به گزارش همشهری آنلاین، او در این نمایشگاه نقاشی هایی با تکنیک مداد رنگی روی مقوا ارائه داده است، این آثار بازتاب دهنده زنانی هستند که در زمینه ای سراسر سفید نقاشی شده اند.
طالب پور که متولد 1359 می باشد و کارشناسی نقاشی از دانشگاه هنر تهران دارد در این نمایشگاه تمرکز سوژه ای خود را بر زنان قرار داده است.
زنانی ک گویا همگی از دردی درونی رنج می‌برند، دردی که احتمالا از ناعدالتی ها و شاید تبعیض های پیرامونی نشات می‌گیرد، زنان طالب پور گویی بریده و قیچی شده اند و از محیط پیرامونی خود جدا شده اند، اغلب زنان او پا ندارند و گویا کنایه نقاش از این است که زنان جای پای محکمی بر روی زمین ندارند و موقعیت شان در فضای اجتماعی امروز فاقد تثبیت است.
او در یک دسته از آثارش چهره های زنان را با مداد رنگی مخدوش کرده و سیمای برخی از آنها در پس این رنگ های مدادی پیدا نیست.
شاید تعبیر نقاش از این گونه نقاشی به محاق رفتن هویت انسانی و هویت زنانگی هر یک از این پرسناژ ها باشد زیرا با خط خطی شدن سیمای این آدم ها و پنهان شدن حالات چشمان و نگاه این شخصیت ها در واقع بار معنایی و حرف های ناگفته این آدم ها پیش روی مخاطب متجلی می‌شود.
ارائه هر یک از این زنان به شکل مجرد و تنها با پرهیز از هرگونه پس زمینه در واقع این شخصیت ها تنها و رها پیش روی مخاطب قرار داده است.
همه توجه و نگاه مخاطب به همین کاراکترها است و خود این مولفه ثابت می‌کند نقاش با ارائه این آثار فیگوراتیو در پی خلق پرسش هایی درباب هویت و موقعیت اجتماعی زن امروز در دنیای پر هیاهو است.
نورپردازی و تاباندن نور یکی از کانسپت ها و بارزترین نشانه های تصویری آثار ژاله طالب پور است.
او با بازی نور و سایه و گاه روشن نمودن بخش هایی از سیمای زنان نقاشی هایش گویا در پی کشف و شهودی در درون هر یک از این شخصیت هاست؛ شخصیت هایی که در تاریکی و سایه بیشتر و غلیظ تری فرو می‌روند و خوانش درونیاتشان سخت تر و پیچیده تر و آنها که نوری بر چهره دارند مکشوف تر و قابل فهم به نظر می‌رسند.
همین بازی نقاش با نورها توانسته تونالیته رنگی خاصی به آثارش علاوه نماید.
طالب پور در مورد آثار تازه ای که در این نمایشگاه ارائه داده است می‌گوید: ابتدای کار برای بیس اولیه نقاشی هایم، از فیگور مورد نظرم یک عکس کلی می‌گیرم و بعد در طول کار نور ها و سایه ها را به آن اضافه می‌کنم.
بیشتر افرادی را برای آثارم انتخاب می‌کنم که روی آنها شناخت داشته باشم و به من نزدیک باشند.
او افزود: بازی نور و سایه همیشه از اولویت هایم در نقاشی هایم بوده است، در آثار قبلی ام فقط پرتره و دست کار می‌کردم اما در این آثار فرم بدن، سایه ها، رنگ ها و لباس های این فیگورها مورد توجه بوده اند.
طالب پور با انتخاب تکنیک مواد رنگی روی مقوا در واقع به خلق بافت خاصی در آثارش دقت نظر داشته که این برآمدگی و فرو رفتگی ها در جهت القای هر چه بیشتر مفهوم درونی آثار کمک بیشتری نموده است.
همین بافت ها تا حدودی اثر نقاشی را به خشونت ملیحی گرایش داده در چهره هر یک از زنان بار معنایی خاصی یافته است که از تدبیر خاص نقاش در القای زیباشناسانه محتوای مورد نظرش حکایت می‌کند.
زنان و موقعیت شان در اجتماع همیشه یکی از جدی ترین دستمایه موضوعی هنرمندان در رشته های مختلف بوده، هست و خواهد بود.
هنرمندان بزرگ تاریخ هنر همه در دوره ای به این موضوع پرداختند اما وقتی یک هنرمند زن همه آثارش را در مورد کاراکتر زن اختصاص می‌دهد ای بسا ممکن است در مورد درونیات خود حرف می‌زند و در واقع یک جور منوگراف به مخاطب ارائه می‌دهد که شاید از تجربه شخصی یا از تجربه محیطی در نزدیکان خودش بیاید.
نمایشگاه نقاشی های ژاله طالب پور تا 14 آبان ماه برپا می‌باشد و علاقمندان می‌توانند همه روزه از ساعت 16 تا 20 به غیر از شنبه ها (گالری تعطیل است) از این آثار در گالری دی واقع در خیابان ولیعصر، بالاتر از بزرگراه نیایش، خیابان عاطفی، شماره 130 دیدن کنند.
