ورزش کردن هم از آن کارهاست که معمولا بهانه ما برای از زیرش در رفتن، کمبود وقت است. کارشناسان برای این بهانه ما هم تلاش کرده‌اند و آزمایش و مطالعه کرده‌اند و نتیجه‌گیری‌شان این است که اگر یک بار و یک جلسه در روز بیشتر برای ورزش و فعالیت وقت نمی‌کنید، نگران نباشید؛ همین یک جلسه را یک‌کم کش بدهید.
محققان می‌گویند جلسات طولانی‌مدت ورزش، می‌تواند کلسترول خوب خون‌تان را بالا ببرد؛ یعنی به عبارتی می‌تواند کلسترول بد را در خون، به کلسترول خوب تبدیل کند. کلسترولی که در دیواره رگ‌ها رسوب نمی‌کند و باعث تنگ شدن آنها نمی‌شود.
به گزارش رویترز، محققان ژاپنی، از دانشگاه «اوکانیموزو» به این نتیجه رسیده‌اند که جلسه‌های دو ساعته، می‌تواند با سوزاندن 900 کیلوکالری در هفته، میزان کلسترول خوب یا HDL را تا حد قابل ملاحظه‌ای بالا بکشد.
آنها می‌گویند آزمایش‌های‌شان نشان داده‌است این مقدار ورزش می‌تواند 5/2 میلی‌گرم در دسی‌لیتر، HDL را بالا ببرد. این افزایش، می‌تواند احتمال بیماری‌های قلبی و عروقی را در مردان تا 5 درصد و در زنان تا 8 درصد کمتر کند.
نکته در اینجاست که این محققان تأکید می‌کنند شدت ورزش شما، این که هر بار چقدر بالا و پایین بپرید، چندان مهم نیست. این هم که چند بار در هفته این مقدار ورزش را انجام دهید، مهم نیست. مهم این است که همین مقدار کالری در طول یک هفته سوزانده شود.
جلسه که طولانی بشود، به همان نسبت میزان HDL خون بالاتر می‌رود. طوری که به ازای هر 10 دقیقه که ورزش شما طول بکشد، HDL خون 4/1 میلی‌گرم در دسی‌لیتر بالا می‌رود.
پیشتر محققان استانداردهای قبلی ورزش را، 5 بار در هفته و هربار به مدت نیم ساعت، زیر سؤال برده‌بودند.
آنها پیشنهاد داده بودند کسانی که نمی‌توانند این قدر ورزش کنند، بهتر است سه بار در هفته و هربار 20 دقیقه را امتحان کنند.
به این ترتیب بازهم می‌توانند از فایده ورزش در کاهش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی بهره ببرند. (البته ورزش برای کودکان و نوجوانان باید بیشتر از این باشد. کارشناسان می‌گویند بچه‌ها باید حداقل 60 دقیقه، 5 بار در روز را برای ورزش کنار بگذارند.)
این مطالعه جدید نشان می‌دهد که بهتر است برای ورزش کردن، هیچ آداب و ترتیبی نجویید و هر طور که برنامه زندگی‌تان جور در می‌آید، برای ورزش وقت بگذارید. گرچه مهم است که قبل از شروع ورزش‌های سنگین، حداقل ده دقیقه را به نرمش و گرم کردن خودتان اختصاص بدهید.
نتایج این مطالعه در نشریه «آرشیو پزشکی داخلی» منتشر شده‌است.
