اما محدودیت منابع سوخت فسیلی یک مساله بین‌المللی است. علاوه بر این محدودیت، آلودگی‌های زیست محیطی سبب شده تا این روزها دانشمندان برای تامین سوخت خودروها دست به دامان سیب و پرتقال شوند.
به تازگی گروهی از دانشمندان آمریکایی اعلام کرده‌اند قند موجود در میوه‌هایی مانند سیب و پرتقال را می‌توان به نوع تازه‌ای از سوخت اتومبیل که تصاعد کربنی آن کم است تبدیل کرد.
براساس پژوهشی که در دانشگاه ویسکانسین- مدیسون آمریکا انجام شده و نتایج آن در نشریه «نیچر» منتشر شده است، سوخت به دست آمده از فراکتوز(قند میوه) حاوی مقدار خیلی بیشتری انرژی در مقایسه با اتانول است.
این سوخت که «دیمتیلفوران»
(dimethylfuran) نام دارد می‌تواند 40 درصد بیش از اتانول انرژی ذخیره کند. به علاوه به راحتی اتانول تبخیر نمی‌شود و ثبات بیشتری دارد.
از سوی دیگر و تقریبا همزمان با انجام این پژوهش، محققان انگلیسی اعلام کرده‌اند علاوه بر روغن نخل از کلیه انواع زباله‌ها از جمله کیسه‌های پلاستیکی، چوب و علف هرز می‌توان برای ساختن بایودیزل استفاده کرد.به گفته کارشناسان ظرف شش سال آینده 30 درصد نیازهای دیزلی بریتانیا از این طریق قابل تامین است.
رنگ سبز تکنولوژی
تکنولوژی‌هائی که کارشناسان و فعالان محیط زیست در پی آن هستند، به عنوان تکنولوژی‌های سبز شناخته می‌شوند. محصولات این تکنولوژیها، کالاهائی هستند چون اتومبیل‌هائی که با سوختهای غیرفسیلی کار می‌کنند. از جمله این سوخت‌ها می‌توان به بایودیزل، اتانول، اشاره کرد.
بایودیزل یک سوخت قابل تجدید است که از روغن نباتی یا چربی بازیافت شده رستوران‌ها تهیه می‌شود. این سوخت از میزان آلاینده‌های خطرناکی مانند منواکسید کربن و هیدروکربن می‌کاهد.
ترکیبی از 20 درصد بایودیزل و 80 درصد دیزل بنزین را می‌توان در موتورهای دیزلی ریخت و در صورتی که موتور دیزلی اصلاح شود، امکان استفاده از نوع خالص بایودیزل نیز وجود دارد.
اتانول یک سوخت الکلی است که از غلاتی نظیر گندم، که به شکر تبدیل شده است به دست می‌آید.
اتانولی که از فضولات طبیعی – درختان و علف‌ها – تولید شده باشد، بایواتانول نامیده می‌شود.این گزینه ممکن است برای مزرعه‌دارانی که در جستجوی راهی برای استفاده از زمین خود برای رشد محصولات قابل فروش هستند، جذابیت داشته باشد.
متانول نوع دیگری از سوخت الکلی است که بخش اعظم آن از گاز طبیعی تولید می‌شود، هر چند برای تولید آن می‌توان از زغال یا فضولات طبیعی هم استفاده کرد.
هیدروژن ماده دیگری است که استفاده از آن به عنوان سوخت پاک مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است. منابع هیدروژن تقریبا بی پایان است، زیرا می‌توان آن را از منابع ارزان و تجدیدپذیری مانند آب تولید کرد.
این ماده به تنهایی یا در ترکیب با گاز طبیعی می‌تواند نیروی محرکه وسیله نقلیه باشد. اما کاربرد بهینه آن وقتی است که در سلول سوختی به کار می‌رود.گاز طبیعی و همچنین پروپین یا نفت گاز مایع شده که محصول جانبی فرایند تولید گاز طبیعی و پالایش نفت خام است، از دیگر سوختهای مورد استفاده‌اند که نسبت به سوختهای متعارف آلودگی کمتری دارد.
