به گزارش پایگاه رسمی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد، لیلا رستگار از داوران نهایی جشنواره مطبوعات، در بیان نتایج و کارکردهای جشنواره برای مخاطبان و اهالی رسانه، جشنواره مطبوعات را نوعی نگاه فشرده به رسانه‌هایی دانست که در طول یک سال با مخاطبان خود در ارتباط بوده‌اند و تصریح کرد: «چگونگی این نگاه می‌تواند رازهای بسیاری را افشا کند، زیبایی‌ها و زشتی‌های رسانهای را چون آینه‌ای بنماید، مسیر حرکت فردای رسانه‌ها را نشان دهد و خلاصه که چنین جشنواره‌ای می‌تواند رسانه‌ها را آسیب‌شناسی کند و اهالی رسانه را به سمت و سوی دقیق‌تری رهنمون کند و البته همه این‌ها زمانی ممکن است که برگزاری چنین رویدادهایی با مکانیزم‌هایی صورت گیرد که چنین اهدافی را مورد نظر داشته باشد؛ امید همه این است که بعد از مدت‌ها، جشنواره بیستم بتواند در این مسیر حرکت کند.»
وی افزود: «نباید فراموش کرد که جشنواره مطبوعات، حرکتی است که می‌تواند در کنار برنامه‌‌های دراز مدت نقش خود را ایفا کند و نباید از آن انتظار معجزه داشت.»
این روزنامه‌نگار با سابقه کشور، با اشاره به نوع نگاه و شناخت حرفه‌ای که نسبت به مجریان بیستمین جشنواره مطبوعات و داوران مقدماتی آن وجود دارد، گفت: «جای امیدواری است که در بسیاری از بخش‌ها، مراحل نسبتاً دقیقی برای ارزیابی درست آثار، پیش‌بینی شده باشد. طبیعی است که بعد از پایان جشنواره و بررسی شکل انجام کار و توجه به نظرات انتقادی کارشناسان و روزنامه‌نگاران می‌توان به شکل‌های کامل‌تری برای سال‌های آینده رسید.»
لیلا رستگار، در تشریح معیارها و ملاک‌های داوری، با تأکید بر اینکه تنها معیارهای تخصصی مورد نظر داوران در بررسی آثار بیستمین جشنواره مطبوعات است، اظهار داشت: وجود بعضی نام‌ها، از دبیر بیستمین جشنواره مطبوعات گرفته تا داوران، این حس را در جامعه رسانهای کشور ایجاد کرده است که نوعی حفاظت از معیارهای حرفه‌ای در بررسی آثار اتفاق بیفتد و سلیقهها و دیدگاه‌های شخصی کمتر نقش‌آفرینی کنند.»
وی در ادامه به بیان تاثیر نحوه داوری آثار در کیفی‌سازی رسانه‌ها پرداخت و با اشاره به اینکه داوری غیرحرفه‌ای، سلیقه‌ای و غیراصولی می‌تواند بهترین جشنواره را به منفی‌ترین نتایج برساند، خاطرنشان کرد: «داوری بی‌غرضانه و حرفه‌ای، قادر است با اعتمادسازی، هم مشارکت بیشتری را جلب کند و هم با ارائه نشانه‌های درست به روزنامه‌نگاران و دست‌اندرکاران، الگوهای درستی را در جامعه مورد نظر مطرح کرده و باعث رشد کیفی قابل قبولی شود.»
عضو هیئت داوران نهایی بیستمین جشنواره مطبوعات، در بیان تفاوت داوری آثار در بخش‌های محلی و منطقه‌ای با سراسری ضمن اشاره به ایکه قاعدتاً معیارهای بررسی آثار در هر دو بخش سراسری و محلی تفاوت زیادی با هم ندارند، تصریح کرد: «بررسی جداگانه آثار در دو بخش سراسری و محلی، محدوده مستقلی را برای مطبوعات محلی و منطقه‌ای ترسیم می‌کند که شانس همکاران مطبوعاتی محلی را در محدوده خودشان بیشتر می‌کند.»
لیلا رستگار، با اظهار امیدواری از اینکه جشنواره مطبوعات بتواند با داوری درست و بی‌طرفانه، منطبق بر اصول حرفه‌ای و با توجه ویژه به مشکلات خاص روزنامه‌نگاری این دوران، نقطه‌هایی را روی نقشه آینده روزنامه‌نگاری کشور روشن کند، افزود: «روزنامه‌نگاری ما، روزنامه‌نگاری دشواری است و حرکت دقیق برنامه‌هایی چون جشنواره مطبوعات - از طراحی اصولی برنامه تا اجرای درست - و پیگیری بعد از جشنواره برای حل بخشی از مسائل مطبوعات، می‌تواند کارساز باشد و در صورتی که این اتفاق در جشنواره مطبوعات رخ دهد، شرکت‌کنندگان می‌توانند پیام‌های درستی از آن برای ادامه کارحرفه‌ای بگیرند.»
وی در پایان خاطرنشان کرد: «چگونگی طراحی، سیاست‌گذاری و اجرای یک جشنواره می‌تواند بر استواری گام‌های روزنامه‌نگاران این مرز و بوم بیفزاید یا برعکس عمل کند. جشنواره می‌تواند جسارت را تبلیغ کند یا زبونی را؛ وقاحت یا متانت را؛ جست‌وجوگری یا میرزا بنویسی را؛ پاکیزه‌نویسی یا شلخته‌نویسی را؛ نوآوری یا کلیشه‌نویسی را؛ خلاصه که جشنواره می‌تواند بگوید امروز ما در کجای جهان روزنامه‌نگاری ایستاده‌ایم؛ کجاها لنگ می‌زنیم؛ کجا باید بدویم. جشنواره می‌تواند فقط یک رویداد تاریخی مصرف‌دار باشد یا چراغی برای دوره‌ای طولانی. خیلی‌ها امیدوارند که جشنواره بیستم چنین باشد.»
