پس از گل دوم ساکو که سرنوشت صعود فرانسه را رقم زد، در استاد دوفرانس غوغا به پا شد. مدافع فرانسه درباره آن لحظه می‌گوید: «فقط یک لحظه فرصت داشتم که واکنش نشان بدهم و پایم را در مسیر توپ قرار دادم. خیلی خوشحال بودم و احساس غرور می‌کردم، ولی ناگهان یاد پدرم افتادم. او دیگر در میان ما نیست. به این فکر کردم که او چقدر به من افتخار می‌کرد».
در بازگشت به مرکز تمرینی لیورپول هم هنوز لبخند از صورت ساکو محو نشده بود. او زننده 2گل در پیروزی 3بر صفر فرانسه مقابل اوکراین بود که نخستین گل‌های ملی او محسوب می‌شد و به فرانسه کمک کرد نخستین کشوری باشد که شکست 2بر صفر در بازی رفت پلی آف جام جهانی در اروپا را جبران می‌کند و راه برزیل را هموار کرد. حالت دوم برای ساکو قابل تصور نیست؛ فرانسه ممکن بود برای نخستین بار در 20سال گذشته نتواند به یک تورنمنت معتبر برسد و با این ناکامی شاگردان دشان بیش از گذشته متهم می‌شدند که منافع شخصی‌شان را به غرور ملی ترجیح می‌دهند.
ناجی غیرمنتظره فرانسوی‌ها می‌گوید: «این بزرگ‌ترین بازی عمر من و بزرگ‌ترین روز دوران حرفه‌ای‌ام بود. وقتی برای یک باشگاه بازی می‌کنید نماینده هواداران هستید، ولی وقتی پیراهن تیم ملی را در یک بازی مقدماتی جام جهانی می‌پوشید، نماینده یک ملت هستید. در آن شب ما استعداد فوق‌العاده تیم‌مان را نشان دادیم و با تعصب و اراده مان آن را تکمیل کردیم. همه ما با روحیه مبارزه‌جویی بالایی به میدان رفتیم. قهرمان این بازی کل تیم بود. آن شب همه قهرمان بودند چون بهترین بازی‌شان را انجام دادند و باید با همین روحیه تیمی به جام جهانی برویم».
فرانسه پس از شکست 2بر صفر در بازی رفت بر لبه پرتگاه قرار داشت، ولی با اخراج لوران کوچینی تغییرات اجتناب‌ناپذیر بود و جوان‌ترین کاپیتان تاریخ پاری‌‌سن‌ژرمن در بازگشت به شهر زادگاهش توانست از این فرصت استفاده کند. ساکو می‌گوید: «به محض اینکه بازی رفت تمام شد، به فکر آماده‌کردن خودم برای بازی برگشت افتادم. برایم قابل‌قبول نبود که فرانسه به جام جهانی نرود، پس به انتقادات گوش نکردم و فقط روی پیروزی در بازی برگشت تمرکز کردم. هیچ‌کس در فرانسه باور نداشت که ما قادر به این کار باشیم ولی ما مطمئن بودیم که می‌توانیم با برگرداندن نتیجه 2بر صفر تاریخ‌ساز شویم».
اعتماد ساکو به اینجا ختم نمی‌شد. مدافع 23ساله لیورپول پیش از این تنها 9گل زده بود؛ 7گل در 201بازی برای پاری سن ژرمن، یکی برای زیر 16ساله‌ها و یکی برای زیر 21ساله‌های فرانسه. با وجود این او می‌خواست در مهم‌ترین بازی عمرش این رکورد را بهتر کند؛«تنها گل من برای زیر 21ساله‌ها مقابل اوکراین بود. روی یک کرنر در تیر دوم با ضربه سر گل زدم. برایم جالب بود که احساس می‌کردم در این بازی هم گل می‌زنم. به این موضوع اطمینان داشتم. شب قبل از بازی وقتی شام می‌خوردیم هم به موسی سیسوکو گفتم که فردا گل می‌زنم. بحث غرور نبود، ولی مصمم بودم که این اتفاق بیفتد. شب بازی وقتی می‌خواستیم از رختکن به زمین برویم، سیسوکو مرا کنار کشید و گفت: فراموش نکن دیشب به من چه گفتی. به همین‌خاطر بود که وقتی گل زدم به سمت او دویدم. از آن روز همه به من تبریک می‌گویند. اینجا در لیورپول هم همه به پشتم می‌زدند. برد جونز (دروازه بان ذخیره لیورپول) هم اصرار داشت که در انگلیس می‌گویند که او فقط یک گل‌زده. به او گفتم که در فرانسه می‌گویند 2گل زده‌ام و به‌طور رسمی هم ثبت شده.»
ساکو که از بازیکنان محبوب هواداران پاری سن ژرمن بود، تابستان امسال مجبور شد به‌خاطر نیمکت‌نشینی به لیورپول بپیوندد. او درباره این انتقال می‌گوید: «حاضر نیستم تصمیم‌ام را به‌خاطر هیچ‌چیزی در جهان عوض کنم. انتقال من به لیورپول برایم عالی بود. مدت زیادی نیست که اینجا هستم ولی توانسته‌ام جا بیفتم. این انتقال برایم سخت بود چون پیش از این تنها در یک باشگاه بازی کرده بودم، ولی برای رفتن آماده بودم و با خیلی‌ها مشورت کردم. درباره مدل بازی در انگلیس خیلی سؤال کردم، حالا همه‌‌چیز به خوبی پیش می‌رود و خانواده‌ام هم به زندگی در اینجا عادت کرده اند».
ساکو که بازیکنی آفریقایی تبار است، در پایان مصاحبه تأکید می‌کند: «می خواهم بگویم که تیم ملی فرانسه نماینده همه فرانسوی‌هاست، جامعه چندفرهنگی فرانسه. وقتی برای فرانسه به میدان می‌رویم، می‌دانیم که نماینده جامعه چندفرهنگی فرانسه هستیم. می‌خواهم هواداران بدانند که ما عاشق فرانسه هستیم و برای این پیراهن با تمام وجود می‌جنگیم». بازیکنان فرانسوی پس از شکست بازی رفت متهم شده بودند که در بازی ملی با تمام وجود تلاش نمی‌کنند، ولی بازی متعصبانه آنها در بازی برگشت نظرها را تغییر داد و حتی روزنامه اکیپ با تیتر «احترام» از آنها یاد‌کرد. حالا فرانسوی‌ها منتظرند که این تیم با تکرار نمایش اوکراین در جام جهانی برزیل، تمام خاطرات تلخ این سال‌ها را از ذهن آنها پاک کند.
