شاید شما هم گاهی هنگام تماشای یک مسابقه ورزشی با این جمله اطرافیان مواجه شده باشید:«اونها ورزش می‌کنن، چی به تو می‌رسه؟»
حالا اما نتایج یک تحقیق جدید ثابت کرده که تماشای یک مسابقه ورزشی هم خالی از فایده نیست. به گزارش ایسنا، دانشمندان معتقدند تماشای دیگر افرادی که ورزش می‌کنند، ضربان قلب و دیگر ویژگی‌های فیزیولوژیکی را افزایش می‌دهد، گویی خود فرد این تمرینات را انجام می‌دهد.
این محققان همچنین بر این باورند زمانی که فرد به شخص دیگری که در حال دویدن است، نگاه می‌کند، ضربان قلب، تنفس، جریان خون پوست و تعرق وی بالا می‌رود.
آن‌ها برای نخستین بار مدعی شدند که در مطالعاتشان، فعالیت عصبی سمپاتیک ماهیچه‌های سوژه‌ها هنگام فعالیت فیزیکی افراد، افزایش یافت.
ووگهان میس‌فیلد از دانشکده پزشکی دانشگاه وسترن سیدنی، در این باره گفت: ثبت این فعالیت عصبی، ارزیابی بسیار حساسی از پاسخ‌های فیزیولوژیکی به تنش فیزیکی یا روانی در اختیار می‌گذارد.
وی اضافه کرد: ما از پیش می‌دانستیم فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک که قلب، غده‌های عرق، شریان‌های خونی و دیگر بافت‌ها را تامین می‌کند، در طول ورزش واقعی افزایش می‌یابد، اما اکنون نشان داده‌ایم که این فعالیت هنگام تماشای یک صحنه متحرک نیز وجود دارد، گویی به طور مثال، خود فرد در حال دویدن است.
طی این مطالعه، سوزن‌های بسیار کوچک در درون یک عصب بیرونی‌تر 9 داوطلب با هدف ثبت سیگنال‌های الکتریکی از فیبرهای عصبی موجود در شریان‌های خونی فرو برده شدند و ارزیابی بسیار حساسی از پاسخ‌های فیزیولوژیکی بدن به تنش روانی و فیزیکی ارائه شد.
در ابتدا به این شرکت‌کنندگان تصویر ثابتی بر روی یک صفحه رایانه داده شد، در حالی که محققان بر فعالیت عصبی سمپاتیک ماهیچه‌ای و دیگر پارامترهای فیزیولوژیکی‌شان نظارت داشتند.
این ارزیابی‌ها هنگام تماشای تصویر چشم‌انداز غیرمتحرک ثابت باقی ماند، اما هنگامی که به سوژه‌ها تصاویر ویدیویی 22 دقیقه‌ای از دونده‌ای نشان داده شد، تغییر کردند.
به گفته ریچل براون، گرچه این تغییرات کوچک بودند، اما پاسخ‌های فیزیولوژیکی مناسبی به تماشای ورزش بودند.
با این حال، وی در ادامه افزود: تماشای افرادی که در حال ورزش هستند، ممکن است ضربان قلب و دیگر اثرات فیزیولوژیکی را افزایش دهد، اما هیچ چیزی جایگزین اثرات سلامتی خود ورزش‌کردن نمی‌شود.
جزئیات این مطالعه در مجله Frontiers in Autonomic Neuroscience منتشر شده است.
