اما نکته مطرح درخصوص این مذاکرات استفاده از کلید واژه محرمانه بود که بسیار از سوی مقامات مذاکرهکننده بیان شد. در این زمینه باید نکتهای را مورد توجه قرار داد و آن این است که تاکنون جزئیات و اصل هیچیک از مذاکرات بینالمللی در این سطح منتشر نشده و اخباری که به گوش میرسد از سوی منابع آگاه و گاهی کارشناسان است که مطرح میشود و طرفین مذاکرهکننده هیچگاه اصل مذاکرات را فاش نکردهاند چرا که این مسئله باعث جوسازیهای رسانهای خواهد شد و حتما روند مذاکرات را تحتتأثیر خود قرار خواهد داد.
مذاکرات ژنو نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیست چرا که کشورهای مختلفی وجود دارند که رسانههای خود را بسیج کردهاند که با هجمه و گاهی شایعه پراکنیهای خود درخصوص مذاکرات تلاش کنند تا مذاکرات به نتیجه مطلوب نرسد بنابراین بهدنبال سوژه هستند تا روی آنها مانور دهند. هرنوع مذاکره که از فاز محرمانه خارج شود اسیر فرافکنیهای رسانهای خواهد شد و دشمنان ایران نیز از این موضوع بهرهبرداری خواهند کرد و در نتیجه فضای سنگینی ایجاد خواهد شد که راه را بر توافقات خواهد بست.
شاهد مثال این ادعا اظهارات یکی از کارشناسان رادیو فردا بود که موضوع پروتکل الحاقی انپیتی را پررنگ کرده بود و چنان جلوه میداد که پذیرش این مسئله یک عقبنشینی برای ایران محسوب میشود و هیچ کشوری این تعهدات را نخواهد پذیرفت؛ درحالیکه آژانس 157عضو دارد و از این تعداد 100کشور انپیتی را پذیرفتهاند و به آن عمل میکنند. از طرف دیگر موضع ایران از ابتدا راجع به غنیسازی اورانیوم مشخص بوده و خط قرمز ما نیز همین مسئله است که غنیسازی متوقف نشود. این مسئلهای است که از چندین سال قبل در دورههای مختلف روی آن تأکید شده که غنیسازی اورانیوم حق ایران است. این مسئله جزء جداییناپذیر از روند صلحآمیز هستهای است یا بهعبارت دیگر روند هستهای از دید جمهوری اسلامی ایران یک بسته کامل است که در آن چرخه سوخت هستهای از اوجب واجبات است.
بومی شدن چرخه سوخت هستهای یکی از افتخارات ایران است و ما هرگز در این زمینه عقبنشینی نکردهایم اما اینکه در مبادلات خود پروتکل الحاقی انپیتی را بپذیریم یک تاکتیک برای اعتمادسازی است. پذیرش این مسئله از سوی ایران به این شرط است که طرف مقابل تعهداتی همگن با این مسئله انجام داده باشد و این بهمعنای عقبنشینی نیست بلکه دقیقا در راستای این هدف جمهوری اسلامی است که غنیسازی در خاک ایران باید از سوی گروه 1+5به رسمیت شناخته شود.
در مذاکرات اخیر 3مرحله پیشبینی شده است، پس از آنکه هر مرحله انجام شد به مرحله بعد رجوع میشود و در مرحله آخر مسئله پروتکل الحاقی انپیتی مطرح شده و مجلس ایران به این شرط این مسئله را تأیید نهایی خواهد کرد که اقدامات لازم از سوی غرب انجام شده باشد. بهعبارت دیگر باید تحریمها لغو و غنیسازی اورانیوم به رسمیت شناخته شود؛ مجموعه این اقدامات اگر در جهت اعتمادسازی انجام شود آنوقت ایران چنین کاری را خواهد کرد و از الان نباید تحتتأثیر فضاسازی رسانهای قرار بگیریم و باید اجازه دهیم تا کارشناسان و مسئولان تیم مذاکره کننده با آرامش مذاکرات را به پیش ببرند تا خواستههای جمهوری اسلامی ایران برآورده شود چرا که حتی پذیرش پروتکل الحاقی نیز تنها منوط به تصمیم تیم مذاکره کننده نیست و تا زمانی که همه تعهدات غرب در قبال ایران به درستی اجرا نشود این اتفاق نخواهد افتاد.
*کارشناس مسائل سیاسی