به گزارش رویترز بررسی انجام شده بوسیله Walk Free، یگ گروه مستقر در استرالیا نشان می‌دهد حدود نیمی از این بردگان در هند زندگی می‌کنند و بردگی در این کشور به اشکال گوناگون از بیگاری کشیدن در معادن سنگ و کوره‌های آجرپزی تا بهره‌کشی جنسی مشاهده می‌شود، اما در همه 162 کشور مورد بررسی چنین مصیبت‌هایی وجود دارد.
شمار تخمین‌زده شده 29.8 میلیون برده در سراسر جهان بالاتر از عدد به دست آمده در سایر بررسی‌ها برای اندازه‌گیری کمی بردگی مدرن است. سازمان بین‌المللی کار تخمین می‌زند که حدود 21 میلیون نفر در جهانی قربانی کار اجباری باشند.
در این گزارش جدید آمده است: "امروزه برخی زا افراد در وضعیت بردگی وراثتی به دنیا می‌آیند، واقعیتی تکان‌دهنده، اما خشن که به خصوص در برخی از بخش‌های آفریقای غربی و آسیای جنوبی مشاهده می‌شود."
"سایر قربانیان اسیر یا ربوده میشوند و بعد فروخته میشوند یا برای بهره‌کشی، چه به صورت "ازدواج‌های اجباری"، بیگاری بر روی قایق‌های ماهیگیری یا مستخدمان خانگی، نگهداری میشوند. گروهی دیگر از این افراد با فریبکاری و دادن وعده شغل خوب یا تحصیلات، در موقعیت‌هایی قرار داده میشوند که دیگر نتوانند از آنها بگریزند."
نمایه بردگی جهانی 2013 بردگی را به عنوان تصاحب یا کنترل افراد برای سلب آزادی و بهره‌کشی از آنان برای سود مالی که از طریق خشونت، تهدید یا فریبکاری انجام می‌شود.
این تعریف شامل نوکری و بیگاری، ازدواج اجباری و ربودن کودکان برای به کار گرفتن‌شان در جنگ‌ها می‌شود.
بر اساس این نمایه 10 کشور به تنهایی حدود سه چهارم موارد بردگان جهان را در خود جای می‌دهند.
پس از هند، چین بیشترین تعداد بردگان را با 2.9 میلیون نفر دارد و به دنبال آن پاکستان (2.1 میلیون نفر)، نیجریه (701 هزار نفر)، اتیوپی (651 هزار نفر)، روسیه (516 هزار نفر)، تایلند (473 هزار نفر)، جمهوری دمکراتیک کنگو (462 هزار نفر)، میانمار (384 هزار نفر) و بنگلادش (343 هزار نفر) قرار می‌گیرند.
این نمایه همچنین کشورها را براساس شیوع بردگی نسبت به سرانه جمعیت رده‌بندی کرده است. بر اساس این معیار موریتانی بدترین وضعیت را دارد و حدود 4 درصد جمعیت 3.8 میلون نفری آن برده هستند. تخمین سایر سازمان میزان بردگی را در این کشور به حداکثر 20 درصد می‌رساند.
بردگی منقول در موریتانی شایع است که به معنای وضعیت بردگی است که در طول نسل‌ها منتقل می‌شود. "مالکان" برده‌های‌شان را می‌خرند، می‌فروشند، اجاره می‌دهند یا به عنوان هدیه می‌بخشند.
بعد از موریتانی، هائیتی در رده دوم از لحاظ شیوع سرانه بردگی قرار می‌گیرد که در آن نظامی از کار کودکان به نام "رستاواک" وجود دارد که در آن خانواده‌های فقیر تشویق میشوند تا فرزندان‌شان را به نزد آشنایان ثروتمندتران‌شان بفرستند و بسیاری از این کودکان در آنجا مورد بهره‌کشی و سوءاستفاده قرار می‌گیرند.
پاکستان هند، نپال، مولداوی، بنین، ساحل عاج، گامبیا، گابون در رده‌های بعدی بالاترین میزان شیوع بردگی قرار می‌گیرند.
در انتهای این رده‌بندی ایسلند قرار دارد که پایین‌ترین میزان شیوع را با کمتر 100 برده دارد. ایرلند، بریتانیا، نیوزیلند، سوئد، نروژ، لوکزامبورگ، فنلاند و دانمارک در رده‌های بعدی بهترین کشورها از این لحاظ قرار دارند، هر چند که پژوهشگران می‌گویند شمار بردگان در چنین کشورهای ثروتمندی بالاتر از حدی است که تصور می‌شد.
کوین بیلز، پژوهشگر ارشد و استاد انستیتوی مطالعات بردگی و رهایی از اسارت ویلبرفورس در دانشگاه هال در این باره می‌گوید: "تخمین‌های ما نشان دهنده آن است شمار افراد برده در این کشورهای ثروتمندتر از بریتانیا گرفته تا فنلاند شش تا 10 برابر بیشتر از حدی است که مسئولان فکر می‌کنند.