انرژی خورشیدی که توسط سلول‌های نوری تولید می‌شود سیستم دیگری برای غلبه بر آلودگی سوختهای فسیلی است. هرچند تمامی این سوخت‌ها آینده روشنی را نوید می‌دهند، اما درحال حاضر هزینه تولید آنها بیش از موتورهای متعارف است که با سوختهای آلاینده کار می‌کنند.
ساخت موتوری که با سوختهای پاکیزه کار می‌کند علاوه برآنکه برای تولیدکنندگان مقرون به صرفه نیست، برای خریداران نیز گران تمام می‌شود.
در این میان وسایل نقلیه معروف به دوگانه (hybrid) که در عین حال هم از بنزین و هم انرژی الکتریکی استفاده می‌کنند چشم‌اندازی روشن رو به آینده است. مصرف بنزین این اتومبیل‌ها تنها نصف اتومبیل‌های معمولی است و اکثر آنها می‌توانند به هنگام توقف و یا در سرازیری‌ها، از موتور الکتریکی خود برای پر کردن باطری هایشان استفاده کنند.
محیط زیست فدایی سوخت سبز؟
امروزه تاثیر سوختهای فسیلی بر افزایش گازهای گلخانه‌ای و در نتیجه گرمای بیش از پیش زمین برکسی پوشیده نیست و این یکی از دلایلی است که در اتحادیه اروپا و آمریکا سیاستمداران سوختهای زیستی (biofuel) را با آغوش باز پذیرفته‌اند چرا که آن را راهی برای کاهش تصاعد دی اکسید کربن و وابستگی به نفت وارداتی می‌دانند.
استقبال از این سوخت‌ها که فقط دی‌اکسیدکربنی که گیاهان در دوره زندگی خود جذب کرده‌اند را در هوا منتشر می‌کنند تا آنجا پیش رفته که حتی شرکت‌های خودروسازی تمایل روزافزونی به تولید خودروهایی با اینگونه سوخت‌ها از خود نشان می‌دهند.
اما با وجود این محاسن، استفاده از سوختهای زیستی هم مخالفانی دارد. منتقدان براین باورند که سوختهای زیستی کنونی، چه دیزلی که محصول روغن نخل است و چه اتانولی که حاصل ذرت است، کشاورزان را تشویق می‌کند زمین‌های خود را صرف تولید سوخت کنند و در این میان قیمت مواد غذایی افزایش می‌یابد.
از سوی دیگر برخی منتقدان عقیده دارند برای کاشت گیاهانی که به عنوان منبع سوخت زیستی به شمار می‌روند، دست‌اندازی به جنگل‌ها آغاز خواهد شد و از بین رفتن جنگل‌ها، تغییرات آب و هوایی را در پی خواهد داشت و می‌تواند هوا را بیشتر از زمان استفاده از سوختهای فسیلی آلوده کند.
هم اکنون برزیل با تولید سالانه بیش از ۱۶ میلیارد لیتر اتانول، یکی از منابع تولیدکننده سوخت سبز در جهان به شمار می‌رود.
برای دست‌یابی به این سوخت احتیاج به کاشت نیشکر است و کشاورزان برزیلی برای افزایش کاشت نیشکر احتیاج به زمین بیشتری دارند؛ و برای در اختیار داشتن زمین بیشتر باید درختان جنگل‌های آمازون را قطع کنند. جنگل‌هایی عظیم که ریه کره زمین برای تنفس خوانده می‌شود.
به هرحال به نظر می‌رسد علی‌رغم تمام این مشکلات کاهش مصرف سوخت و تولید خودروهایی با مصرف محدودتر بهترین راه حل باشد و نباید چاره کار را در تحریم سوختهای زیستی بجوییم.
سوخت‌هایی که این‌بار در قالب استفاده از قند میوه به علاقه‌مندان عرضه شده‌اند. هرچند به گفته محققان برای بررسی عواقب زیست محیطی این نوع سوخت مطالعه بیشتری لازم است.
