2 گروهی که خوب می‌دانند تالاب میقان نیز این‌روز‌‌ها سفیدپوش است اما نه از برف و سرما که از گنبد‌ها و فلس‌های نمکی زیبایی که اطرافش را آبی زلال و گیاهانی از گونه‌های شورپسند و خشکی‌پسند مانند جلبک‌های آب‌شور فراگرفته است. اینجا که در گذشته به نمکزار فراهان مشهور بوده حالا منطقه شکارممنوع است و دیگر از شکارچی و صدای تفنگش خبری نیست.
گهگاه آوای فوجی از مرغابی‌ها و فلامینگو‌ها به گوش می‌رسد که به پرواز درآمده و گاهی با درنا‌ها روی زمین فرود می‌آیند. همینجا بود که آمد و رفت حدود 10هزار قطعه درنا‌ی خاکستری 15آبان را برای پرندهنگرها به روز درنا بدل کرد. هرچند فقط درنا‌ها نیستند، در مجموع 30هزار قطعه پرنده در تالابی که گاهی گستره‌اش به 30هزار متر می‌رسد دور هم می‌آیند تا فراهان سفلی را به‌عنوان مقصد گردشگر‌ها همچنان حفظ کنند.
بد نیست بدانیم براساس استانداردهای جهانی تالاب‌ها، هر تالاب که یک درصد از یک گونه پرنده را در خود پذیرا باشد در مختصات جهانی و بین‌المللی قرار می‌گیرد و تالاب میقان اراک در کنار تالاب گاوخونی اصفهان تنها پذیرای پرندگان مهاجر در مرکز کشور به‌منظور زمستان‌گذرانی به شمار می‌آید. خاک این منطقه نیز از مارن و رس بوده و در هوای مرطوب و بارانی نرم می‌شود. هنگامی که رطوبت هوا کم می‌شود قدرت تبخیر آب افزایش می‌یابد و پس از آن طبقات و لایه‌های نمکی تمامی سطح دریاچه را می‌پوشاند.
این تالاب به وسعت 25هزار هکتار در 15کیلومتری شمال‌شرقی شهر اراک و در مجاورت روستاهای میقان، داوودآباد، ده‌نمک و طرمز قرار دارد.
