در واقع زندگی در کلانشهرها و ابرشهرهای امروزی اعصابی پولادین می‌خواهد و شاید این مهم از عهده جوانان برآید و بیشتر ناراحتی آن متوجه افراد مسن باشد.آلودگی صوتی بنابر تعاریف علمی که از آن ارائه شده عبارت است از؛ انتشار صدا در محیط باز یا بسته. در یک محیط باز امواج صوتی بدون برخورد به مانع، روند انتشار را تا مرز تباهی ادامه می‌دهند.
به گفته دکتر پیوندی، فوق تخصص گوش و حلق و بینی، صدا اثرات متعددی روی سیستم‌های بدن دارد. غیراز سیستم‌های شنوایی تعادلی، دیگر سیستم‌های بدن مانند دستگاه قلب و عروق و دستگاه اعصاب و روان هم از صدای بسیار زیاد تأثیر می‌پذیرند. اینگونه نیست که تصور کنیم صدا تنها روی سیستم شنوایی اثر دارد و آن را دچار مشکل می‌کند.
در محیطی که سروصدا زیاد باشد عملکرد و بازده فرد کاهش می‌یابد، بنابراین بهتر است به‌ویژه در محیط‌های کاری سروصدا از حد مجاز بالاتر نباشد. شواهد کافی برای تأیید نظر این متخصص وجود دارد چرا که شرایط محیطی تأثیر غیرقابل انکاری در چگونگی انتشار صدا دارد. گرچه انسان به سرو صدا عادت کرده ولی در حقیقت آلودگی صوتی یک عامل خستگی بوده و ظرفیت کار انسان را چه در مشاغل فکری و چه در شغل‌های بدنی و ساده کاهش می‌دهد. آلودگی صوتی روی وضع روانی و روحی شخص اثر کرده، باعث اشکال در تطابق یافتن انسان با محیط کار و حتی اجتماع و خانواده می‌شود.
خطر آلودگی صوتی
اگر آلودگی صوتی از حد مجاز فراتر رود اثرات بسیار مخربی برجای می‌گذارد. اثر صوت بلند در سیستم شنوایی ما باعث می‌شود که سلول‌های عصبی آسیب ببینند و تورم و ازهم پاشیدگی آنها را درپی خواهد داشت. اگر سلول نتواند خود را پس از تأثیر نامطلوب صوت روی سیستم شنوایی بازتوانی کند، اثرات مخرب به‌صورت دائمی بروز پیدا خواهند کرد و متعاقب آن فرد دچار کاهش شنوایی می‌شود و صدای وزوز در گوشی‌اش طنین انداز می‌شود و حالت سرگیجه هم به او دست می‌دهد.
توانبخشی نیز تا حد معمول می‌تواند کار درمان را انجام دهد و از بدخیم شدن حالت شنوایی جلوگیری کند، بنابراین باید با قرارگرفتن در محیط‌های استاندارد اثرات هم‌افزایی صدا را تا حد زیادی کاهش دهیم. به گفته دکتر پیوندی، طبق قانون کار اثر صدا باید ۸۰دسیبل بیشتر نباشد و در واقع فرد می‌تواند طی ۸ساعت در معرض ۸۰دسیبل صدا قرار بگیرد. (دسیبل واحد سنجش صداست). اگر فرد در طول ۸ساعت در معرض صداهای بالاتر از ۸۰دسیبل باشد آسیب‌های بسیار جدی به سیستم شنوایی وی وارد می‌شود.
هنگام صحبت کردن با لحن معمولی از صدای ۴۰تا ۵۰دسیبل استفاده می‌کنیم، بنابراین می‌توان گفت که صدای ۸۰دسیبل از صدای ۴۰تا ۵۰دسیبل چندان بالاتر نیست و درواقع فاصله چندانی میان این دو صدا وجود ندارد و صدای ۸۰دسیبل نمی‌تواند آسیبی به شنوایی افراد وارد کند. صدای هواپیما نیز هنگام نشست و برخاست از باند فرودگاه ۱۲۰تا ۱۴۰دسیبل است. اگر شدت صوتی که ما در معرض آن هستیم افزایش پیدا کند و از حد انتظار فراتر رود باید حضور خود را در محلی که صوت در حال انعکاس است کاهش دهیم.
صداهای آزاردهنده کلانشهرها
با یک گذر ساده از مناطق شلوغ شهرها به این نکته پی‌می‌بریم که این آلودگی بیشتر ناشی از دزدگیر خودروها و لنت‌های بنجل چینی و آلودگی صوتی ناشی از فعالیت ساختمانی انبوه‌سازان در ساعات میانی یا آخر شب است که تا‌کنون برای رفع این معضل نیز چاره‌ای اندیشیده نشده است. در شهرهای بزرگ علاوه بر صدای بوق خودروها و آلودگی صوتی ناشی از فعالیت‌های ساختمانی به‌ویژه در کوچه و پسکوچه‌ها و معابر باریک، با برخی مشاغل پرسروصدا مواجه هستیم.
برخی کارگاه‌های فنی نظیر نجاری، آهنگری یا تراشکاری یا خریداران و فروشندگان سیار از این جمله هستند. با توجه به اهمیت آرامش روح‌و روان شهروندان بهتر است مسئولین ذی‌ربط در کنار تلاش برای حل مسائل عمده‌ای که جامعه ما مبتلا به آن است، با تدوین و تصویب قوانین جامع و مانع تلاشی نیز جهت رفع آلودگی‌های صوتی در مناطق مسکونی شهر انجام دهند، چرا که محلات مسکونی محل آرامش مردم هستند و نباید اجازه داد که آلودگی‌های صوتی غیرمجاز و غیرقانونی گاه و بیگاه خاطر شهروندان را مکدر سازد و موجبات ناراحتی‌ها و بیماری‌های عصبی و روحی و روانی را در آنان پدید آورد.
