مهر نوشت:، پیامبر بزرگوار اسلام (ص) درباره ازدواج حضرت فاطمه (س) با امام علی (ع) می فرمایند: فاطمه را به ازدواج علی درنیاوردم مگر این که خداوند مرا فرمان داد تا دست به این کار بزنم.
حدود شش ماه از حضور پیامبر (ص) و دختر گرامی اش در مدینه می گذشت. فاطمه (س) حالا دیگر به سن ازدواج رسیده بود و دختری نجیب و باوقار بود. پیامبر در اجتماع اعراب از موقعیت اجتماعی و سیاسی بالایی برخوردار بود و مدینه حالا تبدیل به پایگاه محکم سیاسی در عربستان شده بود و نگاه تمام قبایل عرب را به خود جلب کرده بود.
در چنین شرایطی افراد زیادی خواهان نزدیکی بیشتر به پیامبر (ص) بودند. چرا که نزدیکی به پیامبر را به دست آوردن قدرت و محبوبیت می دانستند که تمام مقاومت ها و مشکلات را از میان بر می داشت و به اهداف والای خود برسد. به هر حال افراد مختلف، با تفکرات و رویاهای متفاوت درست و نادرست، نمی خواستند چنین فرصتی را از دست بدهند.
خواستگاران حضرت فاطمه (س) یکی پس از دیگری با جواب منفی پیامبر (ص) روبرو می شدند. در این بین موضوعی که بیش از همه باعث رنجش پیامبر (ص)این بود که این افراد مقام ملکوتی و آسمانی فاطمه (س) را درک نمی کردند و پول و ثروت را بهای فاطمه (س) بیان می کردند.
ابوبکر، عمر و عبدالرحمن بن عوف جزء خواستگارانی بودند که با پاسخ منفی پیامبر (ص) روبرو شدند. بیش از یک سال از هجرت پیامبر (ص) به مدینه می گذشت که جنگ بدر میان کفار قریش و مسلمانان شکل گرفت. در این نبرد مسلمانان پیروز شدند که آوازه علی (ع) و فداکاری هایش بیش از پیش بر سر زبان ها افتاده بود. همگان از وفاداری حضرت علی (ع) به پیامبر آگاه بودند.
از گوشه و کنار مدینه، صحبت هایی به گوش می رسید که پیامبر دخترش را تنها به علی (ع) خواهد داد. ابوبکر و عمر به حضور حضرت علی رفتند و از او خواستند که در خواستگاری فاطمه (س) تعجیل کند. حضرت علی (ع) نیز گفت: که وصلت با فاطمه (س) به آرزو و خواست قلبی اش می باشد. حضرت علی به خانه پیامبر رفت، در حالی که خجالت زده بود از فاطمه (س) خواستگاری کرد. پیامبر (ص) از پیشنهاد علی (ع) خرسند شد. حضرت محمد (ص) نزد حضرت فاطمه رفت و گفت آیا اجازه می دهی تو را به عقد علی درآورم؟ پیامبر (ص) که نشانه رضایت را در چهره دخترش دیده بود، فرمود: "الله اکبر، خاموشی او علامت رضایت اوست."
تمام ثروت علی (ع) جز شمشیری و شتری آبکش و زرهی بیش نبود. حضرت علی (ع) زره را فروخت و مهریه حضرت فاطمه (س) قرار داد. (حدود 400 درهم نقره بود) پیامبر مقداری را در اختیار بلال قرار داد و دستور داد با این پول، عطر و وسایل آرایشی و زینتی تهیه کند و مقداری را وسایل زندگی و جهیزیه تهیه کنند. پیامبر (ص) مراسم عقد حضرت علی (ع) و دخترش را در مسجد خواند.
حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) یک ماه را در عقد گذراندند. بعد از یک ماه پیامبر (ص) مراسم عروسی را فراهم کرد و با دستان مبارکش غذایی لذیذ به نام حبیص (روغن، گوشت، خرما، کشک) برای این مراسم درست کرد.
شادی در بین جمعیت موج می زد. یاران حضرت علی (ع) و فاطمه (س) را روانه خانه شان کردند. خانه حضرت فاطمه (س) شباهت فراوانی به خانه پیامبر (ص) داشت. اطاق گلین با سقفی کوتاه که از حصیر گل اندود شده پوشانده شده بود. ارزش های معنوی و نور الهی که تمام فضای خانه را در بر می گرفت باعث می شد که هیچ گونه مشکلی ریسمان عشق و علاقه افراد خانواده را سست نکند.
