به گزارش ایسنا، روزنامه واشنگتن‌پست در این گزارش نوشت: در حالی که آمریکا خود را برای مذاکرات جدید با ایران آماده می‌کند، سنا در حال گفت‌وگو درباره اعمال تحریم‌های جدید است. با وجود لابی‌های شدید کاخ سفید، برخی سناتورهای عالی‌رتبه پیشنهاد دادند که تحریم‌های جدید به مذاکرات آمریکا کمک خواهد کرد، نه این که آن را تضعیف کند.
سناتور رابرت مِنندز، رییس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا درباره طرح تحریم‌های جدید، گفت: از دیدگاه من این طرح دست و موضع دولت را قوی‌تر خواهد کرد. چنین اقدامی به ایران نشان می‌دهد که اگر به توافق دست نیابند چنین بلایی سرشان می‌آید.
این روزنامه در ادامه نوشت: مقاله قدیمی رابرت پوتنَم درباره دیپلماسی دوسویه چارچوبی را برای فکر کردن درباره استدلال منندز ارائه می‌کند. پوتنم معتقد است که مذاکرات هم‌زمان باید با مذاکره‌کنندگان بین‌المللی (کسانی که با آن‌ها چانه‌زنی می‌کنند) و مخاطبان داخلی (که ممکن است برای پذیرش توافق آماده باشند یا نباشند) انجام شود. اما مذاکرات علاوه بر آن می‌توانند مزایایی داشته باشند و طرف مقابل را وادار به مصالحه کنند، یعنی کاری کنند که طرف مقابل احساس کند امکان موفقیتش پایین‌تر از میزان واقعی است (یعنی تظاهر کنند که توافق‌هایی را که در واقع برای پذیرش آن‌ها آماده هستند، نخواهند پذیرفت). آن‌ها علاوه بر آن می‌توانند با سپردن موافقت با هرگونه توافقی به تندروهای داخلی تظاهر کنند که دستان‌شان بسته است و به این ترتیب به مصالحه دست یابند.
بخشی از این نکات در استدلال منندز نهفته است. اگر این تئوری درست باشد اختلافات سیاسی در داخل می‌تواند مذاکره‌کنندگان را قوی‌تر کند، نه ضعیف‌تر. آن‌ها به مذاکره‌کننده اجازه می‌دهند که بگوید دست‌هایش بسته است و به این ترتیب از ارائه امتیازاتی که در غیر این صورت مجبور است بدهد، شانه خالی کند. استدلال منندز این است که ایرانیان از اختلافات داخلی خود برای تقویت موضع‌شان در مذاکرات استفاده می‌کنند. از آن‌جا که هرگونه توافقی باید تندروهای داخل ایران را راضی کند، مذاکره‌کنندگان ایرانی می‌توانند موضع سرسختانه‌ای را اتخاذ کرده و مزایایی را از آمریکا دریافت کنند.
در ادامه این گزارش آمده است: ظاهرا منندز فکر می‌کند آمریکا نیز به تندروهای خود نیاز دارد تا به این ترتیب مصالحاتی که باید انجام دهد، انجام ندهد. طرح تحریم‌های جدید به ایران نشان می‌دهد که موافقت سنا (برای تصویب طرح لغو تحریم‌ها) بسیار سخت حاصل خواهد شد و نرسیدن به یک توافق قابل قبول به ایران آسیب خواهد زد.
مشکلات چنین استدلالی به دو دسته تقسیم می‌شود. اول این که شواهدی حاکی از این که نتیجه‌بخش خواهد بود، وجود ندارد و دوم این که می‌تواند بسیار خطرناک باشد. آن‌ها می‌توانند آن‌قدر زیاد‌ه‌روی کنند که دیگر هیچ‌گونه توافقی امکان‌پذیر نباشد. هرگونه توافق نهایی باید رضایت مجلس نمایندگان آمریکا و سنا را جلب کند و هر دو گروه باید طرح تحریم‌هایی را که ارائه کرده‌اند پس بگیرند. تحریم‌های جدید ممکن است باعث شود ایرانیان به این نتیجه برسند که امکان ندارد هیچ‌گونه توافقی رضایت سنا و مجلس نمایندگان را به دنبال داشته باشد و علاوه بر آن برای ایران نیز قابل پذیرش باشد.
در پایان این گزارش می‌خوانیم: این احتمال وجود دارد که استدلال منندز درست باشد، این که موضع سرسختانه سنا به نفع آمریکا و بدون هرگونه خطری روی مذاکرات تاثیر بگذارد. اما این چیزی نیست که بتوان ریسک امتحان کردن آن را پذیرفت.
