مثنوی هفتاد من کاغذ بیمارستان‌های دولتی

از سوی دیگر، اغلب افرادی که به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کنند قشر کم در آمد، آسیب‌پذیر و متوسط جامعه هستند که توان پرداخت هزینه‌های بالای درمان در بیمارستان‌های خصوصی را ندارند چون در وضعیت فعلی نیز بیش از آنچه که باید از جیب خود برای درمان بپردازند هزینه می‌کنند و دیگر آهی در بساط ندارند. این مسئله وقتی حادتر می‌شود که می‌دانیم تعداد زیادی از مراجعه‌کنندگان به بیمارستان‌های دولتی را روستاییان و مردم ساکن در شهرستان‌های اطراف شهرهای بزرگ تشکیل می‌دهند که علاوه بر هزینه‌های درمان باید به هزینه‌های ایاب و ذهاب و مشکلات اسکان نیز فکر کنند.

اظهارات روسای بیمارستان‌های دولتی، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و سایر کارشناسان حوزه سلامت در ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری‌ها و مطبوعات مختلف در چند‌ماه گذشته موید این مطلب است که بیمارستان‌های دولتی در ایران در حال ورشکستگی هستند و به همین دلیل است که نمی‌توانند خدمات رسانی مطلوب داشته باشند و البته اظهارات دکتر حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز به دفعات، گواه این موضوع است که بیمارستان‌های دولتی از کمبود اعتبار رنج می‌برند تا حدی که او چندی قبل در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها درباره مشکلات بیمارستان‌های دولتی گفت: بارها گفته‌ام که ادامه این وضع میسر نیست. بیمارستان‌های دولتی زیان‌ده هستند و معوقات بودجه‌ای زیادی در سراسر کشور دارند.

در هرحال، برای حل مشکلات بیمارستان‌های دولتی هر کسی نسخه‌ای می‌پیچد و راهکاری ارائه می‌دهد اما چون عزم واحدی وجود ندارد و یا شاید چون سلامت مردم در حاشیه و فرع قرار گرفته است، مشکلات حوزه سلامت لاینحل باقی مانده است. برخی می‌گویند: اگر بیمه‌ها مطالبات بیمارستان‌های دولتی را به‌موقع پرداخت کنند، بیمارستان‌های دولتی کمتر با مشکل مواجه می‌شوند. عده‌ای می‌گویند:

تعرفه‌های پزشکی غیرواقعی است و اگر تعرفه‌ها واقعی شود، بیمارستان‌های دولتی خدمات بهتری به مردم ارائه می‌کنند. برخی دیگر براین باورند که شکل و نحوه مدیریت در بیمارستان‌های دولتی باید تغییر کند و مدیریت بیمارستان‌ها به پزشکان و کادر بیمارستان‌ها واگذار شود و برخی نیز از هیأت امنایی شدن بیمارستان‌های دولتی می‌گویند و... .

اما مردم چه می‌خواهند ؟ مردم خواهان تحول جدی در نظام سلامت کشور هستند. مردم از دولت و مجلس می‌خواهند که حل مشکلات سلامت را در اولویت قرار دهند چراکه بیماران در ایران فقط درد و رنج بیماری ندارند بلکه هزار و یک مشکل دارند. کافی است مسئولان نظام سلامت و نمایندگان مجلس شورای اسلامی به دفعات به بیمارستان‌های دولتی سر بزنند تا مشکلات بیماران از مشکلات نوبت‌دهی گرفته، تا چگونگی بستری شدن و کیفیت تجهیزات پزشکی و خدمات درمانی را از نزدیک ببینند، آن وقت شاید فرجی شود.