداوری شکست داده بود و من می‌خواستم هر طور شده مقابل این کشتی‌گیر پیروز شوم. البته کایالپ 6- 5سال تمام کشتی‌گیران ایرانی را شکست داده و به گربه‌سیاه ایرانی‌ها معروف شده بود. کشتی‌گرفتن با کایالپ که یک کشتی‌گیر گردن‌کلفت است، خیلی سخت است. علاوه بر آمادگی بدنی از لحاظ روانی هم باید خودم را آماده می‌کردم تا بتوانم او را شکست بدهم. خدا را شکر تمریناتی که انجام داده بودم و برنامه‌ریزی‌ای که برای شکست این حریف کرده بودم نتیجه داد.
- در 3 وزن مدال جهانی کسب کردی؛ در وزن84کیلوگرم قهرمان جوانان جهان شدی و در وزن‌های 96 و 120کیلوگرم قهرمان بزرگسالان جهان؛ این موفقیت چگونه به‌دست آمد؟
این دیگر لطف خداست و خدا را شکر می‌کنم که توانایی این را داشتم که در این 3 وزن در حد بسیار خوبی کشتی بگیرم و مدال جهانی کسب کنم. شاید هرکسی نتواند در 3 وزن به این موفقیت‌ها برسد و من از این بابت خدا را شکر می‌کنم.
- محرومیت دوساله به‌خاطر دوپینگ چگونه گذشت؟
آن 2سال محرومیت به من خیلی سخت گذشت و دیگر هیچ‌وقت دوست ندارم به آن دوران برگردم. یک‌جورهایی مسائل آن روزها را فراموش کرده‌ام و دوست ندارم درباره آن صحبت کنم. اصلا داستان‌هایی بود که نمی‌توانم چیزی از آنها بگویم چون بازگشت به آن دوران من را از لحاظ روحی و روانی اذیت می‌کند و دوست دارم به آینده نگاه کنم.
- اگر محروم نمی‌شدی، قطعا می‌توانستی یکی از نفرات تیم ملی در المپیک لندن هم باشی؛ به‌خصوص اینکه می‌توانستی نخستین مدال المپیکی خود را هم بگیری.
این قسمت من بوده و قطعا خواست خدا این بوده که در المپیک نباشم. من از بچگی وقتی کشتی را شروع کردم جز خدا دیگر هیچ‌کس را در این ورزش نداشتم، برای همین توکلم همیشه به خدا بوده و شاید علی‌اکبری در آن مقطع لیاقت این را نداشته که مدال المپیک بگیرد. اما تمام تلاشم را می‌کنم تا لطف خدا شامل حالِ من باشد و مدال طلای المپیک را بگیرم. تمام برنامه زندگی من کشتی است و حالا فقط هدفم این است که در المپیک 2016برزیل مدال طلا بگیرم.
- پیش از مسابقات جهانی به‌دلیل مشکلات مالی چند‌ساعتی به نشانه اعتراض، اردوی تیم ملی را ترک کردی؛ چطور شد که چنین تصمیمی گرفتی؟
ما برای رسیدن به شرایط مسابقات جهانی روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم. با تمرینات پرفشار و بدون توقع زیاد برای موفقیت تیم ملی تلاش کردیم. حالا نه ما بلکه تیم ملی کشتی آزاد هم تلاش بسیار زیادی برای مسابقات جهانی کرد. ما سختی‌ها را تحمل کردیم و نتیجه آن را هم دیدیم اما سوءتفاهمی پیش آمد که بچه‌ها احساس کردند تبعیضی بین آزاد و فرنگی قائل شده‌اند. خدا را شکر کسانی مثل خادم به این مسئله ورود کردند و قضیه حل شد.
- فکر می‌کنی مشکلات مالی فدراسیون چه زمانی برطرف شود؟
سرپرست وزارت ورزش و جوانان قبل از مسابقات جهانی به اردوی تیم ملی آمد و به ما روحیه داد. کار خیلی خوبی هم بود و ما امیدواریم مشکلات مالی فدراسیون با حضور آقای امیری‌صالحی برطرف شود چون کشتی بازی‌های آسیایی را پیش‌رو دارد.
- پیش‌تر، از کشور جمهوری آذربایجان پیشنهاد داشتی و حتی به این کشور هم سفر کردی اما در آنجا کشتی نگرفتی و دوباره به ایران برگشتی. چه شد که پیشنهاد مالی آنها را نپذیرفتی؟
اگر من به جمهوری آذربایجان رفتم فقط و فقط به‌خاطر شرایط سختی بود که معمولا در کشور ما برای قهرمانان ایجاد می‌کنند که یکی از دلایل آن بی‌توجهی به قهرمانان است. اگر امیر علی‌اکبری هم پیشنهاد آنها را قبول کرد و رفت به‌خاطر شرایط سخت و همینطور به‌خاطر بی‌مهری و بی‌محبتی بود. واقعا به جایی رسیدم که مجبور شدم پیشنهاد آنها را قبول کنم. اما وقتی به جمهوری آذربایجان رفتم احساس کردم که خیلی چیزها کم دارم و دوست دارم برای مردم کشور خودم کشتی بگیرم. پیش خودم گفتم اگر قرار است مدال و موفقیتی کسب کنم باید برای ملت خودم این کار را بکنم. می‌خواستم خودم باشم و از یک میلیارد تومان پول هم گذشتم چون علی‌اکبری هیچ‌وقت برای پول کشتی نگرفته. من برگشتم چون به اینجا تعلق دارم و اگر فقیر هم شوم به این پیشنهادها جواب مثبت نمی‌دهم. البته من که اینها را می‌گویم هنوز پاداش قهرمانی‌ام در رقابت‌های جهانی 2010 را هم نگرفته‌ام و گلایه‌ای هم ندارم.
- وعده این پاداش را چه‌کسی داده بود؟
زمان ریاست سعیدلو در سازمان تربیت بدنی این وعده داده شد. آن موقع آقای سعیدلو گفت که جایزه این قهرمانی را می‌دهد ولی این کار را نکرد و متأسفانه بعد از او هم عباسی آمد و دست آخر هم جایزه این بنده حقیر را ندادند.
