شاید در این میان نمایشگاه «تاریخ‌بازی» با حضور ٩٣نقاش در نگارخانه اعتماد بیشترین مخاطب را داشت. در نخستین گزارش تحلیلی هفتگی «نگاره» نگاهی می‌اندازیم به 3نمایشگاهی که مدتی است روی دیوارهای نگارخانه‌ها هستند. توجه به هویت ایرانی را می‌توان فصل مشترک این رویدادها دانست که هر هنرمند بر مبنای سبک و سیاق خودش به این موضوع اشاره‌هایی کرده است.
مکثار در شکوه
٩ نقاش جوان در نمایشگاه مکثار در نگارخانه شکوه گرد هم آمده‌اند؛ «سخن بسیار» معنای لغوی مکثار است که با تماشای هر یک از آثار بیتا وکیلی، داریوش قره‌زاد، سعید احمدزاده، نسترن سیف‌الله‌زاده، الهام یزدانیان، ماتیسا کازرونی، شیما خشخاشی، بهناز جلالی و سارا نیروبخشی این معنا به خوبی تجلی می‌یابد. تنوع زاویه نگاه و سبک‌های ارائه‌شده در نمایشگاه از ویژگی‌های بارز آن است؛ آنجا که آبستره‌های نوین وکیلی همنشین دور جدید فیگورهای چیدمان قره‌زاد و نماهای خیلی نزدیک و اکسپرسیو احمدزاده و سیف‌الله‌زاده از آدم‌ها می‌شود و حلقه وصلشان در رویکرد جمعی مکثار است. این نقاشان جوان حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند. جلالی وفادارترین نقاش این جمع به موتیف‌های ایرانی است که نقش‌مایه‌های سنتی را در مواجهه با برج‌های سر به فلک کشیده قرار داده و یک شعر تلخ سروده است. دنیای خشخاشی، کازرونی و نیروبخش رویاوار و مفهومی است و یزدانیان همچنان به معماری‌های تارعنکبوت‌بسته نور می‌تاباند. در آثار هر یک از این هنرمندان علاوه بر نقد، امیدی را هم می‌توان دید. مکثار تا ٢٠ آذر در نگارخانه شکوه واقع در فرمانیه، بلوار اندرزگو، خیابان سلیمی شمالی، کوچه امیر نوری، پلاک ١٩ روی دیوار است.
یادآوری در اثر
عنوان شاعرانه «بر بساطی که بساطی نیست» این روزها در نگارخانه اثر بساطی برپا کرده است. ایمان افسریان یک سال مانده به دومین دهه خلق نقاشی‌های خاص، تازه‌ترین مجموعه آثارش را به تماشا گذاشته که بسیار با استقبال هم روبه‌رو شده است. او همچنان اشیایی را که شاید نیم‌قرن پیش عضو جدایی‌ناپذیر زندگی روزمره ایرانی‌ها بود در فاخرترین شکل نقاشی می‌کند اما آنها را در قابی ارائه می‌دهد که پیداست بدون مصرف افتاده‌اند. علاوه بر اشیا، مکان‌هایی مثل ایوان، سالن‌های پذیرایی، توجه به گوشه‌ها و سه‌گوش‌ها که در معماری بناهای دهه ٤٠ شمسی ایران باب شده بود، از دیگر سوژه‌های مورد علاقه اوست؛ بوم‌های او خالی از انسانند اما آنچه می‌کشد همه یادآور انسانند؛ انسان‌هایی که برای همه‌‌چیز تاریخ مصرف قائلند و تا نوها به بازار می‌آیند، کهنه‌ها برایشان دل‌آزار جلوه می‌کند. در این نمایشگاه 8نقاشی رنگ و روغن روی دیوار اثر رفته است؛ یک سینی، یک دیوار خانه یا حتی یک آبراه در حمام هر یک بازگوکننده نوستالژی‌هایی هستند که در قاب افسریان جان می‌گیرند. او در مورد آثار تازه‌اش می‌گوید: من در این مجموعه نقاشی‌هایی از مکان‌ها و اشیایی قدیمی را به تصویر کشیده‌ام. این مکان‌ها احساسی خاص در ما زنده می‌کنند. این خانه‌ها و مکان‌های قدیمی را دوست دارم و قبل از آنکه آنها را تخریب کنند سراغشان می‌روم. اگر امکان آن باشد در مکان مورد نظر نقاشی می‌کنم در غیراین صورت از آنها عکس می‌گیرم و عکس‌ها را در آثارم به‌کار می‌برم. این نمایشگاه تا 29آذرماه در نگارخانه اثر در خیابان ایرانشهر، روبه‌روی خانه هنرمندان، شماره 16دایر است.
٣٦ عکاس و ٧٠ عکس
نمایشگاه «به روایت عکاسان معاصر ایران» که با نمایش آثار 36هنرمند عکاس ایرانی در گالری پردیس ملت در حال برگزاری است هم از مهم‌ترین رویدادهای تجسمی ایران است. این نمایشگاه سعی کرده تا تصویری جامع از دستاوردها و تجربه‌گری‌های 3 نسل از هنرمندان عکاس ارائه دهد و دریچه‌ای بر منظر عکاسی معاصر ایران پیش روی ما بگذارد. ژانرهای مختلف عکاسی در این رویداد حضور دارند که هر یک بخشی از جامعه هزار نقش ایران و ویژگی‌های متکثر آن را آینه‌داری می‌کند؛ مثل دفاع‌مقدس آزاده اخلاقی، گونه انتزاعی و فرمال محمد خوشرو، محمود کلاری و جمشید بایرامی، صحنه‌پردازی علیرضا فانی، مجید کورنگ‌بهشتی، شادی قدیریان، گوهر دشتی و داریوش نهداران، عکاسی طبیعت‌گرایانه عباس کیارستمی و باز هم محمد خوشرو، رویکرد شاعرانه رضا کیانیان، فیگوراتیوهای سیف‌الله صمدیان و مهرداد اسکویی، منظره‌پردازانه‌های کورش ادیم و شهریار توکلی، عکاسی‌های مفهومگرای سمیرا علیخان‌زاده، رعنا جوادی و محمدرضا شریف‌زاده، مردم‌نگارانه‌های آرمان استپانیان و بهنام صدیقی و حضور 2 زنده‌یاد پیشکسوت و جوان بهمن جلالی و صادق تیرافکن خود شاهدی موثق بر جامعیت این رویداد است که به دعوت نگارخانه پردیس ملت، نمایشگاه‌گردانی مهدی مقیم‌نژاد و حمایت مؤسسه تصویر شهر شهرداری تهران برپا شده است؛ به‌رسم همیشگی پردیس ملت این رویداد هم نشست نقد و بررسی داشت که در آن کارشناسان تأکید داشتند سرعت تحولات در عکاسی معاصر ایران شتابزده است و باید برای تطبیق آن با مولفه‌های ایرانی تأمل بیشتری کرد.
