به گزارش همشهری، هفته گذشته رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست هم در پاسخ به گروهی از فعالان محیط‌زیست مخالف انتقال آب کارون به مناطق دیگر، با قاطعیت اعلام کرد سازمان محیط‌زیست با هرطرحی که به کارون لطمه بزند، مخالفت می‌کند. ابتکار که به خوزستان سفر کرده بود به فعالان محیط‌زیست اطمینان‌خاطر داد که مانع اجرای طرح‌هایی می‌شود که مغایر با معیارهای زیست‌محیطی باشد. علیرضا رحمتی، معاون دفتر ارزیابی زیست‌محیطی سازمان حفاظت محیط‌زیست همسو با سیاست‌های رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست، با بیان اینکه بحث انتقال آب کارون نه‌تنها تبعات زیست‌محیطی بلکه تبعات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را هم شامل می‌شود و هم برای مبدأ و هم مقصد مشکل ایجاد می‌کند، تصریح کرد: انتقال آب در مسیر کوتاه یا بلند در منطقه خوزستان با مشکلات زمین‌ساختی مثل عبور گسل مواجه است. وی از طرح انتقال آب کوهرنگ۳ به‌عنوان یکی از تجربه‌های ناموفق نام برد و گفت: حفر تونل باعث برخورد با گسل و قطع آب چشمه آب مروارید شد و تبعات اجتماعی فراوانی در منطقه به‌بار آورد ضمن اینکه هزینه‌های بسیار زیادی برای تأمین آب منطقه برای روستاییان و کشاورزان به مجری طرح تحمیل کرد.
معاون دفتر ارزیابی زیست‌محیطی سازمان محیط‌زیست با بیان اینکه انتقال آب از حوضهای به حوضه دیگر باعث افت آب در حوضه مبدأ می‌شود، تصریح کرد: طبق مطالعات یونسکو، انتقال آب تنها زمانی می‌تواند صورت پذیرد که هیچ راه‌حل دیگری برای حل مشکل آب در مقصد وجود نداشته باشد و در این شرایط هم حوضه مبدأ نباید با مشکلات زیست‌محیطی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مواجه شود. رحمتی برنامه‌ریزی مناسب و استفاده از روش‌هایی همچون بازیافت آب، اصلاح روش‌های آبیاری و آب مجازی را به‌عنوان روش‌های جایگزین انتقال آب مطرح کرد و افزود: شرایط انتقال آب از آب‌های آزاد و بین حوضهای بسیار متفاوت است. آنطور که این مقام مسئول می‌گوید، برای تأمین آب مورد نیاز صنعت در جنوب کشور انتقال آب از خلیج‌فارس یا دریای عمان (آب‌های آزاد) صورت می‌گیرد که آسیبی هم در پی ندارد ولی انتقال آب کارون در شرایطی که آب در مبدأ برای مصارف صنعتی، کشاورزی و شرب استفاده می‌شود و این انتقال منجر به مشکلات زیست‌محیطی، کمبود آب و مسائل دیگر در حوضه مبدأ می‌شود، توجیه‌ناپذیر است. رحمتی خاطرنشان کرد: آب کارون تنها در کشاورزی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد بلکه منجر به سیرابی تالاب‌های پایین‌دست می‌شود که از مهم‌ترین اثرات تالاب‌ها، تأمین آب زیرزمینی حوضه‌های دشتی است. معاون دفتر ارزیابی زیست‌محیطی سازمان محیط‌زیست مصرف غلط آب زاینده‌رود برای کاشت برنج را که محصول پر آبی محسوب می‌شود، یکی از دلایل خشکی زاینده‌رود دانست و گفت: برای جبران کمبود آب نیاز به اصلاح صنعت و کشت داریم، زیرا انتقال آب راهکاری کوتاه‌مدت و بی‌نتیجه است.
