براساس گزارش تلگراف، تا‌به حال موقعیت دقیق یکی از عجایت هفتگانه باستانی به صورت یک معما باقی مانده و دقیقا مشخص نشده‌است، اما اکنون یکی از محققان دانشگاه آکسفورد معتقد است توانسته یکی از بزرگترین معماهای باستان شناسانه جهان را حل کرده و نقطه دقیق بنای باغ‌های معلق بابل را شناسایی کند.
استفانی دالی مطالعات خود را برروی منطقه‌ای در فاصله چند‌صد کیلومتری شمال شهر باستانی بابل، که امروزه در نزدیکی شهر حله در مرکز عراق قرار گرفته‌است،متمرکز کرد تا بتواند از نظریه‌اش که می‌گوید این باغ‌های معلق در حقیقت در نزدیکی شهر نینوا در شمال عراق بنا شده بوده،پشتیبانی کند.
وی با کنار هم گذاشتن متون باستانی توانست مدارکی مبنی بر این موضوع به دست بیاورد که باغ‌های معلق بابل در حقیقت توسط بابلیان و پادشاهشان بختنصر بنا نشده‌است،بلکه این بنا درحدود دو هزار و 700 سال پیش توسط همسایگان و دشمنان بابلی‌ها، آشوریان و پادشاه آنها سناخریب ساخته شده‌است.
پایتخت سناخریب، نینوا امروزه در نزدیکی شهر موصل که هنوز درگیر خشونت‌های مذهبی و نژادی است قرار گرفته‌است، از این رو زمانی که دالی و تیمش برای بازدید از این منطقه به عراق سفر کردند، بازدید از آن منطقه را بسیار خطرناک دیدند. اما دالی با استفاده از نقشه توانست تیم فیلم‌برداری محلی را به همراه تیم اسکورت مسلح به آن منطقه بفرستد تا بتواند خرابه‌های کاخ این پادشاه آشوری را بررسی کند. به گفته دالی این تصاویر منطقه‌ای را نشان می‌دهد که به اعتقاد وی برای بنای باغ‌های معلق بهترین منطقه بوده‌است.
این تصاویر نقطه اوج 20 سال مطالعات دالی در مسیر کشف نقطه دقیق بنای باغ‌های معلق بابل بوده‌است. این بنای عظیم از آنجایی که هیچ نشانه باستان‌شناسی از آن به جا نمانده، از نظر برخی بیشتر از یک افسانه نیست. اطلاع درباره وجود چنین بنایی براساس گزارش‌هایی به دست آمده‌اند که صدها سال بعد از ساخته شدن احتمالی این بنا، توسط افرادی که هرگز آن را ندیده‌اند نگاشته شده‌اند.
براساس یکی از این گزارش‌ها، باغ‌های معلق بابل 600 سال پیش از تولد مسیح توسط بختنصر در بابل بنا شد تا همسر وی در میانه بیابان بهشتی در اختیار داشته باشد که او را به یاد کوهستان‌های سرسبز زادگاهش بیاندازد. با این‌همه در آثار مکتوب آن زمان، حتی آنهایی که توسط خود بختنصر نگاشته شده‌اند کوچکترین اشاره‌ای به چنین باغی نشده‌است.
از این رو دالی و تیمش به این نتیجه رسیدند که این باغ‌ها باید در مکانی دیگر بنا شده باشند و درواقع باغ‌های معلق بابل به مکانی نادرست،فردی نادرست و دوره تاریخی اشتباه نسبت داده شده‌اند. دالی که یکی از معدود محققانی است که توانایی خواندن خط میخی را دارد، در موزه تاریخ بریتانیا با متن میخی مواجه شد که در آن زندگی سناخریب که 100 سال پیش از بختنصر می‌زیسته و بر سرزمینهای پهناوری حکمرانی می‌کرده، تشریح شده‌است. در این متن همچنین درباره کاخ و باغی نوشته شده که این پادشاه در دوران زندگی‌اش آنها را بنا کرده و از آنها به عنوان شگفتی برای تمام بشر یاد شده است. دالی معتقد است آشوریان پایتخت خود را بابل جدید می‌نامیدند و همین امر منجر به بروز اشتباه در تعیین موقعیت اصلی این بنای تاریخی شده‌است.
براساس تحقیقات دالی،باغ‌های معلق بابل در قالب مجموعه‌ای از تراسها بنا شده بودند که ساختاری آمفی‌تئاتر مانند داشته و دریاچه‌ای در بستر این باغ قرار داشت. آب این دریاچه با استفاده از کانالی به طول 96 کیلومتر به باغ هدایت می‌شده است.
شواهد و آثاری از این سازه باستانی به وسعت 482 کیلومتر و عمق 96 کیلومتر در تصاویری که توسط ماهواره‌های جاسوسی آمریکا به ثبت رسیده‌اند مشاهده می‌شوند. دالی معتقد است این فضای سبز وسیع در آن دوران روزانه 300 تن آب نیاز داشته تا در میان بیابان سرسبز باقی بماند.
دالی در کتیبه‌ای دیگر چگونگی آبیاری باغ‌هایی که در طبقات بالاتر قرار داشتند را کشف کرده‌است. براساس این کتیبه، آب با استفاده از ابزاری با کارایی مشابه پیچ مشهور ارشمیدس به تراسها انتقال پیدا می‌کرد، البته چهار قرن پیش از اینکه ارشمیدس به فکر اختراع آن بیافتد.
