به گزارش لایوساینس در این بررسی هشت فرد سالم مورد تزریق لیپوپلی‌ساکارید، یک سم باکتریایی که پاسخ ایمنی را تحریک می‌کند، یا آب نمک (که انتظار نمی‌رفت تاثیری ایجاد کند) قرار گرفت. پژوهشگران چهار ساعت بعد تی شرت این افراد (را که در آن عرق کرده بودند)، را گرفتند و بخش زیربغل آن را بریدند و این پارچه را درون بطری‌هایی گذاشتند.
بعد ۴۰ دانشجوی دانشگاه این نمونه‌ها را بو کشیدند، شدت، خوشایندی و برداشت‌شان درباره «سلامت» این بوها را رده‌بندی کردند.
این بررسی نشان داد که دانشجویان بوی پیراهن‌های افرادی که مورد تزریق سم قرار گرفته بودند، را ناخوشایندتر و تندتر از بوی پیراهن افرادی که آب نمک به آنان تزریق شده بود، رده بندی کرده‌اند.
گرچه برخی از گزارش‌ها درباره افراد مبتلا به بیماری‌های معین حاکی از آن بوده است که این افراد پس از ظهور علایم بوی معینی می‌دهند (از جمله تب زرد که بر اساس یک بررسی بوی بیماران شبیه بوی «مغازه قصابی» است)، اما به گفته این پژوهشگران از انستیتو کارولینسکا در سوئد یافته‌های جدید حاکی از آن است که در فاصله چهار ساعت پس از فعال شدن دستگاه ایمنی، «انسان‌ها می‌توانند میان بوهای افراد بیمار و سالم فرق بگذارند.»
این دانشمندان همچنین دریافتند که هر چه پاسخ ایمنی افراد به سم میکروبی قوی‌تر باشد، میزان ناخوشایندی نمونه‌ها برای افراد آزمایش‌کننده بیشتر می‌شود.
این پژوهشگران می‌گویند: «در مجموع، این نتایج قویا از این نظر حمایت می‌کند که انسان‌ها در حین یک پاسخ ایمنی به یک بیماری عمومی نشانه‌های شیمیایی را بیرون می‌دهند که دیگران می‌توانند آن را تشخیص دهند.»
به گفته این پژوهشگران توانایی شناسایی افراد بیمار بر مبنای بوی‌شان ممکن است به هدف حفاظت افراد سالم کند، چرا که این بو به آنان کمک می‌کند تا از افراد بیماری دوری کنند.
اما از آنجایی که این بررسی جدید در آزمایشگاه انجام شده است و افراد مورد آزمایش مورد تزریق یک سم منفرد قرار گرفته‌اند، روشن نیست که آیا بتوان در خارج از محیط آزمایشگاه در افرادی که عفونت‌های دیگر دارند، به نتایج مشابهی رسید
یک بررسی در سال ۲۰۱۱ نشان اد که افراد دچار بیماری‌های آمیزشی بوی متمایزی دارند: افراد عرق مردان مبتلا به سوزاک نسبت به عرق مردان عاری از این بیماری کمتر خوشایند می‌دانستند.
